Ձեր զանգը շատ կարևոր է մեզ համար
Մնացեք կապի մեջ

Վերլուծություն  14 Հունիսի 2022 - 10:32

Պարոն Կազիմորով արտահայտվեցիք... Ընդ որում ոչ թե ինչ որ տեղ, այլ քոչարյանամետ պարբերական «Հայաստանի ձայն»-ում։ Միևնույն է, ինչ «Նյու-Յորք թայմս»-ը, երևի։ Հավերժ հանգուցյալ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի նախկի ռուսաստանցի համանախագահը (դժվար է զսպել ժպիտը այդ հապավումից, իսկ «նախկին» խոսքը թերևս ավելի շատ է զվարճացնում) կոչ է արել «Ղարաբաղի հակամարտության մասին ցանկացած խոսակցությունը սկսել Ադրբեջանի և նրա նախագահ Իլահմ Ալիևի վարմունքի դատապարտմամբ»։

Եվ մեր երկրի հասցեին մեղադրանքները հորդում են ինչպես առատության եղջյուրից՝ տեսեք, այստեղ և «խափանվել է այդ անժամկետ հրադադարը։ Այն խափանվել է հատկապես Ադրբեջանի կողմից», և «Ադրբեջանի կողմից ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի թիվ 822 բանաձևը չկատարելու ցանկությամբ» (ինչպես սրտառուչ է, մի ամբողջ ՄԱԿ-ի բանաձև։ Հիմա կլացեմ միջազգային իրավունքի նկատմամբ մեծ ակնածանքից), և «հրադադարը եղել է անժամկետ»... Մի խոսքով բավականին զվարճալի և տվյալ դեպքում անհեթեթությունների հավաքածու։ Մեզ մեղադրում են։ Եվ դա պարզապես հիանալի է։ Մեզ համար միևնույն է, թե ինչու պարոն Կազեմիրովը չի տրտնջացել ՄԱԿ-ի մյուս բանաձևերի չկատարման վրա, մենք ընդհանրապես հարգում ենք ծերունական հասակը և կռահում ենք այդ շարժառիթները, որոնք նրան առաջ են մղում. «Ջենտլեմենը տասնյակի որոնումներում»։ Սկզբունքայնորեն, մինչև պատերազմը Ադրբեջանը կարող էր մի քանի հազար եվրո, կամ դոլար (սիրտը քար չէ) Վլադիմիր Նիկոլաևիչին նետեր նրա ծերության նկատմամբ հարգանքից ելնելով, ինչպես նաև մեզ ձեռնատու վարվելաձևի դեպքում։ Բայց պատերազմից հետո մենք դարձել ենք ավելի գործնական, և, ինչպես ասել է «Կին-ձա-ձա» ֆիլմի հերոսը՝ «Ջութակահար պետք չէ»։ Թող իրեն պահի այնպես, ինչպես նրան ձեռք է տալիս և որտեղ ցանկանում է։ Օրինակ, այդ նույն «Հայաստանի ձայն»-ում։

Նման նժույգային պահանջներին ես անձամբ սովորաբար արձագանքում եմ այնպես, ինչպես սովորեցրել է փողոցը՝ «Հետո ին՞չ»։ Կարճ, բայց տարողունակ արտահայտություն, ետևում շատ բան է կանգնած՝ «Bura bax, ay gədə, ճիշտ էլ արել եմ», «հիշում եմ, հպարտանում եմ և անպայման կկրկնեմ առաջին իսկ հարմար առիթով»-ից մինչև «կարողացել և արել եմ, dalı gəlsin»։ Սովորաբար նման պատասխանը հակառակորդին զրկում է ինքնավստահությունից, հատկապես եթե դու նրանից ուժեղ ես, իսկ սա հենց այդ նույն դեպքն է։ Դեպք մեր և մեր բանակի մասին (այո, հաղթողներին չեն դատում, այո Աստվածը մինչև հիմա սիրում է ավելի շատ գումարտակներ, և, ինչպես ինձ է թվում, վերջերս Նա սկսել է սիրել «Հարոպներ» «Բայրաքթարների» հետ միասին՝ արդյունավետության, հուսալիության և հիանալի դիզայնի համար)։ Ուստի պարոն Կազեմիրովի արտահայտությունների նկատմամբ իմ արձագանքը ճիշտ այդպիսին է, ինչպես Շենդրովիչի՝ պատերազմի ժամանակ «արցախի դեմ Ադրբեջանի ագրեսիա» մասին խոսքերի վրա, և հատկապես՝ այդ ինչու՞ է նա ցնցվում։ Մենք մեր ծաղրածուներ արդեն ունենք, տեսեք մեր բանակի կրակի տակ ինչպես են ծմռվում, խղճալիներ, և մեր հետ մրցակցությանը չի դիմանա։ Դե թող աստված իր, Շենդրովիչի հետ։ Ձեռ եմ առնու՞մ։ Նկատե՞լի է։ Իսկ գիտես, չէ որ սաստիկ ճիշտ է նկատվել, թանկագին ընթերցող, սաստիկ ճիշտ է նկատվել։ Եվ ի՞նչ։

