Սուրբ հայրը ու եղբայրները Ամեն ինչ ձեռնատու է մեզ համար

Երևանի հանրահավաքներից մեկում (դե, Բագրատ Գալստանյանի ղեկավարությամբ անցկացվող այդ նույն հանրահավաքները) նկատվել են բոլոր առումներով երկու հրաշալի մարդիկ։ Մեկ հանրահավաք, մեկ քահանա, ով Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հատուկ թույլտվությամբ ժամանակավորապես պատարագ չի մատուցում, և մի ամբողջ երկու Արթուր։ Այո, Արթուրները՝ Մարգարյանն ու Սարգսյանը։ Անձամբ նրանք, ովքեր որոշ ժամանակ, հանդիսանալով Քենիայի ոստիկանության վարչության պետի տեղակալներ, աշխատել են թմրանյութերի դեմ պայքարի ստորաբաժանման ստեղծման վրա։ Թմրամիջոցների դեմ պայքարի ստորաբաժանման ստեղծման աշխատանքները այնքան էլ լավ չավարտվեցին. նախ նրանք պաշտպանեցին մի կնոջ (ինչն ավելի քան գովելի է), ով չգիտես ինչու (շատ, շատ հետաքրքիր հարց է) խուզարկության ընթացքում հրաժարվեց սկաների վրա դնել իր ուղեբեռը (սա արդեն լավ չէ, որովհետև այն մաքսավորներին, որտեղ որ գնացել ես, պետք է լսես), հետո կռիվ է սարքել մաքսավորների հետ, այդ նույների հետ, ում պետք է լսես, հետո սահմանապահների և մաքսավորների վրա զենք է ուղղել, մի խոսքով, Արթուր-ջաններին վերցրել են հատուկ ջոկատայիններով։

Դրանից առաջ Մարգարյանն ու Սարգսյանը ծրագրել և իրականացրել են արշավ «Standard Group» օրաթերթի շտաբ բնակարանի և թերթի տպարանի վրա։ Նրանք կապը լիովին կտրել են. շտաբ բնակարանը քարուքանդ են արել, տպագրական մամլիչը կոտրել են, թերթի տպաքանակը ոչնչացրել են, իսկ աշխատակիցներին ծեծել։ Ինչպես նաև որոշ հիմքեր կան ենթադրելու, որ առգրավված կոկաինի խմբաքանակը (ոչ ավել ոչ պակաս՝ 1200 կիլոգրամ) ոչ թե ոչնչացվել է, այլ անհայտ ուղղությամբ անհետացել է ոչ առանց Արթուր-ջանների օգնության, իսկ նրանց առանձնատանը, որը հատուկ ջոկատայինները ստիպված են եղել գրոհել, հայտնաբերվել է զենքի մեծ զինանոց, հատուկ տեխնիկա և նույնիսկ 12 մեքենաներից բաղկացած ավտոպարկ: Ինչ ասացի՞ք։ Ո՞ւր կորավ առգրավված 1200 կգ կոկաինը։ Չգիտեմ, բայց կարծում եմ, որ Քենիայի համապատասխան մարմինները հատուկ ուշադրություն են հատկացրել Մարգարյան և Սարգսյան եղբայրների ավտոպարկի բոլոր 12 մեքենաների տորպեդներին։ Քիչ է պատահում որ, տրամաբանությունը շշնջում է՝ առգրավվածի, բայց ոչ ոչնչացվածի հետքերը հայտնաբերելու համար փորձաքննություն անցկացնելու անհրաժեշտության մասին։

Ընդհանրապես, աֆրիկյան գեղարվեստականը ավարտվել է նրանով, որ 2006 թվականի հունիսին եղբայրներին Քենիայից արտաքսել են, իհարկե, անցկացվել է հետաքննություն, և նույնիսկ ստեղծվել է մի ամբողջ հանձնաժողով, որպեսզի այդ հետաքննությունը անցկացնել, ճիշտ է, այս հանձնաժողովի աշխատանքի արդյունքներն այդպես էլ չեն հրապարակվել, ինչը որոշակի մտքեր է հուշում և որոշակի կասկածներ առաջացնում։ Կամ նույնիսկ ոչ, ամոթ է կասկածել, երբ համոզված ես, որ եղբայրներին «պատսպարել են» ամենավերևում, դա փաստ է: Ի դեպ, նույնիսկ շատ էլ հնարավոր է, որ նրանց «պաշտպանության ապահովման» մեջ խառնված է ինչ-որ լուրջ պետության հետախուզությունը, քանի որ «նման երջանկությամբ և ազատության մեջ» առհասարակ չի լինում։ Քանի որ դա երբեք չի կարող լինել:

