Նախագահ Իլհամ Ալիևի առաջնորդության բանաձևը Երբ բոլոր խոստումները կատարվում են

Աշխարհը խեղդվում է անդադար արյունահեղությունների մեջ։ 21-րդ դարում՝ տեխնոլոգիական սրընթաց առաջընթացի և արհեստական բանականության զարգացման դարաշրջանում, անմեղ մարդկանց մահը դառնում է՝ գլոբալ իրականության սարսափելիորեն սովորական մաս։ Խորտակվում է հարյուր հազարավոր մարդկանց ճակատագիրը, շրջակա միջավայրը ենթարկվում է համակարգային քայքայման, իսկ շատ տարածաշրջաններում բարոյահոգեբանական ճգնաժամը ձեռք է բերում կայուն, գրեթե պատմական բնույթ։
 
Այս ֆոնին աշխարհը աստիճանաբար հանգում է տեղի ունեցողի հիմնական պատճառներից մեկի՝ առայժմ լուռ, բայց խոսուն գիտակցությանը. միջազգային ասպարեզում մոլորակային մասշտաբի առաջնորդների բացակայության մասին, հազվադեպ բացառություններով։
 
Մենք այս մասին խոսում ենք տարիներ շարունակ։ Գլոբալ քաղաքական առաջնորդությունը փաստորեն կորել է, հատկապես այսպես կոչված «ծաղկող այգում», որը ինքը իրեն վերաբերվում է «աշխարհի առաջինին»։ Հենց այս պետությունների շրջանակն է այսօր ամենահեռու՝ աշխարհին ամբողջական փիլիսոփայական, քաղաքական, տնտեսական կամ մշակութային օրակարգ առաջարկելու ունակությունից։
 
Միաժամանակ համաշխարհային ասպարեզում գնալով ավելի վստահությամբ են իրենց մասին հայտարարում նոր ֆորմացիայի առաջնորդներ՝ ընդ որում ոչ սովորական աշխարհաքաղաքական կենտրոններից: Խոսքը այսպես կոչված միջին տերությունների ղեկավարների մասին է: Եվ նրանց թվում հստակորեն դրսևորվող դեմքերից մեկն է հանդիսանում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը՝ և սա օրինաչափ է։
 
Եկեք անկեղծ լինենք: Արդյո՞ք այսօր աշխարհում կգտնվեն շատ առաջնորդներ, որոնց խոսքերը չեն տարբերվում իրենց գործերից և որոնց խոսքը իսկապես հավասար է նրանց ստորագրությանը: Սա հաստատելու համար կարելի է բերել հետևյալ փաստը. դեռ 2014 թվականին նախագահ Իլհամ Ալիևը «The Business Year» ամսագրին տված հարցազրույցում ուշադրություն հրավիրելով նրա վրա, որ հայկական կողմը տարբեր պատրվակներով ձգձգում է բանակցային գործընթացը՝ ձգտելով պահպանել առկա ստատուս քվոն՝ հայտարարել էր որ կարևոր է, որպեսզի Հայաստանի ղեկավարությունը հստակ գիտակցի. Բաքուն երբեք թույլ չի տա իր պատմական հողի վրա երկրորդ հայկական պետության ստեղծումը, և հակամարտությունը պետք է լուծվի և կլուծվի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանակներում։
 
Բացի այդ, ինչպես այն ժամանակ նա նշել է, քանի դեռ հակամարտությունը շարունակվում է, հայկական պետությունը մեկուսացված կլինի տարածաշրջանի զարգացման բոլոր միջազգային և տարածաշրջանային նախագծերից։
 
Ասվել է՝ արվել է։ Այդ թվում նաև այն տեսանկյունից, որ, այսօր, երբ Հայաստանը փաստորեն ընդունել է հակամարտության կարգավորման հիմնական սկզբունքները, թեկուզ բացառությամբ մի շարք պարտադիր «տնային առաջադրանքների», Բաքուն առաջին անգամ Ադրբեջանից Վրաստանի տարածքով Հայաստան է ուղարկել՝ Բաքվի նավթավերամշակման գործարանում արտադրված AI-95 բենզինով գնացքակազմ։
 
Մի՞թե սա Ադրբեջանի ղեկավարի անվերապահ քաղաքական առաջնորդության հստակ դրսևորումը չէ։ Ինչպես և խոստացվել էր, Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը վերականգնվել է, ինքնիշխանությունը ապահովվել է երկրի ողջ տարածքում, ներառյալ՝ նախկինում օկուպացված բոլոր տարածքների վրա ազգային դրոշների բարձրացումը։
 
Մի՞թե իրականություն չեն դարձել Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև ուղիղ երկկողմ բանակցությունները, որոնց արդյունքը, մասնավորապես, դարձել են «աշխարհի թիվ մեկ գրասենյակում» օգոստոսյան համաձայնագրերը, այդ թվում նաև այսպես կոչված «Թրամփի ճանապարհի» համատեքստում։
 
