Ձեզ հրթիռներ չեն տա, և ոչ ոք չի պաշտպանի ձեզ
Եվս մեկ անգամ հայերի երազանքների մասին

Վերլուծություն  18 Օգոստոսի 2022 - 17:24

«Պետք է ամեն ինչ անել, որպեսզի թույլ չտալ Ղարաբաղի վերջնական ոչնչացումը, որպեսզի Ադրբեջանը չկարողանա իր ողջ ռեսուրսներն ուղղել Հայաստանի վրա։ Դրա համար առաջին հերթին անհրաժեշտ է հայ հասարակության որոշակի ռազմականացում, ինչպես նաև այնպիսի սպառազինության ձեռքբերում, որը կարող է ոչնչացնել Ադրբեջանի համար ծայրահեղ կարևոր ենթակառուցվածքները, նկատի ունեմ, առաջին հերթին, Կասպից ծովում գտնվող նավթի և գազի հանքավայրերը, նավթի և գազի արդյունահանման սարքավորումները։ Միայն զենքի առկայությունը, որը կարող է ոչնչացնել Ադրբեջանի նավթագազային ներուժը, կսթափեցնի Ադրբեջանին և կստիպի դադարեցնել իր սանձազերծ պահվածքը»,- հայկական լրատվամիջոցներին տված հարցազրույցում հայտարարել է՝ Քաղաքական և տնտեսական ռազմավարական հետազոտությունների հայկական կենտրոնի ղեկավար Բենիամին Պողոսյանը։

Դատելով տեքստից՝ Պողոսյանը այդ կենտրոնը ղեկավարում է կրկեսում իր հիմնական աշխատանքից ազատ ժամանակ։ Տպավորությունը, համենայնդեպս, հատկապես այդպիսին է։ Նախ, Հայաստանը որտեղի՞ց կվերցնի այդ գումարները։ Նրանից հոգնել է նույնիսկ սփյուռքը, որի նվիրատվությունները սեփական խնամակալներն ու հոգաբարձուները տարան իրենց որջերը։

Ձրի ոչինչ չի լինի, բարեգործությունը նույնպես, Ռուսաստանը այն վիճակում չէ, որպեսզի անհավատարիմ վասալին զինի ժամանակակից զինտեխնիկայով, իրեն հազիվ է բավականացնում։ Իսկ ԱՄՆ-ը ու ԵՄ-ն ձեզ գնդացիր չեն տա։ Հայաստանը իր սեփական ռազմական արդյունաբերությունը ունի՞։ Կասկածում եմ։ Նույնիսկ ենթադրում եմ, որ տասը տարի հետո հարեւանները կկորցնեն վառոդ պատրաստելու գաղտնիքը և մեզ կսպառնան գետնաքարերով ու մահակներով, իսկ դա բոլորովին էլ սարսափելի չէ։ Ինչ վերաբերում է Կասպից ծովում տեղակայված նավթագազային հանքավայրերի վրա պլանավորվող հարձակումներին, ապա դա չափազանցություն է նույնիսկ ծաղրածուի համար։ Ահա մի անկեղծ խոսք։ Բանը նրանում է, որ այդ հանքավայրերը միայն Ադրբեջանը չի շահագործում, մեզ հետ մասնաբաժին ունեն նավթի անդրազգային կորպորացիաները։ Իսկ պրակտիկան ցույց է տալիս, որ եթե ինչ որ մեկը համարձակվի իր թաթը բարձրացնել անդրազգային կորոպորացիաների սեփականության վրա, այդ ինչ որ մեկի թաթը մինչև ուսը կպոկեն։ Եվ նկատի ունեցեք, որ դրանից հետո համարձակվողի մոտ կմնա ևս մեկ առջևի և մի ամբողջ երկու հետևի թաթեր, որոնք նույնպես կպոկեն առանց անզգայացման։ Իհարկե, մենք նույնպես կմասնակցենք գործընթացին, նախ, որովհետև կափսոսանք բաց թողնել նման հնարավորությունը, և երկրորդը՝ մեզ շատ դուր չի գալիս, երբ ինչ-որ մեկը փչացնում է մեր ունեցվածքը։

