Կեղծավորության աղացներ Նիդեռլանդները որպես նոր Ֆրանսիա

Անցյալ շաբաթ Նիդեռլանդների խորհրդարանի Ներկայացուցիչների պալատն ընդունել է հակաադրբեջանական հերթական երկու բանաձևեր։ Սովորաբար նման դեպքերում ասում են. «Ուրիշ անելիք չունե՞ք»։

Սակայն, երբ կիրառվում է այս եվրոպական երկրի նկատմամբ, տվյալ արտահայտությունը կարծես թե զրկվում է հեգնական ենթատեքստից: Հոլանդացի պատգամավորները, կարծես, բառացիորեն անելիք չունեն։ Սա, սկզբունքորեն, լավ նորություն է Նիդեռլանդների համար։ Երկիրը հարուստ է, մարդիկ լավ են ապրում, ամեն ինչ լավ է, անվտանգության տեսանկյունից մինչ այժմ ամեն ինչ լավ է՝ պատերազմը Եվրոպայի մյուս ծայրում է։ Արևելքից նոր Հիտլեր դեռ չի սպասվում, և եթե սպասվի, ապա կարծես, բնակչությունը, որտեղ գնալով գերիշխում են ուլտրաաջ տրամադրությունները, միայն ուրախ կլինի դրա համար: Ճիշտ է, ներգաղթի հետ կապված որոշակի խնդիրներ կան։ Բայց իրավիճակն այնքան սուր չէ, որքան, ասենք, Ֆրանսիայում։ Հանգիստ եվրոպական երկիր, կուշտ, գոհ, չափավոր լուրջ, չափավոր զվարճացող: Թույլատրվում է այն ամենը, ինչ կարելի էր թույլ տալ՝ մարիխուանա, տարբեր սնկեր, միասեռ ամուսնություններ և այլն։ Մի տեսակ ձանձրալի է, կհամաձայնեք: Կարծես ադրենալինը բավարար չէ: Եվրոպական հարթավայրերի բնակիչները կուշտ են և Պուշկինի հեքիաթի պառավի նման ավելին են պահանջում։ Ժամանակն է մտահոգվելու աշխարհի խնդիրներով և ինչ-որ արտաքին քաղաքական ակտիվություն ձևացնելու։

Եվ այստեղ նրանց ռոմանտիկ պոռթկումին օգնելու համար ծանր հառաչանք է լսվում Փոքր Կովկասի լեռնաշղթայից։ Դա «ամենահին քրիստոնյա ժողովուրդն է՝ կռացած բասուրմանների անտանելի ճնշումների տակ», աղաղակում, օգնության կանչելով իր եղբայրներին։ Ստոպ: Ինչ-որ բան այն չէ այս արտահայտության մեջ: Կարծես թե Հայաստանն անկախ պետություն է, առավել եւս՝ ռուս, եվրոպացի, ամերիկյան զինվորականներով լցոնված, ի՞նչ բասուրմանների մասին է խոսքը։ Դե, ճիշտ է, իրանցի սպաներ էլ կան, բայց սրանք ինչ-որ սխալ բասուրմաններ են, յուրային են, ու հայերի մեջ թշնամություն չեն առաջացնում, նույն եվրոպացիներն են, իզուր չէ, որ երկիրը կոչվում է արիների երկիր։

Ուրեմն ինչո՞ւ է հառաչում «բազմաչարչարը»։ Պարզվում է, որ հարևան Ադրբեջանը «հարձակվել է» Ղարաբաղի վրա և այնտեղից դուրս քշել «100, ոչ, 120 հազար հայերի»։ Ավելին, չի վերադարձնում «ռազմագերիներին»։ Հենց սա էր պետք փոթորիկներին կարոտած հոլանդացիներին: Առանց հայ պատերազմական հանցագործների նրանց կյանքը նման է առանց արևի ապրելուն, որը գողացել է չար կոկորդիլոսը, որը, ինչպես գիտեք, թուրքերեն էր խոսում։

Մեր երկրի դեմ նախորդ հարձակման ժամանակ, որը «կատարվել է» սեպտեմբերին, և խոսքը արտաքին քաղաքականության նոր ռազմավարության նախագծի մասին է, հոլանդացի օրենսդիրները խստորեն խորհուրդ են տվել կառավարությանը աջակցել Հայաստանին ամեն կերպ, այդ թվում՝ «Ղարաբաղի գրավման» ենթատեքստում: Ներկայիս նախաձեռնությունը, ինչպես վերը նշվեց, հանգեցրեց միանգամից երկու բանաձևի ընդունման: Առաջին բանաձևում ասվում է. «Հաշվի առնելով, որ ադրբեջանական բանակը հարձակվել է Լեռնային Ղարաբաղի վրա (՞ – Խմբ.) 2023 թվականի սեպտեմբերին, որի արդյունքում գրեթե ողջ բնակչությունը փախել է Հայաստան և դեռ չի վերադարձել իր տները, ինչպես նաև այն պատճառով, որ. Ադրբեջանը ոչնչացնում է տարածքում գտնվող հայկական մշակութային ժառանգությունը... Կոչ ենք անում կառավարությանը գործել ի նպաստ հայկական մշակութային ժառանգության պաշտպանության՝ թե՛ ԵՄ 1954 թվականի Հաագայի կոնվենցիայի, թե՛ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի շրջանակներում»։

Երկրորդ բանաձևի տեքստում ընդգծվում է, որ «խոչընդոտներ (խաղաղ գործընթացին – Խմբ.) դեռ կան, այդ թվում՝ այն, որ Ադրբեջանը շարունակում է պահել հայ ռազմագերիներին»։ Բանաձևը կոչ է անում Նիդեռլանդների կառավարությանը եվրոպական այլ երկրների հետ միասին ուժեղացնել ճնշումն Ադրբեջանի վրա՝ բոլոր հայ «ռազմագերիներին» արագ ազատ արձակելու համար։

Խորհրդարանականների էստաֆետն այնուհետև ստանձնեց գործադիր իշխանության ներկայացուցիչը. Նիդեռլանդների ԱԳՆ ղեկավար Կասպար Վելդկամպն իր ելույթի ժամանակ աջակցություն հայտնեց այս բանաձևերին և կոչ արեց ազատ արձակել ադրբեջանական կողմի կողմից ձերբակալված նախկին անջատականների ներկայացուցիչներին և ահաբեկիչներին՝ նրանց ներկայացնելով որպես «ռազմագերիներ»։

Բնականաբար, հոլանդացիների ակտիվության նման աճն անպատասխան չմնաց Ադրբեջանում։ Այսպես, Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն իր հայտարարության մեջ ընդգծեց. «Ցավալի է, որ նշված փաստաթղթերում և արտահայտված կարծիքներում լիովին անտեսվում են մեր երկրի դեմ ժամանակին իրականացված ռազմական օկուպացիան, ադրբեջանական բնակչության էթնիկ զտումները և Հայաստանի կողմից Ադրբեջանի նկատմամբ շարունակվող տարածքային պահանջները»:

Մնում է փաստել, որ Նիդեռլանդները դարձավ երկրորդ եվրոպական երկիրը Ֆրանսիայից հետո, որը բացահայտ թշնամություն է ցուցաբերում Ադրբեջանի նկատմամբ։ Սա, ընդհանուր առմամբ, զարմանալի չէ, եթե հաշվի առնենք, որ այս երկու երկրներին, թերևս, կարելի է անվանել համաշխարհային իսլամաֆոբիայի առաջնորդներ։ Ավելին, հենց այս երկու պետություններն են 21-րդ դարում կատաղի գաղութային քաղաքականության ակտիվ ջատագովները, ինչի վրա անմիջապես ուշադրություն հրավիրեցին Ադրբեջանի օրենսդիրները։

«Նիդեռլանդների գաղութատորական անցյալը հարուստ է Ասիայի, Աֆրիկայի և Ամերիկայի բազմաթիվ ժողովուրդների ստրկացման և շահագործման փաստերով,  նրանց դեմ իրագործած հանցագործություններով: Դաժան մարտավարության միջոցով ընդլայնելով իր գաղութային կայսրությունը՝ Նիդեռլանդները միշտ սեփական շահույթը վերադասում է մարդու իրավունքներից: Նիդեռլանդների զարգացման մեջ մեծ է ստրկացված երկրներից թալանված ազգային հարստության մասնաբաժինը։ Նիդեռլանդների հայտարարությունը, որը շարունակում է կախվածության մեջ պահել աշխարհի տարբեր ժողովուրդներին, որ իրենք ջանքեր են գործադրում սեփական գաղութային պատմության սարսափելի հետևանքները հաղթահարելու համար, պետք է դիտարկել որպես կեղծավորություն»,- ասված է Ադրբեջանի Միլլի Մեջլիսի հայտարարության մեջ։

Իսկ Բաքվի նախաձեռնող խումբը (ԲՆԽ) հայտարարեց, որ հրավիրում է Նիդեռլանդների խորհրդարանին կոչ անել սեփական կառավարությանը՝ վերջ դնել Բոնայրե, Սենտ Մարտեն, Արուբա, Կուրասաո, Սուրբ Էստատիուս և Սաբա կղզիներում կատարվող հանցագործություններին։ «Այս կապակցությամբ մենք կոչ ենք անում ստեղծել համապատասխան քննչական հանձնաժողով՝ կատարված և մինչ օրս շարունակվող հանցագործությունների մեղավորներին պատասխանատվության ենթարկելու համար։ Բացի այդ, մենք կոչ ենք անում Եվրամիության երկրներին աջակցել ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների խորհրդի կողմից համապատասխան մարմնի ստեղծմանը, որն անմիջականորեն կվերահսկի վերոնշյալ կղզիներում կատարված հանցագործությունների դեպքերը: Մենք կոչ ենք անում ձեզ աջակցել գաղութային հանցագործությունների դեմ միջազգային մակարդակով առաջ քաշվող նախաձեռնություններին և այս համատեքստում Բաքվի նախաձեռնող խմբի գործունեությանը»,- ասված է ԲՆԽ-ի հայտարարության մեջ։

Ինձ մի բան հուշում է, որ շուտով հոլանդացի պատգամավորները արտաքին քաղաքական բնույթի այլ զբաղմումք կգտնեն, քան Ադրբեջանի ներքին գործերին միջամտելը։ Եվ ընդհանրապես, սա այնքան էլ լավ նորություն չի լինի Նիդեռլանդների համար։