Երբ «Դիմադրությունը» անօգուտ է
Մտրակ ռևանշիստների և քաղցրաբլիթ խաղաղասերների համար

Վերլուծություն  01 Օգոստոսի 2022 - 17:48

Ինչպես հայտնում են Հայաստանի ԶԼՄ-ները, «Դիմադրություն» շարժումը սեպտեմբերի 2-ին՝ «արցախի անկախության օրվա առթիվ» հայտարարում է համահայկական հանրահավաք Ֆրանսիայի հրապարակում։

Չեմ ծիծաղի ոչ «անկախության օրվա» վրա, ոչ «արցախի» վրա, ոչ էլ Ֆրանսիայի հրապարակի վրա (այդ հաշվով արդեն շատ հաճելի զուգադիպումների առումով): Բայց ահա լսելով «Դիմադրության շարժում» բառակապակցությունը՝ չկարողացա զսպել քմծիծաղս։ Դիմադրություն։ Մեզ դա դուր է քալիս ոչ պակաս, քան Ֆրանսիա։ Ես «trigger-happy lad» չեմ, բայց երբեմն խոսելը իմաստ չունի։ Ամեն դեպքում, մինչև հակառակորդիդ լյարդը թեթև չխոթես։ Իսկ այ այն մասին, թե նա ինչպես մի թեթև կկծկվի, կարելի է և խոսել, որովհետև հասունացել է։ Բանակի հետ մեկտեղ, մենք ունենք նաև ինչ որ մեթոդներ, որպեսզի բարդացնել կամակորների և անգիտակիցների առանց այդ էլ բարդ կյանքը։ Շրջափակում։ Ոչ մի սահմանների ապաշրջափակում, ոչ մի էներգառեսուրսներ, այլ ճիշտ հակառակը (Միջին միջանցք, այդ նույնը, որը Բաքու-Թբիլիսի-Կարսն է, և որի շուրջ բանակցություններին միացել է Ղազախստանը, հենց դա է, Հայաստանը կրկին գործերից զատ է): Կան և՛ նկատառումներ, և՛հնարավորություններ, որպեսզի բարդացնել ապրանքների առաքումը Հայաստան։ Էլ չեմ խոսում Խանքենդիի մասին... Ընդ որում բարդացնել բացառապես ամեն ինչի մատակարարումը։ Ճանապարհ կառուցել շրջանցելով Լաչի՞նը։ Դե-դե, լավ գործ է, համենայնդեպս՝ ամեն ինչ տեսադաշտում է։ Մենք մեղք չունենք, նրանք իրենք կհեռանան։

Մենք պետք է և կխաղանք թշնամու ներվերի վրա։ Ավելի շատ զորավարժություններ, լավ և տարբեր, ռազմական բյուջեյի ավելացում, հոգեբանական հնարքներ՝ օրինակ, Իրավանում մանաթով բնակարաններ գնելու մասին հայտարարությունների տեղակայում և Ռազմավարի պուրակի տարածքի ընդլայնում, Իգդիրի շրջանում թուրքական բանակի հետ համատեղ ռազմական տեղաշարժեր, Նախչըվանի տարածքով հակառակորդի համար անհասկանալի զորքային տեղաշարժեր։ Իսկ ինչպես կեռասը տորթի վրա, որպեսզի իմ լավ ընկեր Վիկտոր Լևիտանը (այդ նույն Լևիտանի ազգականը), իր լավ բեմադրական ձայնով կարդա հակառակորդի կրակակետերի հերթական ճնշումների և նրա կորուստների մասին հաղորդագրություններ։ Էկրանի ներքևի մասում հաղորդավարի ազգանունով վազող տող է, ամեն ինչ ոնց որ պետք է։ Ընդհանրապես, թշնամուն պահել անընդհատ ապշած վիճակում, որպեսզի նա ամենաքիչը հոգեբանական օգնության կարիք ունենա։ Իսկ դա՝ հոգեբանական օգնությունը, չի օգնի, ես դա իմ սեփական փորձից գիտեմ, հոգեբանների հետ ընդհանրապես մի շփվեք, նրանք ձեզ վատ բաներ կարող են սովորեցնել, հազիվ կհասցնեք փախչել։

