Դեսպանատուն և դժգոհություն
Երբ վասալը կորցնում է հոտառությունը

Վերլուծություն  19 Օգոստոսի 2022 - 14:52

ՌԴ դեսպանատունը Հայաստանի ԱԳՆ-ին հղել է նոտա, որում հայտարարել է, որ վրդովված է «տեղական տեղեկատվական տարածքում շրջանառվող ցինիկ լցոնումներից, որոնք պարունակում են՝ սույն տարվա օգոստոսի 14-ին «Սուրմալու» առևտրի կենտրոնի տարածքում տեղի ունեցած ողբերգությանը ռուսական կառույցների մասնակցության կեղծ և սրբապիղծ մեղադրանքներ»։

Անձամբ ես բացարձակապես պայթյունի հետևանքով տուժվածների թեմայիվ չարախնդալու, կամ քմծիծաղելու ցանկություն չունեմ։ Սա դժբախտ պատահար է, այլ ոչ թե պատերազմ, և օգտվելով առիթից, ուզում եմ ցավակցություն հայտնել զոհվածների հարազատներին և մերձավորներին: Որովհետև Աստծուց երբեմն պետք է վախենալ, և երեխայի և հղի կնոջ մահվան կապակցությամբ ուրախությունը դժվար թե ինչ-որ մեկին ավելացնի Նրա բարեհաճությունը:

Սակայն, չարժե նաև անվտանգության տեխնիկայի տարրական խախտումները գցել ռուսական գործակալության բանսարկության վրա։ Հիմնական կառույցվածքի անփութությունը կամ մաշվածությունը, երկար մնալով հնացած ապրանքները՝ դժբախտության ամենահավանական պատճառն են: Նման բանի կրկնությունից խուսափելու համար թախանձագին խորհուրդ եմ տալիս ծանոթանալ դյուրավառ նյութերի (և 1.4 s դասի պիրոտեխնիկայի, ում որ հետաքրքիր է՝ կարող եք կարդալ, միանգամայն օգտակար է) պահպանման, օգտագործման և փոխադրման կանոններին :

Բայց «Սասնա ծռեր» (հրաշալի անուն, տարօրինակ է, որ այն անցել է «Աստղային պատերազմների» սցենարիստների կողքով) կուսակցության ազգայնականները, պատկերացում չունենալով վերը նշված կանոնների մասին, գրեթե անմիջական տեքստով խոսում են ռուսական հատուկ ծառայությունների կողմից՝ Հայաստանի ներքին իրավիճակը ապակայունացնելու նպատակով իրականացված ահաբեկչության մասին։ Ընդհանրապես, հայ ազգայնականները ունեն մի քանի կուսակցություններ, և նրանք միմյանցից տարբերվում են միայն իրենց կողմնակիցների կրթական մակարդակով, հիստերիայի աստիճանով և մտավոր հաշմանդամությամբ խմբերով։ Բայց ինձ առաջին հերթին հետաքրքրում է, թե ինչ է կանգնած այս ամբողջ լկտիության հետևում (այն բաղկացած է չհիմնավորված մեղադրանքներից, որոնք սովորաբար հաստատվում են թե՛ փաստարկներով, թե՛ փաստերով) և ինչո՞վ է դա, այդ լկտիությունը փաստորեն սնուցվում։ Արևմուտքի խոստովանած աջակցությա՞մբ։ Եկեք ստուգենք Ռուսաստանի արձագանքը մեր նման խորամանկությանը և ի՞նչ է նա մեզ դրա համար անելու։ Բարկացնե՞նք Մոսկվային, ցույց տանք մեր «ֆու»-ն, որովհետև նրանից վերցնելու բան արդեն չկա, և ընտրություն կատարենք հօգուտ Արևմուտքի, քանի որ նա թուլացել և խրվել է Ուկրաինայում։ Համաձայն եմ, բայց...

