Չճանաչված, բայց ցնցվում են
Միգուցե ժամանակն է նրանց ավելի ուժե՞ղ ցնցել:

Վերլուծություն  03 Հունիսի 2022 - 20:39

«Չճանաչված «Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության» (չակերտներ - Caliber.Az) իշխանությունները Երևանի հետ անցկացնում են իր ճանաչման մասին բանակցություններ, սակայն առայժմ առաջընթաց չկա», - «ՌԻԱ Նովոստի»-ին տված հարցազրույցում ասել է «ԼՂՀ պետական նախարար» Արտակ Բեգլարյանը։ Դրանով հանդերձ, եթե հավատալ «ՌԻԱ Նովոստի»-ին, Բեգլարյանը փնթփնթում է «Ստեփանակերտ»-ից։

Ես չեմ պատրաստվում որևէ մեկին քաղաքավարություն սովորեցնել, որովհետև դա իմ մռութով չէ, որ քաղաքավարությունը հոգով այրվի։ Այո, և այս լուրում նոր բան չկա, բոլորին առանց այդ էլ պարզ է, թե ով է կերակրում և աջակցում նախկին ԽՍՀ-ի տարածքում անջատողականներին։ Բայց ամեն ինչ չափ ու սահման ունի։ Ոչ թե «ստեփանակերտ», ընկերներ, այլ Խանքենդի, չէ որ մենք Կենիգսբերգի, Սարիտաուի, կամ Չուբուկ-Սարիի մասին չենք խոսում։ Այնպես որ, ես պատահականություններին չեմ հավատում, դրանք ՆԿՎԴ-ում չկան: Եթե արդեն ասել են, ուրեմն համարել են անհրաժեշտ ու շահավետ։ Նեղանալու բան չկա, նեղացածի վրա ջուր են տանում, իսկ որպեսզի տանելն էլ դժվարանա, վերևից էլի ինչ որ բան են դնում։ Բայց եզրակացություններ անելը անհրաժեշտ է և պետք է։ Պետությունները, ընդհանրապես, ոչ մի բան և երբեք հենց այնպես չեն ասում, որովհետև խոսքը նույնպես զենք է, և գործունյա զենք, չի կարելի դրանցով հենց այնպես զրնգացնել՝ զայրույթից, խումարից, կամ առանց հաշվարկելու, թե ինչի կարող է հանգեցնել այս ամենը։ «Մեզ տրված չէ կանխատեսել, թե մեր խոսքը ինչպես կարձագանքվի»։ Որովհետև խոսքը միշտ զրահ է, խոսքը վահանն է, և խոսքը սուր է: Դե ինչ, լսեցինք, կարդացինք։

«ԼՂՀ պետնախարարը» հարցազրույց է բաժանում Ռուսաստանի Դաշնության պետական լրատվական գործակալությանը։ Այնուհետեւ Հայաստանի տարածքից գնդակոծվել է Ադրբեջանի Քելբեջարի շրջանը։ Արդյո՞ք շատ իրադարձություններ չեն միայն հունիսի երեքի համար։ Այնտեղ մինչև վերջ չջախջախված անջատականը խոսքեր է ասում, իսկ այստեղ Հայաստանը կրակում է մեր դիրքերի վրա։ «Ասում ենք կուսակցություն, նկատի ունենք Լենինի՞ն». Իսկ միգուցե չկրկնե՞նք բուժման կուրսը: Իսկ ավելի հեշտ չէ՞ Իսրայելի օրինակով ու ահաբեկիչներին դաստիարակելու նրա մեթոդներով պարոն Բեգլարյանին դիպուկ հարվածով վերացնելը, որպեսզի նա դուրս չտա, ինչ պետք չէ։ Ինչպես ցույց է տալիս պրակտիկան, ժամանակին արձակված ապտակը շատ ավելի արդյունավետ է, քան մի քանի ժամվա հորդորը։ Հայաստանի տարածքից են գնդակոծե՞լ։ Հիանալի է, չէ որ սա պարզապես ճակատագրի նվեր է և օրինական առիթ լկտի հարևանուհու տարածքում փոքրիկ արշավանքի համար: Որպես քոչվորների ժառանգ կարող եմ ասել, որ մեղանչած անասունին պետք է անմիջապես պատժել, հակառակ դեպքում նրա մոտ չեն ծագում պատճառահետևանքային կապեր։ Որպեսզի ապրեն այս ու այն կողմ նայելով և զգույշ քայլեն՝ կշռադատելով ոչ միայն յուրաքանչյուր արարք, այլ յուրաքանչյուր բառ՝ զգուշանալով Ադրբեջանի հնարավոր արձագանքից։

Ինչպես երևում է, Հայաստանում որոշակի շրջանակներ մինչև հիմա ապրում են ռևանշի հույսով։ Ոչ, հուսալ, իհարկե կարելի է, հույսը, ինչպես երգվել է այդ երգում «մեր երկրային կողմնացույց է», բայց, այնուամենայնիվ, իրավիճակը պետք է համարժեք գնահատել։ Բացել աչքերը։ Ոչ, ես ինձ չեմ թաքցնում և չեմ լկտիանում, Ադրբեջանը շատ թշնամիներ ունի, իսկ խնդիրներ՝ էլ ավելի շատ են։ Բայց Հայաստանի համեմատ մենք շատ ավելի շահեկան վիճակում ենք։ Գոնե, փառք Ալլահին, մենք խնդրանքով չենք ուտում այն, չենք հագնում դեն նետվածը, և չենք ապրում գողացվածի մեջ: Արևմուտքի հետ Հայաստանի հույսերը չարդարացան և չեն արդարանալու, հիմա աշխարհում կատարվող ամեն ինչի ֆոնին միայն Հայաստանն է պակաս լիակատար երջանկության համար։ Հայաստանի խաղադրու՞յքը Ռուսաստանի վրա։ Այ սրանում ես հավատում եմ, ընդ որում պատրաստակամությամբ: Ռուսաստանը միշտ մոտ է եղել Հայաստանին, ոչ մի տեղ չի գնացել ու մատը միշտ պահել է իրադարձությունների զարկերակի վրա։ Ինչ արած, աշխարհի կարգն է այդպես, որ հնարավոր չէ հաշվի չնստել մեծ հարևանի կարծիքի հետ։ Հիմա, ըստ երևույթին, մեզնից ինչ-որ բան են ուզում, ակնարկում են։ Պետք է խոսենք և պետք է բանակցենք։ Ոչ թե Հայաստանի հետ, իհարկե, նրանից պահանջ չկա, այլ Ռուսաստանի հետ։ Եվ խոսել հավասար հիմունքներով:

Դրա համար դիվանագիտությունը գոյություն ունի որպես խելացիների և ուժեղների՝ սեփական շահի համար գրեթե ամեն ինչի դիմելու կարողություն՝ սկսած այլ երկրների ներքաղաքական իրավիճակից մինչև ընդհանրապես ամբողջ աշխարհում տիրող իրավիճակը: Գիտենալ ուժեղների ճամբարում տիրող իրավիճակի մասին, տեսնել իրավիճակը թույլերի ճամբարում և ոչ մի դեպքում դրանք չշփոթել։ Պետք է հավաքել այս իրավիճակները, ինչպես ուլունքները իրականության շարանի վրա, անհրաժեշտության դեպքում դրանք բաժանել և նոր բան ավելացնել: Մենք պետք է կառուցենք մեր սեփական աշխարհը։ Ըստ մեր տեսլականի և ցանկության մեր հայեցողությամբ։ Պետք է հերթական անգամ դուրս գալ դժվարությունից։

Երբ Մարգարիտան բռնեց Բեհեմոթի կատվի ականջից, նա անմիջապես համաձայնեց դառնալ լուռ հալյուցինացիա։ Եվ դա պարզապես Մարգարիտան էր, պարզապես Բեհեմոթը և ընդամենը մի դրվագ գրքույքից: Իսկ մեր բանակն ունի ուրիշ ծաղիկներ մինչև ականջները և մինչև վերջ չջախջախված անջատականների ու հայ զինծառայողների հոգիներ։ «Փիոններ», «Հիացինտներ», «Ակացիաներ» եւ «Մեխակներ»: Կծաաղք Պոլոնեզի տակ: Մենք չենք պատրաստվում թշնամիների նկատմամբ փափկանկատություն ցուցաբերել, մի արեք մեզ դուր չեկող մարմնաշարժումներ։ Թէ չէ չակերտներ դնելու տեղ չի լինի։ Ոչ իմ տեքստերում, ոչ էլ ադրբեջանական այլ լրատվամիջոցներում։

Caliber.Az

Դիտումներ: 140