Ուկրաինական «5-րդ ալիք». Հայաստանը Փարիզի աջակցությամբ անհաջող փորձում է ներկայանալ զոհի դերում

Քաղաքականություն  11 Նոյեմբերի 2022 - 13:06

Ուկրաինական «5-րդ ալիք» լրատվականի հեռուստաալիքի կայքում հրապարակվել է հոդված, որտեղ պատմվում է այն մասին, թե ինչպես է Հայաստանը Փարիզի օգնությամբ անհաջող փորձում էներկայանալ զոհի դերում, իսկ Ադրբեջանը ներկայացնել, որպես ագրեսոր։ Դա Caliber.Az-ի ընթերցողների ուշադրության ենք ներկայացնում մի փոքր կրճատումներով։

Աշնան ընթացքում եվրոպական քաղաքականության մեջ ինտենսիվորեն ջերմանում է միտքը այն մասին, որ հայկական հարցը Ղարաբաղում հանգեցվում է այսպես կոչված «հայկական զոհաբերության» կարծիքին։ Ավելի վաղ «5-րդ ալիք»-ի նյութում մանրամասն նկարագրվել էր Ղարաբաղի համար պատերազմների պատմական համատեքստը, և պատճառները, որոնցով Ուկրաինա-Հայաստան՝ ռազմական հակամարտություններում զոհեր են զուգահեռները հնարավոր չեն։ Փաստերը վկայում են, որ Հայաստանը սեփական բազմամիլիոնանոց սփյուռքի օգնությամբ փորձում է ստանալ Արևմուտքի աջակցությունը միայն նրա համար, որպեսզի Ուկրաինայի պատերազմում պաշտպանի ագրեսորի շահերը։ Ուստի և Կրեմլից ստանալ ղարաբաղյան հակամարտությունում քարտ-բլանշ։

Վրդովեցուցիչ է, որ համաշխարհային քաղաքական միջավայրում տարածվում են մտքեր այն մասին, որ հայ ժողովուրդը հանդիսանում է զոհ Ղարաբաղի հարցում։ Հատկապես այդպիսի հռետորաբանությունն են աջակցում Ֆրանսիայում, որը բավականին համեստորեն աջակցում էր Ուկրաինային, երբեմն հայացք նետելով Մոսկվայի վրա: Այժմ Ֆրանսիայում միանգամայն բնականոն և շահեկան շեղվել են Ուկրաինայի խնդիրներից և անցել են ադրբեջանական հարցին։ Չէ որ տեղի քաղաքական գործիչները քիչ են շահագրգռված Մոսկվային հաղթելու հարցում, ինչի մասին վկայում են նրանց հայտարարություններն ու գործողությունները։

Մոսկվա – Փարիզ

Ֆրանսիան տնտեսապես և էներգետիկ առումով առավելագույնս կախվածության մեջ է Ռուսաստանի Դաշնությունից և այս հանգամանքի ֆոնին պարզ են դառնում ֆրանսիական իսթեբլիշմենտի որոշ ուժերի՝ նույնիսկ Դոնբասը և Ղրիմը հանձնելու գնով «հաշտություն» կնքելու ձգտումները։ Բայց այս «խաղաղապահ» նախաձեռնությունները մնում են չպահանջված՝ Ուկրաինայի ղեկավարության՝ սեփական տարածքների դեօկուպացմանը հասնելու վճռականության, և ԵՄ գործընկերների կողմից աջակցության բացակայության պատճառով։ Այդ իսկ պատճառով, խոշոր կորպորացիաների լոբբինգ անող ֆրանսիացի խորհրդարանականները որոշել են ԵՄ-ի ուշադրությունը ռուսական ագրեսիայից տեղափոխել Ադրբեջանի վրա։

Հոկտեմբերի 3-ին Ֆրանսիայի Սենատի վեց անդամնեը ներկայացրել են՝ Ադրբեջանին «զանգվածային հանցագործությունների և պատերազմական հանցագործությունների» մեղադրանքով միջազգային դատապարտության ենթարկելու, ինչպես նաև Եվրամիության կողմից «Ադրբեջանից գազի և նավթի ներմուծման վրա էմբարգո» սահմանելու կոչերով բանաձեւի նախագիծը։

Աշխարհի աջակցությունը Բաքվի կողմն է

Հոկտեմբերի 11-ին Ադրբեջանի տարբեր քաղաքների տասը հոգուց բաղկացած խումբը 52-ամյա հասարարկական ակտիվիստ Քյուբար Ալեքպերովայի ղեկավորությամբ ընդհանուր ֆրանսիական Mesopinions.com կայքում ադրբեջանական ժողովրդի անունից՝ Սենատին և Ֆրանսիայի ժողովրդին ուղերձ է տեղադրել։ Նրանում նշվում է, որ «Դեռ երկու տարի առաջ մենք դարձանք այնպիսի ագրեսիայի զոհ, ինչպիսին այժմ ապրում է մեր սրտերին մոտիկ Ուկրաինան» (նկատի ունի երկու տարի առաջ ադրբեջանական քաղաքների և գյուղերի հրթիռակոծությունները)։