Եվ պետք չէ կառչել անցյալի ստվերից, մեզ այդ ԵԱՀԿ-ի մասին բոլորովին հետաքրքիր չէ։ Ինչու՞։ Իսկ որովհետև որ տեսել ենք և մեր նախագահն էլ արդեն արտահայտվել է. «Ես ձեզ այստեղ չեմ կանչել»։ Նա ինչ որ կերպ ավելի հեղինակավոր է Վլադիմիր Նիկոլաևիչից, վերջինիս ալեհեր մազերի նկատմամբ ամբողջ հարգանքով հանդերձ (գնահատեք, որքան հեգնանք եմ ես ներդրել վերջին խոսքի մեջ)։ Տուրուդմփոցի ժամանակ ազնվականությանը ես չեմ հավատում և հաստատ համոզված եմ, որ «ընկածին չեն խփում» արտահայտությունը հնարել են հենց ընկածները։ Խփում են, այն էլ ինչպես են խփում, և հետևաբար ավելի լավ է չընկնել։ Այնպես որ գեղեցիկ պատմությունները այն մասին, թե ինչպես են վեհանձն հաղթողները վարվել պարտված հակառակորդի հետ՝ հաղթահերոսները հնարում են ավելի ուշ, հետո, երբ ջախջախված թշնամու աղիքները փաթաթում են նրա վզին։ Ամեն ինչ հավատում են, հումանիստներ են ձևացնում, նա, ով ավելի խելոք և ավելի լկտի է՝ կարող է նույնիսկ հանրության առջև արցունք թափել։ Բայց ամեն ինչ շատ ավելի հասարակ է։ Մենք կարողացել ենք՝ մենք խախտել ենք։ Ճիշտ էլ արել ենք։ Պետք լինի՝ կկրկնենք։

Այնպես որ ուշադիր կարդացեք և ականջներիդ օղ արեք։ Արդեն իսկ ներեցեք զուլուսական բարոյակակնության գրառումները՝ իմ առավելությունը նրանում է, որ ես ոչ պաշտոնական անձնավորություն եմ, ոչ դիվանագետ եմ, և հետևաբար և կարող եմ անմիջական տեքստով ասել այն ամենը, ինչ հարկ կհամարեմ։ Այ այսպես. չկա ավելի հաճելի բան, քան կործանված թշնամու անզոր ոռնոցը, և նրա կնոջ հեկեկոցը։ Տվյալ դեպքում մեր հասցեյին նրա ցանկացած հայոյանքը և նրան կարեկցողների կողմից մեղադրանքները հնչում են չափազանց անհամոզիչ։ Մեզ համար դա, ինչպես գդալում պղպջակներ. լինի մեկ, լինի երկուս, կամ ոչ մի հատ։ Մեզ այդ բոլոր տարիներին ոչ ոք չի խղճացել, մեզ քչերն են կարեկցել, այնպես որ՝մենք մեր իրավունքի մեջ ենք և ցանկացած պահին կարող ենք հակառակորդին ասել այն, ինչ երբեմն փոխ-տեղակալ Դուբը ասել է զինվորական սպասավոր Կուներտին, այն է. «Ուզում ես նոր ապտակնե՞ր ստանալ»։ «Հաշվի չառնելով» կոչվածին։

Խաղաղ պայմանագիրը դեռ չի ստորագրվել, մեզ քիչ բան է զսպում, և ինչպես երգվել է այդ երգում. «It's a jungle out there, brother, it's a jungle»։ Այնպես որ՝ շնորհակալություն ասա, որ կենդանի ես և Աստծուն աղոթի, որ մենք ԱՌԱՅԺՄ պայմաններ չենք դնում, որպեսզի միջնակարգ դպրոցների և բուհերի համար հայոց պատմության բոլոր դասագրքերը հաստատվեն մեր կրթության նախարարությունում։ Դենացիֆիկացիայի ծրագրի շրջանակներում (հմմ, հիանալի միտք է, հարկավոր է նետել ԱԳՆ-ից մտերիմին, իսկ հետո նա կփսփսա ում պետք է)։ Ախ այո, քիչ մնաց մոռանայի. պարոն Կազեմիրով, ձեր զանգը շատ կարևոր է մեզ համար, մնացեք կապի մեջ...

Caliber.Az

Դիտումներ: 143