Առանց ընկերների ես մի քիչ եմ, իսկ ընկերների հետ շատ
Ինչու ոչ ոք ընկերություն չի անում փոքրիկ Աշոտի հետ

Վերլուծություն  25 Մայիսի 2022 - 16:31

Ընկերները շատ չեն լինում։ Շատ են լինում ծանոթները և մտերիմները։ Որովհետև ընկերը, անձամբ իմ պատկերացմամբ, շատ լուրջ և խոր խոսք է, որը պարզապես խոսքեր չեն։ Դրանց հետևում պատասխանատվություն է, ծեծկռտուք, տուրուդմփոց և նույնիսկ լռություն հարցաքննության ժամանակ։

Այն մասին, որ սա նաև երկկողմանի երթևեկությամբ ճանապարհ է, կարծում եմ, հիշեցնելու կարիք չունի։ Ժողովուրդների ու երկրների հետ իրավիճակը բավականին նման է. մեզ մոտ, Ադրբեջանի մոտ, ծանոթներ ու մտերիմներ բավարար չափով կան, իսկ իսկական ընկերները ընդամենը երեքն են։ Դրանք են (այբբենական կարգով) Իսրայելը, Պակիստանը և Թուրքիան։ Եղբայրական Թուրքիայի հաշվով բացատրելու կարիք չկա, «մեկ ժողովուրդ՝ երկու պետություն»։ Իսրայելի հետ բարեկամության պատճառի մասին. մեզ մոտ հրեատեցությունը չափազանց հազվագյուտ, զգույշ կենդանի է, որին հարվածում են հեռավոր մոտեցմամբ վզակոթին, իսկ հրեաները կարողանում են գնահատել անկեղծությունը (ավելին, մեր միջև փոխլրացումը զարմանալի է նույնիսկ անձնական մակարդակով): Պակիստանը՝ դա հայտնի պատմություն է այն մասին, թե ինչպես է Զեյնալաբդին Թաղիևն օգնել այն ժամանակվա բրիտանական Հնդկաստանի մահմեդական բնակչությանը համաճարակի ժամանակ: Իսկ մարդիկ գնահատում են, երբ նրանց նկատմամբ լավ են վերաբերվում, հատկապես, երբ նրանց օգնում են պատմության ողբերգական, բեկումնային պահերին:

Մեր կողմերում, հին ժամանակներում, եթե մեկը քեզ զենք էր տալիս մարտում, դու ընկեր էիր դառնում մնացած ամբողջ կյանքում։ Այս սովորության իմաստը խորն է։ Չէ՞ որ ընդամենը մեկ րոպե առաջ, նայելով քեզ շրջապատող թշնամիներին, սարսափով մտածում էիր «հեռանալ ողջ, թեկուզ սողալով և կոտրված ողնաշարով», իսկ հիմա, զզվելի ու մսակեր ժպտալով, դու ինքդ ես ընտրում սրիկաներից որին ես կտրատեու և ում ծնկի ոսկորները կոտրատել: Այո, սա «Բայրաքթարների» և «Հարոփների» մասին է, ընդհանրապես, ես ահավոր հետաքրքրասեր եմ ցանկացած տեխնիկայի նկատմամբ։ Զենքի շուկան ինչ-որ չափով տարբերվում է մսագործական խանութից, ընտրության հնարավորություն չեն տալիս, օրենքները խիստ են, չգրված. վաճառողն իրավունք ունի հրաժարվել ցանկացած գնորդից՝ առանց պատճառաբանելու, ինչպես այդ ֆիլմում. Client is always wrong։ Զենքի բիզնեսում կան շատ նրբություններ և սահմանափակումներ, որոնք անհասանելի են մեզ, հասարակ մահկանացուներիս համար, այսինքն, մեզ պարզապես ոչ ոք մանրամասն չի տեղեկացնի (դրանցից ինչ ակնհայտ տեսանելի է՝ 907-րդ ուղղումը, որը, ի թիվս այլ բաների, արգելում է նաև զենքի վաճառք Ադրբեջանին)։ Այնպես որ, մի կողմ դրեք «իրական փողով գնված» ոգով արտահայտությունները, կանխիկ գումարով շատ բան կարելի է գնել, բայց այն, ինչ կարող է իրականում քեզ օգտակար լինել՝ չեն վաճառի, իսկ եթե նույնիսկ վաճառեն, ապա հսկայական, շատ հսկայական ավելավճարով։ Անում ենք եզրակացություններ, և չենք մոռանում բարիությունը, քանի որ ապերախտությունը մեծ մեղք է։

Մենք հիանալի հարաբերություններ ունենք Վրաստանի հետ։ Ինչպես նաաև գերազանց հարաբերություններ ՀԱՊԿ բազմաթիվ երկրների հետ՝ Բելառուսից մինչև Ղազախստան։ Ռուսաստանի հետ նույնիսկ դաշնակցական, իսկ վերջերս ստորագրված մոսկովյան հռչակագիրը ընդհանրապես երկիմաստ է դարձնում Հայաստանի դիրքորոշումը։

ԵՄ երկրները առանձին հոդվածի թեմա է, առհասարակ կցանկանյի նշել, որ ազատագրական պատերազմի ընթացքում Եվրոպայից հասնում էին Ադրբեջանի դեմ պատժամիջոցներ ներմուծելու կոչեր՝ ոչ ոք դրան այդպես էլ չդիմեց, ըստ երևույթին, մեր կողմ է խաղացել ԵՄ-ի էներգետիկ անվտանգության ապահովման գործում ոչ միայն Ադրբեջանի կարևորության փաստը և «Դեպի Արևելք դարպասը», այլ նաև որոշակի համակրանքներ (սա իմ ենթադրությունն է, և ոչ ավել):