Մեկ ամսից պակաս ժամանակի ընթացքում այս կոլեկտիվ խնդրագրին աջակցել է գրեթե 100 հազար մարդ։ Համերաշխության ակցիաներ են անցկացվել Բաքվում, Աստանայում, Բիշքեկում և Քյոլնում։ Այս կոլեկտիվ խնդրագրին ակտիվորեն աջակցել են մամուլը Ղազախստանում և Թուրքիայում։

Պատմության աղավաղում

Ինչպես էլ որ լինի, Ադրբեջանին ագրեսորի վերածելու փորձերը հեռու են գործերի իրական վիճակից և հետապնդում են հայկական սփյուռքից ոգեշնչված ֆրանսիացիների բացառապես չարչիական շահերին։ Միաժամանակ, և՛ Ադրբեջանի և Ուկրաինայի միջև պատմական հարաբերությունները, և՛ ագրեսորի դեմ պայքարում օգնությունն այսօր խոսում է այն մասին, որ ագրեսոր ռեժիմի դեմ պայքարում շահագրգռված Ադրբեջանին փորձում են ամեն գնով կանգնեցնել։

Հայաստանի և Ադրբեջանի կողմից Ուկրաինային տրամադրվող օգնության պարզ օրինակով հեշտ է հասկանալ, թե ով է իրականում ագրեսոր հանդես գալիս, իսկ ով է տուժող կողմի դաշնակիցը։

Ինչ է արել Ադրբեջանը

Պատերազմի սկզբից ի վեր Ադրբեջանի պետական նավթային ընկերությունը՝ SOCAR-ը Ուկրաինայի շտապ օգնության և արտակարգ իրավիճակների պետական ծառայության ավտոմեքենաների համար անվճար տրամադրել է ավելի քան 200 հազար լիտր վառելիք։

Ադրբեջանը Ուկրաինային տրամադրել է ավելի քան 900 տոննա դեղորայք, բժշկական սարքավորումներ, ավելի քան 15 մլն եվրո արժողությամբ սնունդ։

Մարտի սկզբից մինչև հոկտեմբերի սկիզբը Ադրբեջանն ընդունել է շուրջ 4000 ուկրաինացի փախստականներ։

Ինչ է արել Հայաստանը

24.02.22-ից 31.10.22-ը Հայաստանի կառավարության անդամները 12 անգամ այցելել են Ռուսաստան։ Այդ ժամանակի ընթացքում այնտեղ են եղել Պնախարարության ղեկավարը (երկու անգամ), Գլխավոր շտաբի պետը և Անվտանգության խորհրդի քարտուղարը։

2022 թվականի փետրվարի 25-ին Հայաստանը դարձավ միակ երկիրը, որը Ռուսաստանի Դաշնության հետ միասին դեմ արտահայտվել ԵԽ-ում Ռուսաստանի ներկայացուցչության դադարեցմանը։ 2014 թվականից ի վեր միջազգային կազմակերպություններում Հայաստանի ներկայացուցիչները սովորաբար դեմ են քվեարկել Ղրիմի բռնազավթումը և Ուկրաինայի դեմ լայնածավալ ագրեսիան դատապարտող բանաձեւերին։

Մարտի 28-ին և ապրիլի 1-ին թուրքական «Haber Global» հեռուստաալիքը ներկայացրել է վավերագրական նյութեր, այդ թվում նաև արբանյակային պատկերներ, որոնք վկայում են՝ հայ օդաչուներով չորս Սու-30 կործանիչների Ուկրաինա ուղարկելու մասին։

Սեպտեմբերին Հայաստանի զինված ուժերը մասնակցել են Ռուսաստանի Դաշնության հետ համատեղ «Վոստոկ-2022» զորավարժություններին։

Հայաստանում փետրվար-հունիս ամիսներին անցկացվել է ի պաշտպանություն Ուկրաինայի դեմ ագրեսիայի՝ 14 հանրահավաք։ Դրանցից 11-ը կայացել է Երեւանում։ Երկու դեպքում՝ մարտի 19-ին և մայիսի 9-ին, մայրաքաղաքում տեղի ունեցած հանրահավաքներին մասնակցել է 1000 և ավելի մարդ։ Նրանք կրում էին եռագույններ, խորհրդային խորհրդանշաններ և «Z» տառը։ Իրավապահ ուժերը նման գործողություններին չեն միջամտել։ Բայց հենց որ ուկրաինամետ ակտիվիստները փորձեցին անցկացնել պատասխան ակցիա, անմիջապես հայտնվեցին Կրեմլի կողմնակիցները, և միջամտեց ոստիկանությունը։ Այդպես տեղի ունեցավ, օրինակ, մայիսի 21-ին, երբ ձեռնարկվեց Երեւանում ՌԴ դեսպանատան մոտ՝ ի պաշտպանություն Ազովստալի պաշտպանների պիկետ կազմակերպելու փորձը։ Դեպքի վայր ժամանեցին ոստիկանության աշխատակիցներ և Մարիուպոլի գրավումը ողջյունող «Ազատագրում» շարժման տասնյակ ակտիվիստներ։ իրավակարգի պահակախումբը «զսպել է» հատկապես ուկրաինամետ պիկետի մասնակիցներին։

