Սադրանք, թե՞ ագրեսիա
Ի՞նչ կասեն իրավաբանները

Վերլուծություն  05 Սեպտեմբերի 2022 - 17:44

Սեպտեմբերի 3-ից մինչև սեպտեմբերի 4-ի առավոտ հայկական զինուժը գնդակոծել է Քելբաջարի և Լաչինի շրջաններում տեղակայված ադրբեջանական բանակի դիրքերը։ Գնդակոծությունն իրականացվել է Հայաստանի Բասարքեչարի, Գյորուսի և Գարաքիլիսայի շրջաններում տեղակայված հայկական զինված ուժերի դիրքերից։

Այն սկսվել է Բրյուսելում Ադրբեջանի և Հայաստանի առաջնորդների հանդիպումից գրեթե անմիջապես հետո։ Պատահականություններին չեմ հավատում, ըստ երևույթին, եվրոպացի կամ ռուս հովանավորները (ի հեճուկս եվրոպացիների) ինչ-որ բան են խոստացել հայերին։ Նախորդ անգամ՝ 1915-ին, երբ նույն եվրոպացիները և նույն ռուսները և՛ օգնեցին, և՛ խոստացան նույն հայերին, ամեն ինչ այնքան էլ լավ չավարտվեց։

Հայերը մինչ հիմա սարսափով են նայում Թուրքիայի կողմը: Իսկ գուցե նրանց հանգստացնելու այլ տարբերակ չկա՞։ Գուցե իմաստ ունի՞ ընդօրինակել թուրք եղբայրների փորձը։ Որպեսզի հարևանները նույն սարսափով նայեն Ադրբեջանի կողմը, որպեսզի ադրբեջանական անձնագրով մարդու (կարևոր չէ զինվորական, թե քաղաքացիական) վրա կրակելու միտքն անգամ ֆիզիկական ցավ պատճառի։ «Мине нарушают праздник»,- բղավեց Բենյան։ Իսկ ով կարդացել է գիրքը, պետք է հիշի, որ նրանք, ովքեր խանգարում էին Բենյային, հետո «վազելով բարձրացան ծխացող աստիճաններով ու պատուհաններից ցած նետեցին սնդուկները»։ Այնպես որ, սադրանքների և/կամ ահաբեկչական հարձակումների համար՝ «բայրաքթարներ» և պատժիչ արշավանքներ։ Ցանկացած չարություն պետք է հանգեցնի ծանր ու շատ ցավոտ հետևանքների։

Մեր դիրքերը գնդակոծվել են Հայաստանի տարածքից: Իրականում դա ագրեսիա է։ Եվ լկտի հարևանների դեմ փոքրիկ արշավանքի օրինական պատճառ: Այրել տարածքը հինգ կիլոմետր խորությամբ՝ որպես դաստիարակչական աշխատանքի բաղկացուցիչ մաս։ Դենացիֆիկացիա, դերատիզացիա և, ընդհանրապես, հատուկ գործողություն, օրինակ՝ Զանգեզուրի տարածքում։

Պրիմիտիվ արարածների դեմ լավագույնս աշխատում են պարզունակ և ոչ բարդ մեթոդները: Կոպտեց՝ ապտակել։ Արեցին մի բան, որը մեզ դուր չեկավ՝ աքացի տալ: Վստահ եմ, որ որոշ ժամանակ անց նրանց մոտ կառաջանա պայմանական ռեֆլեքս. «ավելի լավ է չանել», «հանգիստ կնստեմ», «ադրբեջանցիներին դուր է գալիս, երբ մենք համեստ ենք»։

Մի անգամ լաբորատորիայում մկներին բաժանել են երկու խմբի։ Նրանց պահել են նույն պայմաններում, սակայն փորձաքննության արդյունքում պարզվել է, որ խմբերից մեկում մկները դարձել են գեր, կենսուրախ և նույնիսկ ժիր, ավելի գեղեցիկ և լավատեսությամբ լցված, իսկ մյուս խմբի մկները նիհարել են, դարձել տխուր և նյարդային։ Լաբորատորիայի ղեկավարին հարցրել են, թե ո՞րն է պատճառը, գուցե առաջին խումբն ավելի լավ է սնվել։ «Ոչ,- պատասխանել է էքսպերիմենտի ղեկավարը,- երկու խմբին էլ նույն կերպ են կերակրել, պարզապես երկրորդ խմբի մկներին ժամանակ առ ժամանակ կատու են ցույց տվել»: Վերջին անգամ մեր կատվին ցույց տվեցինք օգոստոսի սկզբին՝ մոտ մեկ ամիս առաջ։

Արևմտյան, մասնավորապես եվրոպական մոտեցումը պետք է ընդօրինակել։ Դա հեշտ է և միշտ արդյունավետ: Օրինակ՝ մի ձեռքով անջատողականներին ողջ-ողջ թաղել՝ գլխիվայր և նոյեմբերի 10-ից հետո կալանավորված ահաբեկիչներին ուղարկել այն տարածքներ, որտեղ ականների առկայությունն առավել հավանական է։ Մյուս ձեռքով՝ Բաքվում, օրինակ, հայկական կինոֆիլմերի շաբաթ կազմակերպել։ Ինչ վերաբերում է մեղադրանքներին, որոնք միանշանակ կլինեն, ապա այստեղ գլխավորը հայկական և եվրոպական կողմից ավելի բարձր բղավելն է: Հայամետ դիրքերից խոսող ցանկացած ճառախոսի դեմ (իսկ նրանց անունները հայտնի են) պետք է կոմպրոմատներ հավաքել (դժվար չէ, բոլորն էլ թաքցնելու և ամաչելու բան ունեն) և ծպտուն հանելուն պես հրապարակել դրանք։ Կարելի է անել հրապարակավ՝ հենց ԵԽ ամբիոնից, կամ հանգիստ՝ տրամադրելով շահագրգռված ընկերներին։ Եկեք ցինիկ լինենք, դա միշտ աշխատում է: Այո՛, թիկնոց ու շանտաժ, կաշառք ու դաշույն։ Հայաֆոբիա՞: Չէ, չեմ լսել, երեկ Ֆրունզիկ Մկրտչյանի մասնակցությամբ ֆիլմ ենք նայել։

Caliber.Az

Դիտումներ: 466