Հայաստանը հերթական անգամ սխալ հաշվարկեց
Բաքուն Երևանին ցույց տվեց իր տեղը

Քաղաքականություն  04 Օգոստոսի 2022 - 10:18

Ջարդված հայկական դիրքեր ու զինտեխնիկա, տասնյակ վիրավորներ ու զոհեր, կորցրած ռազմավարական բարձունքներ. Դե, և ամոթի ու նվաստացման սուր զգացում ցուցադրական հրապարակային մտրակումից հետո։ Հայկական կողմը օգոստոսի 3-ին կարող էր խուսափել այս բոլոր սուր զգացումներից, եթե գոնե մի քիչ ռացիոնալ մտածեր։ Բայց Նիկոլ Փաշինյանը ողջ Կովկասի անկասկած չեմպիոնն է նույն փոցխի վրա ոտք գնելու գործում։ Նա և նրա թիմը իսկապես հավատում էին, որ Հայաստանը Նենսի Փելոսին է, իսկ Ադրբեջանը՝ Չինաստանի վերջին նախազգուշացումների երկիրը:

Բաքուն երկար ու համառորեն զգուշացնում ու հորդորում էր, բայց հայերը, ինչպես երկու տարի առաջ, այս դիրքորոշումն ընկալեցին որպես թուլություն։ Դրա վկայությունն էր Հայաստանի Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի ինքնավստահ հայտարարությունը, ով օգոստոսի 3-ին հրապարակավ հրաժարվեց անցնել Լաչինի ճանապարհի նոր երթուղին։ Դե, նման վստահության հետևում իրական ուժ պետք է լինի:

Բայց Հայաստանի իշխանությունները հերթական անգամ որոշակիորեն սխալ հաշվարկեցին ռազմաքաղաքական ռեսուրսներով՝ ոչ ճիշտ գնահատելով միջազգային իրավիճակը, ինչպես դա եղել է արդեն մեկ անգամ 2020 թվականին։ Ժամկետային զինծառայող 18-ամյա Անար Քյազիմովի սպանությունը թանկ նստեց Հայաստանի վրա. Ո՛չ Ռուսաստանը, ո՛չ Իրանը, ո՛չ էլ հեռավոր Ֆրանսիան չեկան հայերին փրկելու մեր հաշվեհարդարից։ Մեծ քաղաքականության աշխարհում որոշում է առաջնորդների ուժը, ռեսուրսներն ու խարիզման, ոչ թե նվիրում են հայկական դրոշի գույներով գուլպաներ։

Օգոստոսի 3-ը հերթական հաջող օրն է ադրբեջանական բանակի համար. Թուրքական «թռչունները» թևերը երկարել են, իսկ հատուկ ջոկատայինները վարժանքների ժամանակ արել են այն, ինչին անընդհատ պատրաստվում են՝ վնասազերծել են հակառակորդին ու նոր ռազմավարական դիրքեր գրավել։ Նոր, բայց հեռու վերջինից: Հաստատ ավելին կլինի։ Ի վերջո, Ադրբեջանի ՊՆ-ն վերջապես հստակ ուրվագծել է իր պահանջները՝ ռուսական խաղաղապահ կոնտինգենտի ժամանակավոր պատասխանատվության գոտու ապառազմականացում, որը ներառում է և՛ հայկական զինված ուժերի անհապաղ դուրսբերում, և՛ տեղական ավազակախմբերի զինաթափում։ Այս պայմանները, որոնք պետք է կատարվեն այստեղ և հիմա, սակարկելի չեն։ Որոշումներ կայացնելու համար գնալով ավելի քիչ ժամանակ է մնում, և բանակցությունների յուրաքանչյուր կորցրած օր կնշանակի մարտական գործողությունների ևս մեկ օր: Բաքուն Երևանին ցույց տվեց իր տեղը և ժամացույցն արդեն տկտկում է։ Պատրաստվեք!

Caliber.Az

Դիտումներ: 161