Այնպես որ մեր նավթագազային արդյունաբերությանը հնարավոր վնաս հասցնելու մասին միայն միտքը արդեն պետք է ֆիզիկական ցավ պատճառի հարևաններին: Չեմ ուզում կոպիտ թվալ, բայց երբ պետք է ընտրել՝ «նավթ և գազ, թե հայեր», մեծ մարդիկ երբեք հայերին չեն ընտրում։ Եվ ամեն ինչ կկատարվի արագ, ինչպես ասում էր դասականը՝ «ինչպես չարաճճիություն անելով և խաղալով»։ Այնպես որ, մեր նավթային հանքավայրերին հարվածելու գաղափարը այնքան էլ լավ չէ, անկեղծ ասած՝ հիմարություն է, բայց 44-օրյա պատերազմի ժամանակ ստացած ուղեղի ցնցումից հետո, դա ձեզ համար միանգամայն ներելի է։ Սակայն ամեն ինչ կավարտվի այնպես, ինչպես այն քեռու մասին պատմվածքում, ով մի անգամ, գիշերը, գնաց հարեւան կոլխոզից բուրդ գողանալու, իսկ փոխարենը նրան բռնեցին և սափրեցին։ «Եվ խախտեց լռությունը այծի տենորով»։

Մեր «անսանձ պահվածքը» (նրբագեղ, պետք է նկատել, ոճ, նրանք ինչպե՞ս կարողացան ռուսաց լեզվի նման իմացությամբ դառնալ Ռուսաստանի ֆորպոստ), ներեցեք բառախաղի համար, կարող եք ձեզ զսպել տարածքային պահանջներից, քաղաքավարությամբ և օրինակելի վարքագծով։ Ես ձեզ համար այլ բաղադրատոմսեր չունեմ: Հակառակ դեպքում հաջորդ անգամ կմտածենք. միգուցե՞ մեկընդմիշտ վերացնել ձեզանից բխող ցանկացած սպառնալիքները։ Ինչպես ասել է մեր նախագահը՝ «ո՞վ կարող է մեզ կանգնեցնել։ Ոչ ոք։ Ո՞վ կարող է կանգնեցնել հարյուր հազարանոց բանակը». Այնպես որ, Հայաստանի նապոլեոնական ծրագրերը լավն են գոնե այն պատճառով, որ շեղում են իր ժողովրդի ուշադրությունը իրականությունից։ Հիմարը մտքով ավելի է հարստանում, իսկ մենք դրանով կօգտվենք և մերը բաց չենք թողնի։

Այժմ մեր հիմնական խնդիրն է անջատողականներին խուճապի և հուսահատության մեջ մղել։ Նրանք պետք է տառապեն և վախենան։ Մենք բացարձակապես ոչ մի տեղ չենք շտապում, քանի որ այն, ինչ վիճակված է հասունանալ, կընկնի մեր ոտքերի տակ, բավական է թափահարել ծառը։ Իսկ մենք մտադիր ենք այդ ծառը թափահարել պարբերաբար։ Անջատողականները նվնվալու են, տանջվելու են, կմեռնեն ու կփախչեն Ղարաբաղից։ Իսկ մենք ամեն ինչ անելու ենք, որպեսզի նրանց ողբալի ոռնոցները հասնեն նախագծային հզորության, իսկ կյանքը օրեցօր ավելի ու ավելի դժվար դառնա:

Այնտեղ նրանք առանց այդ էլ շատ անգամ քիչ են մնացել, քան մեր հաղթանակից առաջ։ Եվ սա միայն սկիզբն է, նրանք պետք է զգան իրենց անզորությունը մեր առջև, ինչպես նեանդերտալցին բնության ուժերի առջև։ Ժամանակին Հայաստանին տիրել է ամենասովորական հիմար ագահությունը։ Ագահություն, որն արդեն կործանել է շատ ֆրայերներին ու մինի-երկրներին։ Եվ էլի շատ անգամ կկործանի: Հատկապես եթե ֆրաերը (կամ երկիրը) չունի ոչ խելք, ոչ ռեսուրսներ։ Անցյալը ձեզ համար դաս չդարձա՞վ։ Լավ, բայց մենք, օրինակ, ամեն ինչ հիշում ենք, շատ ենք հպարտանում և կարող ենք կրկնել։ Զանգեզուրի բնապատկերները գեղեցիկ են ու հիասքանչ, բայց դրանք ունեն ադրբեջանի դրոշների և ադրբեջանական վարչակազմի պակասություն։ Առարկություններ չկա՞ն։ Առարկություններ չկան։

Caliber.Az

Դիտումներ: 172