Միրզոյանը, որպես Փաշինյանի կաղ բադ, կամ Մոսկվայի «չար Չիբուրաշկա»
Վարչապետը միաձուլում է ԱԳՆ ղեկավարին

Վերլուծություն  13 Հունիսի 2022 - 11:22

Նկատի առնելով Հարավային Կովկասում ներկայիս փոփոխությունները և այժմ հայկական իշխանություններում նկատվող տարաձայնությունները հարկ է ակնկալել. Հայաստանի ԱԳՆ ղեկավար Արարատ Միրաոյանը, ում թիկունքում անվանում են «Մոսկվայի չար Չիբուրաշկա», այժմ հակասությունների մեջ է վարչապետ Փաշինյանի հետ։ Եվ հատկապես Փաշինյանին, ում երբեմն մեծարում են Կրակադիլ Գենայով, այնուամենայնիվ հարկավոր է որոշել, թե ինչ անել իր «թավշյա» կաբինետի ամենահետադիմական ներկայացուցչի հետ։ Սակայն, չնայած «նեգատիվի ֆանտանը», որը վերջերս հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների վրա էր լցրել Միրզոյանը, և խորացրել է երևանյան կաբինտում տարաձյնությունը՝ այն շատ ավելի առաջ է սկսվել։

Դատելով նրանից, թե Միրզոյանը ինչպես եռանդորեն է սեպեր խրում հայ-ադրբեջանական կարգավորման մեջ և մարում դրանց ներուժը՝ զարմանալի է չէ, որ նա պետք է ընդհարվեր Փաշինյանի կողմից նման գործողությունների չընդունելուն։ Եթե վարչապետի քաղաքական խաղը նույնպես կառուցվում է հասարակության մերթ մի, մերթ մեկ այլ շրջանակի շահերի հերթականությամբ սպառնալիքների վրա, բայց դրանով հանդերձ Երևան- Բաքու երկխոսության դանդաղ, բայց այնուամենայնիվ առաջընթացի վրա, ապա Միրզոյանը ըստ էության ագրեսիվ հետադիմական է, ում համար Բաքվի հետ հարաբերությունների բարդացման հնարավորությունը՝ պարզապես ճակատագրի պարգև է։ Բաքվի հետ կապված ամեն ինչի մասին Միրզոյանի քննադատական և բացասական արտահայտությունները՝ մառախուղ է, իսկ ահա դրականները հիշեցնելը դժվար է։ Նա, ինչպես երևում է, անհավանականորեն զայրացած է նրանով, որ Բաքվի և Երևանի միջև ընդհանրապես ինչ որ շփումներ գոյություն ունեն։

Կան նաև հետկուլիսային այլ կարծիքներ։ Օրինակ, որ Միրզոյանը, ում, ինչպես հայտնի է, 44-օրյա պատերազմում Հայաստանի կապիտուլյացիայի օրը ռևանշիստները քիչ էր մնում ծեծով մահվան հասցնեին, դրանից հետո բարկություն է կուտակում Փաշինյանի վրա՝ համարելով, որ հանդես է եկել, որպես «տառապյալը խաչի վրա»։ Իսկ Փաշինյանը, իբրև թեթև է պրծել։ Այնուամենայնիվ, Միրզոյանը Փաշինյանի կաբինետի վետերաններից է, նրա հետ է եկել իշխանության և մշտապես ղեկավար պաշտոններ է զբաղեցրել երկրի կառավարությունում կամ խորհրդարանում, և Փաշինյանը իրականում չի ցանկանում բաժանվել նրանից։ Սակայն չի բացառվում, որ քանի որ Միրզոյանը միշտ եղել է Փաշինյանի միայն «աջ» կամ «ձախ» ձեռքի դիրքերում, նա ունի չբավարարված հավակնություններ՝ իրեն տեսնում է իշխանության ավելի բարձր մակարդակում։ Իսկ հրապարակում տեղի ունեցած լինչի դատաստանից հետո, ինչպես նշում են որոշ հայ փորձագետները, Վովաևիչի հետ նրա ծպտյալ հակասությունը միայն աճում է։ Եվ եթե ուշադիր նայեք Հայաստանի ԱԳՆ-ի վերջին մի քանի ամիսների հայտարարություններին, ապա կարելի է նկատել, որ և՛ գերատեսչությունը, և՛ ինքը՝ Միրզոյանը, մեկնաբանելով վարչապետի հայտարարությունները, որպես կանոն, ասում են ոչ թե ի պաշտպանություն, այլ հակառակ այն տեղեկատվության, որ տարածում է վարչապետի աշխատակազմը։ Իսկ Հայաստանի ԱԳՆ-ի անունից Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների առաջիկա հանդիպումների փաստի մշտական հերքումն արդեն մեմ է դարձել ցանցում։