Բացի այդ, արդյո՞ք Ադրբեջանի նախագահը չէ՞, որ հետևողականորեն կատարում է Եվրոպայի էներգետիկ անվտանգության ոլորտում իր ստանձաց բոլոր պարտավորությունները՝ չնայած նրան, որ ինքնին ԵՄ-ի ներսում որոշակի կողմնակալ ուժեր այսօր  էլ շարունակում են հակաադրբեջանական հիստերիա հրահրել։
 
Այս ամենի հիմքում՝ պետության ղեկավարի կողմից իր քաղաքականության համար սահմանված կարևորագույն սկզբունքին հավատարիմ մնալն է. միշտ ճշմարտությունն ասել իր ժողովրդին և միջազգային գործընկերներին, լինել օբյեկտիվ և ազնիվ, ցանկացած իրավիճակում անշեղորեն հետևել միջազգային իրավունքի նորմերին ու սկզբունքներին։ Հենց այստեղ է դրսևորվում նախագահ Իլհամ Ալիևի քաղաքականության հիմքը, որը Ադրբեջանին թույլ է տալիս մի ամբողջ շարք ուղություններով հասնել պատմական արդարության վերականգնմանը՝ բացառապես միջազգային իրավունքի պահպանման հիման վրա՝ առանց դրա նորմերից նույնիսկ չնչին շեղվելուն։
 
Ի դեպ, այս գիծը հստակորեն փաստագրվել է նաև՝ 2025 թվականի հուլիսին Շուշայի 3-րդ գլոբալ մեդիա ֆորումում պետության ղեկավարի ելույթում։ Այդ ժամանակ նախագահը նշել է, որ Ադրբեջանի արտաքին քաղաքականության հիմնարար տարր հանդիսացող ազգային շահերի պաշտպանությունը չի կարող իրականացվել տարածաշրջանային և համաշխարհային համատեքստից մեկուսացված։ Այս առումով նա ընդգծել է, որ այս ձևաչափը «չի կարելի ուժեղ չարաշահել։ Միշտ պետք է նայել իրավիճակին, փորձել իրավիճակին նայել քո հարևանի պրիզմայով»։
 
Այս համատեքստում դժվար է չհամաձայնվել այն փաստի հետ, որ այս քաղաքականության հիմքում դրված է Ադրբեջանի խաղաղասիրությունը և ամբողջ միջազգային հանրությանը պարզ, բայց սկզբունքորեն կարևոր ուղերձ փոխանցելու ձգտումների վրա. հատկապես նման փիլիսոփայությունը պետք է առաջնորդի մարդկության զարգացմանը՝ լինի դա քաղաքականության, տնտեսության, մշակույթի, թե սպորտի մեջ։
 
Այլ կերպ ասած, Իլհամ Ալիևը՝ նոր ձևաչափի առաջնորդ է, որը չի վախենում ճշմարտությունն ասելուց և հետևողականորեն կատարում է իր պարտավորությունները։ Հետևաբար, կան բոլոր հիմքերը վստահ լինելու, որ նրա կողմից բարձրաձայնված մյուս նպատակներն ու մտադրությունները նույնպես հետևողականորեն կկատարվեն։
 
2022 թվականին իր ծննդյան օրը, Արևմտյան Ադրբեջանի մտավորականների խմբի հետ հանդիպման ժամանակ, երկրի նախագահը վստահություն հայտնեց, որ կգա այն օրը, երբ այդ հնամենի ադրբեջանական տարածաշրջանից մեր հայրենակիցները՝ նրանց ընտանիքները, երեխաները և թոռները՝ կվերադառնան իրենց պատմական հողեր. «Այդ օրը կգա, և արևմտյան ադրբեջանցիները մեծ ոգևորությամբ ու ոգեշնչմամբ կվերադառնան իրենց հայրենի հողեր»։
 
Ինչպես այն ժամանակ ընդգծել է պետության ղեկավարը, այդ մասին վստահորեն ասել թույլ տվող առանցքային գործոն է հանդիսանում «մեր ժողովրդի պատմական հիշողությունը»։
 
Ահա թե ինչու մենք բոլորս վստահ ենք դրա իրականացման մեջ։ Ադրբեջանի նախագահը ոչ միայն իր ժողովրդին, այլ նաև միջազգային հանրությանը սովորեցրել է, որ ժողովրդի հետ միասնական լինելով՝ նա միշտ հասնում է դրված նպատակներին։ Հետևաբար, բոլոր շահագրգիռ՝ նույնիսկ ոչ շահագրգիռ ուժերը պետք է ի գիտություն ընդունեն. Ադրբեջանի նախագահի խոստումների կատարումը երբեք չի լինում հեռավոր հեռանկար։ Այն միշտ գտնվում է տեսանելի գոտում։ Եվ հասանելիության գոտում։
 
Շնորհավոր ծնունդդ, պարոն նախագահ։