07.03.22-ին Ղարաբաղի անջատողական կազմավորման «իշխանությունները» այնտեղի «ռուս խաղաղապահների» միջոցով 14 տոննա սնունդ և հագուստ են ուղարկել Կիևի և Զապորոժիեի շրջանների օկուպացիոն ուժերի համար; 06.07.22-ին Երևանից Ռոստով է ուղարկվել 16 տոննա մարդասիրական օգնություն Ուկրաինայի զինված ուժերի դեմ մարտերում վիրավորված ռուս զինվորների համար։

Մարտի սկզբից մինչև հոկտեմբերի սկիզբը Հայաստանն ընդունել է 489 ուկրաինացի փախստական։

Այսպիսով, Ղարաբաղում ադրբեջանական ժողովրդից ագրեսորներ պատրաստելու անփույթ փորձերը տրոհվում են Հայաստանի արտաքին քաղաքական գործողությունների իրականությանը։ Իրականությունը դաժան է, Պուտինի ռեժիմի հետ Հայաստանի իշխանության կոլլաբորացիան կրում է միանգամայն բաց ու ակնհայտ բնույթ։ Այսպիսով, Եվրոպայում Ադրբեջանի դիրքերը թուլացնելու փորձերը՝ ընդամենը ևս մեկ ապացույց է, որ Ղարաբաղը ետ վերցնելու ցանկությունը ֆինանսավորվում և դրդվում է Մոսկվայում։

Ուկրաինացիների և ադրբեջանցիների միասնությունը

Վերջերս հրապարակված հարյուրամյա վաղեմության փաստաթուղթը ապացուցում է, որ ուկրաինացիներն ու ադրբեջանցիները միասնական են պատմականորեն։ Ադրբեջանն ավելի քան հարյուր տարի ունի Մոսկվայի հետ Ուկրաինայի նման հարաբերությունների դրամատիկ սցենար։

«Որքան էլ ապագայում փոփոխական լինեն մեր պատմական ճակատագրերը, Ուկրաինայի և Ադրբեջանի ժողովուրդները միշտ կապված են ամենասերտ պետական հարաբերությունների և անքակտելի ընդհանուր բարեկամության կապերով»,- 1920 թվականի հունվարի 14-ին՝ Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետության (ԱԴՀ) կառավարության ղեկավարին ուղարկված հեռագրում նշել է՝ Կովկասում Ուկրաինայի դիվանագիտական առաքելության ղեկավար Կրասկովսկին:

«Ուկրաինայի... և Ադրբեջանի ժողովուրդները ենթարկվեցին բոլշևիկների կոպիտ տարերային ուժի դաժան հարվածներին, որոնց հետ նրանք ստիպված էին պայքարել ոչ թե կյանքի, այլ մահվան համար: Կորցնելով անհավատալի թվով իրենց որդիներին, նրանց արյունըով շաղախելով այրված ու ավերված գյուղերով ու քաղաքներով հարազատ հողերը՝ ուկրաինացիները և ադրբեջանցիները դողալով իրենց ազգային-պետական անկախության համար, որոշեցին պաշտպանել իրենց անկախությունը, և այս ձևով պատրաստ են պայքարել մինչև վերջին հնարավորությունը և այժմ ծանր, անտանելի պայքար են մղում բոլշևիկների դեմ», - ընդգծվում է 1919 թվականի մարտին, Առաջին համաշխարհային պատերազմի արդյունքներով կայացած Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսի Ուկրաինայի ժողովրդական հանրապետության (ՈՒԺՀ) և Ադրբեջանի ժողովրդական հանրապետության (ԱԺՀ) պատվիրակությունների համատեղ հուշագրում։ Համաշխարհային պատերազմ. Եթե այս մեջբերումում «բոլշևիկներ»-ը փոխենք «ռաշիստներ»-ով, տեքստը լիովին կհամապատասխանի ժամանակակից իրողություններին։

Երկու մեջբերումներն էլ ծառայում են փաստագրական վկայությանն այն մասին, որ ուկրաինացիների և ադրբեջանցիների ազգային պետությունների փոխգործունեությունը ունի ավելի քան մեկ դարի պատմություն: Եվ, հետևաբար, պատմությունը ցույց է տալիս նաև երկու բարեկամ երկրների ընդհանուր չարագործներին։

Caliber.Az

Դիտումներ: 74