Առավել հետաքրքիրն այն է, թե Ռուսաստանը կոնկրետ ինչպես կարձագանքի այս մեղադրանքներին, և դրա համար Հայաստանին կոնկրետ ինչ և երբ է լինելու (ցուցադրական ճիպոտահարություն, ճիպոտահարության սպառնալիք, հերթական վարկ, թե զենքը պարտքով տալու խոստումներ)։ Ես հասարակ մարդ եմ, ոչ պաշտոնական անձնավորություն, ինչ մտածում եմ այն էլ ասում եմ, և ինձ դժվար է համոզել նրանում, որ եթե տղամարդուն անմիջապես փողոցում, մարդկանց մեծ բազմության դեմ, նրա կինը սկանդալ է սարքում, ապա դա շատ վատ է և ամոթալի։ Եթե տղամարդուն, նույնքան կողմնակի մարդկանց դեմ սկանդալ է սարքում իր սիրուհին՝ դա ավելի վատ է, և ամոթը, համապատասխանաբար, մի քանի անգամ ավելի մեծ է, գումարած՝ անձնակազմի հետ ծայրահեղ անբավարար աշխատանք։ Իսկ եթե տղամարդուն սկանդալ է սարքում հասարակաց տան աշխատողը, նա այստեղ... հըմ... ոնց որ ավելի պարկեշտ ու ավելի կոռեկտ է... ընդհանրապես, ես նրան կանվանեի, մեղմ ասած, անհեռատես մարդ։ Տեսնենք, թե Ռուսաստանից ինչքան շուտ դեպի Հայաստան կգա եթե ոչ հրացանով, ապա մտրակով մարդը։

Նման վարքագծով վասալին չի կարելի թողնել, այնպես որ չպետք է ձեր հոգիները զսպեք հրաշալի ազդակներից և սահմանափակվեք դիվանագիտական նոտայով, այլապես այդ սպասավորը վերջնականապես կլկտիանա և կհամարի, որ տերը թույլ է, հիմար, կորցրել է իր բռնելաձևը և ի վիճակի չէ անհնազանդին էրգաստուլ ուղարկել։ Իսկ եթե այդպես է, ապա ոչ ոք և ոչինչ չի խանգարի խորամանկ ու անհավատարիմ ստրուկին նոր տիրոջ փնտրել։ Եվ գիտեք, ինչ-որ առումով նա նույնիսկ ճիշտ կլինի, քանի որ անպատժելիությունը փչացնում և նույնիսկ խրախուսում է կոպտությունն ու անհնազանդությունը: Միևնույն ժամանակ, անպատժելիությունը կարող է նույնիսկ ավելի լուրջ գործողություններ ներշնչել. «Հայաստանը փոքր է, Հայաստանը արագ է, Հայաստանը կարող է աննկատ փախչել, իսկ քաղաքակիրթ Արևմուտքը հաճույքով կդիմավորի մեզ մուտքի մոտ…»:

Սկզբունքորեն Ռուսաստանը առաջին անգամ չէ, որ բախվում է հայկական երախտամոռությանը, բայց ընդհանրապես եզրակացություններ կանի, թե ինչ եզրահանգումներ կանի, պարզ կլինի առաջիկայում։ Դե ինչ, կապրենք՝ կտեսնենք, պասենք, թե ինչ է մեզ պատրաստում գալիք օրը։ Ամեն դեպքում, Հայաստանի և աշխարհի ցանկացած այլ երկրի հարաբերություններում ցանկացած բարդությունները, խնդիրները մեզ միայն ձեռնտու են։ Ճակատագրի նման նվերները դես ու դեն չեն թափում, սա շատ և շատ լավ «հնարավորությունների պատուհան» է։ Երրորդը՝ ուրախանալն ու հակասությունների վրա խաղալը։ Այո, ցինիկ է, այո, երբեմն տգեղ է, ինչ-որ մեկն ընդհանրապես դա անբարոյական կհամարի, բայց ինչքան հիանալի ու ձեռնտու է ամեն ինչ։ Իսկ սա է, ընկերներ, ամենակարեւորը։

Caliber.Az

Դիտումներ: 119