ԱՄՆ-ի հետ հարաբերությունները բավականին բարդ են, ես արդեն ասել եմ 907-րդ ուղղման մասին, բայց դրա ազդեցությունը ժամանակ առ ժամանակ կասեցվում է։ Հասկանալի է, ոչ թե մեր գեղեցիկ աչքերի, այլ պրագմատիկ բնույթի կշռադատություններով։

Մեր հարևանների մոտ մի քիչ այլ է. Ինչ-որ տեղ հասկանում եմ, թե ինչու քչերն են նրանց լուրջ ընդունում, իսկ ինչ վերաբերում է ընկերությանը... հմմ... այստեղ, իհարկե, ամեն ինչ ավելի բարդ է... Նորից կպարզեցնեմ, զրույցը տեղափոխելով մարդկային հարաբերությունների հարթություն։ Օրինակ, ռեստորանում նստած են մի խումբ մարդիկ։ Տարբեր, լինի ըստ հասակի, ըստ քաշի, ըստ ուժի, ըստ դրամապանակի հաստության, ըստ արտաքին դուրեկանությամբ։ Զրուցում են։ Յուրաքանչյուրը ունի ինչով հպարտանալ, և ամեն մեկը՝ առիթի դեպքում ամաչելու բան ունի, բայց պահպանում են պարկեշտությունը, առանց հատուկ կարիքի չեն խոսում իրենց ձեռքբերումների մասին, հասկանալի է, որ թաքցնում են թերությունները, բայց և առավելություններն էլ առանց հատուկ կարիքի չեն ընդգծում: Հանկարծ հայտնվում է ինչ-որ անձնավորություն, ով նույնիսկ առանց բարևելու, տեղից տարակուսած հավաքնվածների գլխին սրընթաց թափում է իր բացառիկության, իմաստության, հաղթանակի, հնության, հպարտության, ռազմատենչության, չար հարևանների կողմից պոկված տարածքների մասին (և նրանց հարևանների մեջ չկա մեկը, ով ժամանակին որբուկին չի նեղացրել) տոննաներով լուրեր: Սկզբում ունկնդիրները քաղաքավարությունից դրդված գլխով են անում, գլխի շարժումները փոխարինվում են տարակուսանքով, մեծանում է գրգռվածությունը, իսկ նրանից հետո, երբ այցելուն ուսապարկից հանում է «Հիսուս Քրիստոսի հայկական արմատները» գրքի տասը օրինակ և փորձում բաժանել հավաքվածներին՝ նրանք, կամ մռնչյունով նետվում են նրա վրա, որպեսզի դուրս շպրտելու հաստատությունից, կամ էլ, մատը պտտելով քունքամազի մոտ, հերթով մեկ մեկ լքում են ռեստորանը՝ ավելի պարկեշտ տեղ փնտրելով։ Դեմքի հսկողությամբ և անցկացվող գրականության սահմանափակումներով:

Ռուսաստանը գրեթե չի թաքցնում իր զայրույթը Հայաստանի պահվածքից և «Արևմուտք գնալու» փորձերից, Եվրոպան, իր հերթին, դժգոհ է նրանից, որ «Արևմուտք գնալու» փորձերը բավականաչափ վճռական չեն։ ԱՄՆ-ը, ով աշխարհի ամենամեծ դեսպանատունը պահում է հատկապես Հայաստանում, այնքան էլ գոհ չէ Հայաստանի և Իրանի հարաբերություններից (թեև ինչ-որ տեղ դրան ըմբռնումով են վերաբերվում), Իրանը դժգոհ է աշխարհում ԱՄՆ-ի ամենամեծ դեսպանատան առկայությունից։ Ղազախստանը հազիվ թե մոռանա, որ 2022 թվականի հունվարին Ալմաթի ուղարկված «ՀԱՊԿ խաղաղապահ ուժերի» կազմում եղել է նաև հայկական զորքերի քանակակազմ, Իսրայելը դժգոհ է հայկական հակասեմականությունից և Իրանի նկատմամբ քաղաքականությունից, ընդհանրապես, բոլոր քիչ թե շատ կարևոր ուժային կենտրոնների շուրթերը լի են մեղադրանքներով։ Այո, և հնության ու բազմաչարչարության հաշվով նվնվոցները սկսում է ձանձրացնել: Դե, հին եք, դե չարչարվել եք։ Իսկ ո՞վ չի չարչարվել։ Սա ձեզ կերակրելու և աջակցելու պատճառ չէ, քանի որ չեք կարող ապացուցել ձեր օգտակարությունը: Հայկական սփյուռք։ Այո, նա ունի և՛ փող, և՛ ազդեցություն, և դա չի կարելի թերագնահատել։ Բայց Սփյուռքն էլ է հոգնել առանց նվազագույն վերադարձի «սև փոսը» փող լցնելուց։ Ժողովրդին, միևնույն է, գրեթե ոչինչ չի հասնում, ամեն ինչ հափշտակվում է կես ճանապարհին, քանի որ շահույթի ձգտումը ոչ միայն ուժեղ է ազգային շահից, այլև այրում է ինքնապահպանման բնազդի մնացորդները։ Ամբողջական ձախողում, առանց դրա վերանորոգման հեռանկարի: Չգիտեմ, այո և ինչ գործ ունենք նրանց հետ։

Այսպիսով, միայն մի հարց նոոսֆերային. եթե դու ընկերներ չունես, միգուցե այդ դու ի՞նչ-որ բան այդպես չես անում:

Caliber.Az

Դիտումներ: 141