Բրյուսելյան հանդիպում. արդյունքն ակնհայտ է
Ֆիզիոգոմիան՝ որպես կիրառական դիսցիպլինա

Վերլուծություն  23 Մայիսի 2022 - 17:44

Դեմառդեմ՝ չես տեսնի դեմքը: Դե, այստեղ կարելի է նաև վիճել։

Բրյուսելում կայացած եռակողմ հանդիպման խորը քաղաքական վերլուծությունը թողնեմ ավելի խելացի հեղինակներին (մեզ մոտ այդպիսիները քիչ չեն), ավելի լավ է անդրադառնամ մի թեմայի, որը կոռեկտ մարդիկ սովորաբար շրջանցում են։ Ես երբեք հատուկ չեմ ուսումնասիրել ֆիզիոգնոմիան, բայց զգայուն երրորդ քթանցքը, զուգորդված դիտողականության և փորձի հետ, գրեթե միշտ թույլ է տվել ինձ ճիշտ գնահատել հակառակորդին մենամարտից առաջ: Վաղ երիտասարդության տարիներին, իհարկե։

Եթե հակառակորդի աչքերը հանկարծ սկսում են վազել (հորիզոնական), ապա նա կա՛մ սպասում է օգնական ուժերի (նման բան հաճախ է լինում, բայց մենք էլ դարանակալ գունդ ունենք՝ հնարավոր բարդությունների դեպքում), կա՛մ էլ արդեն կարելի է նրան տաք-տաք վերցնել. լուրջ դիմադրություն ցույց չի տա: Եթե հակառակորդը հազիվ նկատելի քմծիծաղում է և գնահատողական հայացք նետում քո կողմը (հայացքը սահում է ուղղահայաց՝ կզակի մեջտեղի կետից մինչև գոտկատեղ), ապա ստիպված ես որոշակի ջանքեր թափել. Հեշտ հաղթանակ մի սպասի: Նա գիտի կռվել և չի պատրաստվում փախչել։ Նա քեզ նայում է որպես լեպիդոպտերիստի (թիթեռի մասնագետ), ով արդեն ունի ասեղ և միջատաբանական հավաքածուի տուփ։ Իսկ եթե հակառակորդը տարակուսած է, տխուր և ակամա դեմքը ծռմռում է, վստահեցնում եմ՝ այստեղ կարող ես հարցը առանց ծեծի։ Տղան հասկացավ և հավանաբար, այլևս չի անի։ Մենք էլ մեր հերթին, նույնպես մեծ հույս ունենք, որ նա «այլևս չի անի», քանի որ եթե նա (կամ մեկ ուրիշը) կրկին փորձի կասկածի տակ դնել մեր երկրի տարածքային ամբողջականությունը, ապա ԱՀ ուժային կառույցների տրամադրության տակ կա դեղերի լայն տեսականի՝ «Բայրաքթար», «Զերբե», «Հարոպ», «Պոլոնեզ»։ Դեղերը, իհարկե, թանկ են, արժեն հազարավոր դոլարներ, բայց մենք ոչինչ չենք խնայի նրանց համար, մեր հոգին մեծ է, իսկ մեր հատուկ ջոկատայինների ուսերը՝ ավելի լայն։ Եթե ինչ-որ բան պատահի, առջևում գտնվողները կրկին  կսկսեն փախչել։