Քիչ անց եղբայրները նշմարվել են Մալդիվներում, նույնպես հիանալի վայր, Քենիայից ոչ մի բանով պակաս, միայն թե, եթե Քենիայում, ինչպես նշվեց վերևում, եղբայրները զբաղվում էին թմրանյութերի դեմ պայքարի ստորաբաժանման կազմակերպմամբ (չէ, դե դուք կարող եք պատկերացնել, ինչպես մի ամբողջ 1200 կիլոգրամ, ինչպես կովը լեզվով, և ոչ մի հետք), ապա Մալդիվներում նրանք զբաղվում էին անշարժ գույքով, զվարճանքի ինդուստրիայով, հյուրանոցային և խաղային բիզնեսով և մեքենաների վաճառքով: Ընդհանրապես, նրանք Մալդիվներում այնպես են աշխատել, որ խորհրդարանում հարց էր բարձրացվել հանրապետության տարածքում նրանց մնալու մասին, քանի որ նրանց մնալը սպառնում է Մալդիվների ազգային անվտանգությանը։ Տեղեկատվություն ինքնուրույն վերլուծության համար. խաղային բիզնեսը միշտ և ամենուր վերահսկում են հատուկ ծառայությունները, և եկեք չհավատանք «մաֆիայի» մասին գեղեցիկ հեքիաթներին, որոնք մեզ ցույց են տալիս հոլիվուդյան ֆիլմերում: Այն, ինչ կոչվում է «մաֆիա», ընդամենը պատկան մարմինների վստահված անձ է։

Ընդհանրապես, այս զարմանալի մարդկանց բազմաթիվ արժանիքները նկարագրելու համար մեկ հոդվածը բավարար չէ։ Այնտեղ կան բազմաթիվ հոդվածների արարքներ, ընդ որում քրեական օրենսգրքի, և այն, որ նանք մինչև հիմա ազատության մեջ են, կարելի է բացատրել միայն նրանով, ինչի մասին ես ասել եմ վերևում։ Իսկ հիմա այսպիսի շրջադարձ. եղբայրներ և Բագրատը: Չէ, սա, իհարկե, «Պապը օրհնում է վարձկան զորախմբի պետերին» չէ, այստեղ ծխնելույզն էլ ավելի ցածր է, և ծուխն էլ ավելի բարակ, բայց բողոքի շարժման արմատականացումը ակնհայտ է։ Պատմության մեջ, ի դեպ, եղել են նախադեպեր. վարձկան զորապետ Բալթազար Կոսան իրոք պապության գահին հասել է Հովհաննես XXIII անունով, ճիշտ է, կաթոլիկ պատմագրությունը նրան դասում է «անտիպապ» կարգին, բայց դա ուրիշ պատմություն է, գլխավորը՝ արդյունքն է։ Այնպես որ, եթե ես լինեի Բագրատ Գալստանյանի փոխարեն, ես լրջորեն կմտածեի ոչ այնքան բողոքի շարժման շարքերի մաքրության, որքան իմ մերձավոր շրջապատը մաքրելու մասին։ Միթե քիչ է, որ Մարգարյան ու Սարգսյան եղբայրները՝ կոփված, լուրջ, աղմուկին սովոր մարդիկ են։ Հնարավորության դեպքում փափկանկատություն չեն ցուցաբերի, կարող են և դրամապանակը կտրել, և անշարժ գույքը քամել, խաղաղ հանրահավաքները վարկաբեկել և ընդհանրապես մեծ մասշտաբի վրա դնել զվարճանքի ոլորտը։ Դուք ավելի զգույշ եղեք, նրանք կսկսեն ատրճանակներ թափահարել, իսկ դուք, սուրբ հայր, պատասխան եք տալու։ Եղբայրները նորից կգնան, իսկ դուք մեն-մենակ կմնաք Հայաստանի շատ դժգոհ ՆԳՆ-ի հետ։

Այնուամենայնիվ, ձեր գործն է, բողոքային շարժման արմատականացումը և Երևանի փողոցներում քաոսը մեզ, Ադրբեջանում լիովին ձեռնատու է։