Դե ինչ արած, յուրաքանչյուրը կարող է իրեն հասցնել մինչև աշխատանքից ազատելու փուլը, եթե խոսքահաչ անի տիրոջ վրա։ Համենայնդեպս, հայկական լրատվամիջոցները, վկայակոչելով ՀՀ կառավարության հավաստի աղբյուրը, հայտնում են, որ Միրզոյանն արդեն Փաշինյանի սև ցուցակում է։ Իրավիճակը հատկապես սրվեց այն պահից, երբ ԱԳՆ մի խումբ աշխատակիցներ և դիվանագետներ վարչապետին կարծիք հայտնեցին, որ Ադբեջանի կողմից ներկայացված հայտնի հինգ կետերի վերաբերյալ «դիվանագիտական սխալ է թույլ տրվել ոչ մի հիմնավորում չունեցող շտապողականություն», և ամենագլխավորը «որ այդ հանգամանքը Հայաստանի օգտին չի աշխատի»։

Աղբյուրի տեղեկություններով, նման քմահաճությունը Փաշինյանը ընկալել է գրգռվածությամբ, իսկ ԱԳՆ-ի նկատմամբ նախկինում արդեն առկա լարվածությունն ու անվստահությունը դարձել են ավելի լուրջ։ Կառավարության կուլիսներում ասում են, որ Փաշինյանը բազմիցս նշել է, որ «տպավորություն է ստեղծվում, որ ԱԳՆ-ն միտումնավոր է իրեն այդպես պահում նման զգայուն և նուրբ հարցում», հաստատում են ԶԼՄ-ները։

Այնուամենայնիվ, Հայաստանի ԱԳՆ-ի վերջին գործողություններն իսկապես կառուցողական անվանել չի կարելի։ Այն նման է ինքնագլուխ էշի և չի ցանկանում դուրս գալ մսուրից, իսկ ԱԳՆ-ի դեպքում՝ իրականությունից հեռու, բայց ագրեսիայով լի իր քաղաքական օդապարկից։ Կայուն տպավորություն է ստեղծվում, որ Միրզոյանի և նրա աշխատակազմի գործունեության նպատակը կայանում է հայ-ադրբեջանական հաշտեցման խաթարման մեջ։ Դե, ինչ արած, չի սիրում Միրզոյանը «թուրքերին», չի ուզում Բաքվի հետ երկխոսություն՝ կաղ բադի դիրքորոշումն ակնհայտ է, սակայն անհասկանալի է, այդ դեպքում ինչու է նա դեռ աշխատում վարչապետի թիմում։ Սակայն կարծիքներ կան, որ այս ամենը պատահական չէ, և իրականում Միրզոյանը, ի հեճուկս իր նախկին հայացքների՝ Կրեմլի «չար Չեբուրաշկան», նստեցրել են Փաշինյանի մոտ, որպեսզի առավելագույնս արգելափակի Երևանի և Բաքվի միջև երկխոսության ցանկացած ակտիվությունը։ Այդ իսկ պատճառով Փաշինյանը մտադիր է հրաժեշտ տալ «թավշյա» կուսակցության իր երբեմնի համախոհին։

Լավրովի երևանյան այցի լույսի ներքո Միրզոյանը առանձնակի եռանդով է կատարել «հինգերորդ շարասյան» իր գործառույթները։ Մոսկվայի և Երևանի երկխոսության օրակարգն անընդհատ ընդհատվում էր նրա հորինած նեգատիվով, որը նա բառացիորեն պարտադրում էր Լավրովին։ Սա և նրա առաջարկը՝ վերականգնելու «նոյեմբերի 9-ի Եռակողմ հայտարարության ստատուս քվոն», որը, ըստ Միրզոյանի, Ադրբեջանը խախտել է Ֆարուխի բարձունքում իր գործողություններով։ Իսկ դա, ըստ հայ գլխավոր դիվանագետի, պետք է անեն ոչ թե որեւէ մեկը, այլ ռուս խաղաղապահները։ Միրզոյանը դժգոհ է նաև հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավման գործընթացից։Նրա կարծիքով, Անկարան հայ-թուրքական գործընթացը համաժամեցնում է հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների զարգացման հետ, և սա նույնպես վատ է։ Այսինքն Հայաստանի ԱԳՆ ղեկավարը պարզապես չի հասկանում (կամ չի ուզում հասկանալ), որ այլ կերպ լինել չի կարող։ Շուշայի հռչակագիրը հենց և շաղկապում է երկու երկրների արտաքին քաղաքական ուղղորտությունը, որպեսզի միասնաբար դիմակայել, ինչպես հայերի, այնպես էլ միջազգային ասպարեզում որոշ այլ խաղացողների նենգությունը:

Սակայն, որպես մանտրա, Միրզոյանի կողմից կրկնվող կոչը՝ ադրբեջանա-հայկական երկխոսության վիճահարույց հարցերի որոշումը ևս մեկ անգամ վստահել արդեն խաղաղ ննջող ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին, արտաքին գործերի նախարարի թերևս ամենաոչ պրոֆեսիոնալ սխալ է։ Այն մասին, որ դա ամենաանբովանդակ անհեթեթություն է, որը կրկին ոչ մի տեղ չի տանում Բաքվի և Երևանի հարաբերություններում, վկայում է գոնե այն, որ նրա կողքին կանգնած Լավրովը ոչ մի ԵԱՀԿ առաքելության մասին չի խոսել, այլ միայն քմծիծաղով է նայել Միրզոյանին։ Ում իրոք ափսոս չէ միաձուլել, որպեսզի վերջապես խթանել հայ-ադրբեջամական կարգավորումը։

Caliber.Az

Դիտումներ: 214