Բրյուսելյան հանդիպման լուսանկարներն ամեն ինչ ցույց են տալիս։ Ո՞վ ունի հավաքածուի տուփ և ասեղներ, և ո՞ւմ այլևս չի կարելի ծեծել: Մեր նախագահը ներողամիտ է, ինչպես վայել է հաղթողին: Իրեն թույլ չտալով հրապարակայնորեն նվաստացնել Փաշինյանին, նրա ամբողջ տեսքը հուշում է, որ Նիկոլա Վովաևիչին ցանկացած պահի կարելի է մի կողմ հրել՝ որպես անհետաքրքիր ու ավելորդ զրուցակցի։ Սա հավասարների միջև զրույց չէ, այլ «քեզ կշռել են և շատ թեթև են գտել»։ Yüngül, ինչպես ասում էին մեր փողոցում: Փաշինյանը եթե ոչ կոտրված, ապա վհատված տեսք ունի: Նյարդայնությունը և հուսահատությունն ակնհայտ է: Ուրախության պատճառներ չկան, նա նույնիսկ չի ժպտում։ Նույնիսկ ուղտը կորցրած արաբն ավելի ուրախ տեսք ունի:

Չէ, Շառլ Միշելը, որպես քաղաքավարի և հյուրասեր մարդ, իհարկե, քաղցրացրեց դեղահաբը՝ խոսելով «Ղարաբաղի էթնիկ հայ բնակչության իրավունքների և անվտանգության հարցի քննարկման մասին», բայց մենք այս կետին չենք էլ առարկում։

Կլինեն և իրավունքներ, և անվտանգություն, և պարտականություններ: Ինչպես և Ադրբեջանի ցանկացած այլ քաղաքացի։ Ոչ ավել, ոչ պակաս, ոչ մի ինքնավարություն, ոչ մի արտոնություն, ոչ մի ինքնորոշում: Եթե ինչ-որ մեկին դուր չի գալիս ապրել Ադրբեջանի իրավասության տակ, ապա նրան սպասում է ինքնորոշված և անկախ Հայաստանը, կան նաև նրանց կողմից այդքան սիրված Ռուսաստանը, Ֆրանսիան կամ ԱՄՆ-ը։ Մենք նույնիսկ կարող ենք օգնել գումար հավաքելու հարցում: Շառլ Միշելը գոհ տեսք ունի, նման է բարի գործ արած մարդու։ Առնվազն նպաստում է խաղաղության հաստատմանը (համենայն դեպս փորձեցի, ինչպես ասել էր Ռենդլ Մաքմերֆին), և ակնարկեց մեծ դրամաշնորհի մասին («ԵՄ-ն երկու կողմերի հետ կշարունակի Տնտեսական խորհրդատվական խմբի աշխատանքը, որը նպատակն է տնտեսական զարգացման ապահովումը»):

Նիկոլ Վովաևիչ, մի՛ ձգձգիր։ Ընդունիր այն, ինչ առաջարկում են հիմա, որովհետև հետո մենք կարող ենք փոխել մեր կարծիքը: Եվ մի զանգիր Մոսկվա, Փարիզ և Վաշինգտոն, մեկը հաստատ հիմա ձեզ հետ զբաղվելու ժամանակ չունի, երկրորդը դեռ էյֆորիայի մեջ է ընտրություններում տարած հաղթանակից հետո, իսկ երրորդը շատ հեռու է և քեզ փող ու զենք տալու ցանկությամբ լցված չէ: Եղիր ավելի համեստ, քեզ ավելի համեստ պահիր, մի՛ երևա այս աշխարհի հզորների պատասխանատու աչքերին, քո երջանկությունն այն է, որ ձեր եղբորը չեն նկատում, թեև երբեմն մեծահոգաբար զրուցում են նրա հետ։

Ոմանք մեր պետության ղեկավարի ընդգծված քաղաքավարությունը կանվանեն դաստիարակվածություն, ոմանք էլ՝ դիվանագիտություն։ Իսկ մեկ ուրիշներն ուղղակի կնկատեն, որ սա կյանք է, որտեղ պետք է վճարել ամեն ինչի համար։ Հատկապես Հայաստանից վտարված ադրբեջանցիների, ավերված Ղարաբաղի, արյան գետերի, Խոջալուի, փոքրիկ Զահրայի մահվան, քսանութ տարվա սպասելիքի և իհարկե, Շուշայում հարբած պարելու համար։

Caliber.Az

Դիտումներ: 123