Ինչի՞ վրա է հույսը դնում Հայաստանի ընդդիմությունը։ Լավ, ենթադրենք ընդդիմությունը տապալեց Փաշինյանի քիչ թե շատ մեղսագիտակ իշխանությունը, հետո ի՞նչ։ Ի՞նչ այլընտրանք կարող են առաջարկել իրենց ժողովրդին, բացի «հիմա մենք ձեզնով ենք կերակրվելու, որովհետև մեր փողերը վերջացել են»։ Պատերա՞զմ։ Ինչո՞վ: Ինչպե՞ս: Արտերկրից կամավորներ կգա՞ն։ Ռուսաստանը կօգնի՞ ժանգոտած զենքերով։ Ֆրանսիացիները COS կուղարկե՞ն: Ինչ-որ կասկածելի է։ Իսկ մեզ համար նոր ռազմաբախումները պարզապես ճակատագրի նվեր է։ Արագ և վերջնականապես ավարտել այն, ինչ ժամանակին մինչև վերջ չնք ճզմել։ Եվ ոչ մի փափկանկատություններ: Այնպես որ, մեծ հաշվով, նրանց ողջ գործունեությունը միայն մեզ ձեռնտու է։ Որպեսզի թշնամու համար լինի ծանր ու վատ, հարկավոր է օգտագործել ոչ միայն ձեռքի տակ առկա միջոցները, այլ նաև կտրտված տեղանքի ոլորանները։ Հիմարներին գայթակղի ճահիճի մեջ, նրանց կեսը այնտեղ կխեղդվի։ Եվ նրա համար, որ ճահիճ է, և նրա համար, որ հիմարներ են։

Հայաստանում ներքաղաքական ճգնաժամը հնարավորություն է, որը պետք է օգտագործել։ Նրա հակասությունները Ռուսաստանի հետ այն է, որի վրա կարելի է, հարկավոր է և պետք է խաղալ։ Անհամաձայնությունը անել այն, ինչ նրան թելադրում է Արևմուտքը, հնարավորությունների ևս մեկ պատուհան է: Հիմար մարդիկ խաղում են «չապաև», ով մի քիչ խելոք է՝ շաշկի, իսկ ամենախելոքները շախմատ են խաղում։ Հատկապես սրանով ենք մենք հիմա զբաղվում։ Կշարժվենք հարյուր անգամ դանդաղ, բայց փոխարենը միլիոն անգամ ավելի ամուր և պինդ (սա մենք դեռ դպրոցում ենք անցել)։

Ավելի քիչ բառեր ու արտահայտություններ, որոնք մենք չենք ընդունում, ինչպիսին են «արցախ», «միացում» և այլ լկտիությունները։ Արժանապատիվ հասարակությունում իրենց այդպես չեն պահում, և ուշադրություն դարձրեք, որ վերջերս, երբ նման հայհոյանքներ ենք լսում, ձեռքն ինքնուրույն ձգվում է դեպի զենքը։ Եվ մեզ կանգնեցնող չկա։ Այնպես որ, եթե շատ դուրս տաս, ստիպված կլինես երկար թավալվել, ափսոսանք և կարեկցանք չսպասես՝ սիրտը բաբախում է հավասարաչափ, և ձեռքում ատրճանակը չի դողում, ինչպես ժամանակին ասել է դասականը։ Համաձայնները և խաղաղասերը ունեն քաղցրաբլիթ ստանալու բոլոր շանսերը։ Լկտի, հիստերիկ անջատողականների համար և նրանց աջակցողների համար՝ մենք դուրս ենք գրել մտրակը։ Ընդ որում քաղցրաբլիթները շատ անգամ քիչ են։ Այնպես որ շտապեք լոյալություն դրսևորել, մենք լուրջ մարդիկ ենք և սկսում ենք խոժոռվել։ Իսկ երբ խոժոռվում ենք՝ մեր բանակը հիշում է, հպարտանում է և շատ է ուզում կրկնել։

Caliber.Az

Դիտումներ: 459