Աբսուրդի ռուս-հայկական թատրոն Խանքենդի-Լաչին ճանապարհին Մանրամասները՝ Caliber.Az-ում / ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

Հայաստանում հերթական անգամ շրջանառության մեջ է դրվում էժանագին ներկայացում՝ նախատեսված դյուրահավատ արևմտյան հանդիսատեսի համար։ Ըստ սցենարի՝ ադրբեջանցիներն այս գործողությունում կրկին հանդես են գալիս որպես այնպիսի «արյունարբու արարածներ», որոնք, չնայած Նովրուզ Բայրամն արդեն անցել է, այնուամենայնիվ, «խաղաղ ղարաբաղցիների արյան ծարավ են»։ Եվ նույնիսկ ներկայացման անվանումն արդեն մտածված է՝ «Ադրբեջանցիներն արգելել են արցախցիների մուտքն Արցախ»։ Բավական է թռուցիկ հայացք նետել հայկական լրատվամիջոցներին ու սոցցանցերին՝ համոզվելու համար, որ հակառակ կողմը ուժ ու ռեսուրս չի խնայում՝ առաջ մղելու այս հապճեպ հորինված թատերական ներկայացումը։

Իրականությունը, անշուշտ, հեռու է դրանից, ինչով հայ վայ-սցենարիստները փորձում են կերակրել դյուրահավատ հանդիսատեսներին։ Ինչպես Caliber.Az-ին հայտնել են իրազեկ աղբյուրները, նախօրեին՝ ապրիլի 4-ին, ժամը 18:15-ին էկոակցիայի վայր են ժամանել ՌԽԶ բեռնատարներ, որոնք Հայաստանից փոխադրել են 27 հոգու։ Վերջիններիս թվում, ի դեպ, եղել են ոչ միայն կանայք, ծերեր ու երեխաներ, այլև զինվորական տարիքի տղամարդիկ։ Ընդ որում, ինչն ամենակարևորն է, ուղևորների տեղաշարժը նախապես համաձայնեցված չի եղել ադրբեջանական կողմի հետ, ինչի կապակցությամբ էլ սկսվեց տեղում ստեղծված իրավիճակի պարզաբանումը, ինչը բավականին երկար տևեց:

Հաշվի առնելով այն, որ Գյորուսից Շուշա ճանապարհը տևում է մոտ երկու ժամ, ինչպես նաև այն, որ էկոակցիայի վայրում բանակցությունները ձգվել են մի քանի ժամով՝ սպասելիս, երեք ուղևորներ իրենց վատ են զգացել։ Դե, ամեն ինչ կարող է պատահել, մարդը կարող է հանկարծ սրտի նոպա ունենալ, մենք այստեղ հանցավոր բան չենք տեսնում։ Ադրբեջանական կողմն անմիջապես տեղում բուժօգնություն է կազմակերպել այս երեք ուղևորների համար, ապա ադրբեջանական շտապօգնության մեքենաները նրանց տեղափոխել են Խանքենդիի կլինիկա։

Դեռ սպասելիս, մի կին սկսեց հարցազրույց տալ տեսախցիկով մի ռուս խաղաղապահի (ըստ երևույթին, մանուկ հասակում մարտիկը սիրում էր դիտել «Сам себе режиссер» հաղորդումը, որի ժամանակ հնչում էր «Ես միշտ ինձ հետ տեսախցիկ եմ վերցնում» երգը): Ակնհայտ դարձավ, որ այս գործողությունը սադրիչ բնույթ է կրում և նախօրոք պատրաստված է, ընդ որում՝ դիրիժորները ռուս խաղաղապահներ էին, իսկ դերակատարները՝ սովորական (կամ ոչ այնքան սովորական, սա դեռևս պետք է պարզել) հայեր։

Նրանք հուսով էին, որ ադրբեջանական կողմն իր գործողություններով պատրվակ է տալու «շրջափակման սահմռկեցուցիչ կադրեր» նկարահանելու համար, որ ադրբեջանցի ակտիվիստները ներխուժելու են բեռնատարների խցիկները, որից հետո հայ երեխաները սկսելու են լաց լինել, իսկ կանայք՝ բղավել:

Ինչպես ասում են, յուրաքանչյուր գայկայի համար կգտնվի հարմար պտուտակ: Այս անգամ էլ այդպես եղավ. ադրբեջանական կողմը նախանձելի զսպվածություն դրսևորեց՝ տեսնելով ռուս-հայկական կողմի սադրանքը։ Դրա համար էլ հիմա հայկական կողմը ֆեյքեր է տարածում, որոնք հաստատող տեսանյութեր չունեն:

Օրինակ՝ ոմն Գեղամ Ստեփանյանը, ներկայանալով որպես «արցախի օմբուդսմեն», անհիմն հայտարարում է, թե, ասում են, «նախնական տվյալներով՝ որոշ ադրբեջանցիներ նույնիսկ ներխուժել են մեքենաներից մեկը»։

Ավելին, Ադրբեջանի պետական կառույցների պրոֆեսիոնալ աշխատանքը, որոնք բժշկական օգնություն են ապահովել հանկարծակի վատացած մարդկանց համար, և Խանքենդիում ադրբեջանական շտապօգնության մեքենայի գունագեղ նկարները, առհասարակ ոչնչացրին կազմակերպիչների նախնական պլանները: