Մակրոնի հակաթեզի չարագույժ ծամածռությունները Caliber.Az-ի YouTube ալիքի տեսանյութը

Երբ 1789 թվականին «Ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն» կարգախոսի ներքո ավերվեց ֆրանսիացիների կողմից ատելի Բաստիլի ամրոցը, իսկ տարիներ անց մահապատժի ենթարկվեց (թեև անիմաստ էր իր դաժանությամբ, բայց, այնուամենայնիվ, պատմության մեջ մտավ որպես բռնակալության դարաշրջանի ավարտի խորհրդանիշ) նախ Լյուդովիկոս 16-երորդը, իսկ հետո թագուհի Անտուանետան, ստրկացած աշխարհն իր հայացքն ուղղեց դեպի Ֆրանսիան՝ որպես այդ նույն ազատության, նույն հավասարության և այդ նույն եղբայրության համար պայքարի դրոշակակիր։

«Մարսելեզ», Փարիզի կոմունա, Երրորդ Հանրապետություն, Ալեքսանդր Դյումա, Վիկտոր Հյուգո, Էժեն Դելակրուայի կտավը, Դիմադրության շարժումը նացիստական օկուպացիայի տարիներին... Այս անուններն ու կոչումները հաստատապես մտել են մոլորակի միլիոնավոր մարդկանց գիտակցության մեջ՝ որպես ճնշվածների՝ իրենց քաղաքացիական իրավունքների և ազատության համար պայքարի խորհրդանիշ։

«Ահ, Փարիզ, Փարիզ»: Այս խոսքերով հառաչել են գրեթե բոլորը, երազելով գոնե մեկ անգամ այցելել ամենագեղեցիկ և երբեմնի ամենամաքուր եվրոպական մայրաքաղաքը:

Ավաղ, ժամանակն անցնում է և շատ բան է փոխվում։ Այս ամբողջ սիրավեպից այսօր գրեթե ոչինչ չի մնացել։ Փարիզն այս օրերին խեղդվում է գոմաղբի մեջ, Սենի ջրերը հեղեղված են ախտածին բակտերիաներով, Ֆրանսիայի մայրաքաղաքի հյուրանոցները լցված են ոջիլներով, իսկ քաղաքի փողոցները՝ ապադասակարգայնացած գանգստերներով և մարդկային կերպարանքը կորցրած թմրամոլներով։ Եվ եթե ձկան փտած պոչի հետ դեռ կարելի է ինչ-որ բան անել՝ հաշվի առնելով, իհարկե, քաղաքային իշխանությունների, սանիտարական ու իրավապահ մարմինների ցանկությունը, պրոֆեսիոնալիզմն ու կամքը, ապա ի՞նչ կարելի է անել դրա փտող գլխի հետ... հենց Ելիսեյան պալատում։

Ավելի մանրամասն՝ հետևյալ հղումով.