Աշնանային սրացում՝ կյանքի համար վտանգով Փաշինյանը շարունակում է բարձրացնել խաղադրույքները

Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հարցազրույց է տվել Հայաստանի հանրային հեռուստաընկերությանը։ Վարչապետը դրսևորել է լավ հռետորական ձև, դիպվածաբանության և խոսքային հնարամտության բարձր աստիճան, այսինքն բոլորը համոզվեցին, որ նավապետը կայուն է, նավը վստահորեն տանում է ընթացքի ուղղությամբ։

Միանգամայն տրամաբանական է, որ հարցազրույցը՝ հենց Փաշինյանի նախաձեռնությունն է։ Եթե չցանկանար հանդես գալ այս լարված իրավիճակում, ապա, գոնե կհետաձգեր մինչև ավելի հարմար պահը։ Իսկ սա նշանակում է, որ նա այնուամենայնիվ որոշել է ինչ-որ մեկին մեսիջներ ուղարկել։ Հարց՝ ո՞ւմ:

Փաշինյանը, ով սրվող «ճանապարհների ճգնաժամի» և նրա հետ կապված Ադրբեջանի հետ ռազմական էսկալացիայի սպառնալիքի ֆոնին, կարծես թե, շատ չի շտապում մարել մահաբեր ալիքները։ Ընդհակառակը, հարցազրույցի ընթացքում նա մի շարք սադրիչ հայտարարություններ է հնչեցրել Բաքվի հասցեին։ Նախ, նա փաստացի ճանաչեց ապօրինի կառույցի կեղծ «նախագահ» Շահրամանյանին՝ նրան «օժտելով» ինչ-որ «պատասխանատվությամբ»։ Առավել ևս, թղթակցի այն հարցին, թե «արդյո՞ք կա շփում Հայաստանի և Ղարաբաղի կառավարությունների միջև», Փաշինյանը պատասխանել է. «Իհարկե, այդ շփումը եղել է և կլինի, այն շատ կարևոր է իրավիճակին ծանոթանալու տեսանկյունից»։ Սեպտեմբերի 2-ի՝ Ադրբեջանի տարածքում անջատողական միավորման հռչակման հերթական տարեդարձի կապակցությամբ հայ ժողովրդի շնորհավորանքների հետ միասին, սա բավական է, որպեսզի այս սադրիչ արտահայությունը համարել պատերազմի առիթ, իսկ Փաշինյանին վերածել օրինական թիրախի։

Սակայն, չնայած դրան, հարցազրույցի հիմնական արտաքին քաղաքական օրակարգը այնուամենայնիվ եղել է Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները։ Դրվագներից մեկը, որը կարելի է առանցքային անվանել ողջ հարցազրույցում, իր օդիոզության պատճառով հանդիսացել է առանձնակի յուրօրինակ casus belli Մոսկվայի համար։ Խոսքը Ռուսաստանի ղեկավարության համար արդեն կարմիր գիծ դարձած Միջազգային քրեական դատարանի Հռոմի ստատուտի մոտալուտ վավերացման վերաբերյալ Հայաստանի ղեկավարի մտքերի մասին է։ Այս ծայրահեղ սայթաքուն իրավիճակում լռելու փոխարեն նա շարունակել է վիրավորել Կրեմլի աշտարակների բանականությունը։ Հիացեք. «...Հռոմի Ստատուտի վավերացումը մենք սկսել ենք 2022 թվականի դեկտեմբերին, պարզապես մեր ընթացակարգերի համաձայն որոշ ժամանակ է պահանջվում։ Ցավոք սրտի, տեղի ունեցավ վատ զուգադիպություն Ռուսաստանի Դաշնության և Հաագայի քրեական դատարանի հարաբերությունների համատեքստում։ Այս գործընթացը ամենևին կապված չէ Ռուսաստանի Դաշնության հետ հարաբերություններին, այլ կապված է սահմանային լարվածության հետ»։ Այսինքն՝ դա մոտավորապես այսպես է հնչում. «Այո, մենք պարտավոր ենք ձերբակալել ձեր նախագահին, բայց դա պատահաբար է այդպես ստացվել»։

Եվ, կարծես չբավարարվելով այդ, ինքնին վիրավորական մեկնաբանությամբ՝ Հայաստանի վարչապետը շարունակել է ծաղրել իր «մեծ եղբորը»։ Լրագրողի դիտողությանը այն մասին, որ Երևանի գործողությունների արդյունքը դարձել է Մոսկվայից հայտագիրը՝ Փաշինյանը հայտարարել է, որ հայերը տեղի ունեցողի ճիշտ ընկալման համար ակտիվորեն աշխատում են Ռուսաստանի Դաշնության հետ։ «Այդ նույն Հռոմի ստատուտի հետ կապված՝ մենք առաջարկել ենք շատ կոնկրետ լուծում, որը կարող է փարատել բոլոր մտահոգությունները, և մենք կարող ենք շարունակել աշխատել այդ լուծման ուղղությամբ»,- վստահեցրել է վարչապետը։

Այսինքն, սկզբում մենք ձեզ համար գարշանք ենք ստեղծում ճանապարհին, իսկ հետո առաջարկում ենք լուծում, թե ինչպես շրջանցել այս գարշանքը: Մինչդեռ, ինքնին գարշանքը մնում է այնտեղ, որտեղ եղել է, և լուծման հնարավորությունների հնչեցնելը միայն ընդգծում է բուն խնդրի վիրավորական առկայությունը։

Ի լրացում այս ակնհայտ նոկաուտի՝ Փաշինյանը սադիստական հաճույքով մինչև վերջ է հասցրել իր կնոջ՝ Աննա Հակոբյանի Կիև այցի քաղաքականացման առնչությամբ տարակուսանքը (մենք չենք սկսի նվաստանալ մինչև, այդ թվում նաև Բաքվի համար նման սադրիչ հայտի քննարկմանը)։

Այսպիսով, բացի մանր խայթերից, մեկ հարցազրույցում կարելի է հաշվել երկու հիմնարար հարված Ռուսաստանին։ Իհարկե, Փաշինյանը սա չի անում հիմարությունից։ Նրա ընդունած վիրավորական ինտոնացիան հիանալի ընթերցվում է բոլոր ունկնդիրների կողմից։ Եվ եթե նա դիմում է Ռուսաստանի հետ սրմանը, նշանակում է նահանջի ճանապարհներ այլևս չունի։ Ակնհայտ է, որ Մոսկվան վճռականորեն տրամադրվել է իր բոլոր ռեսուրսները օգտագործել Հայաստանում իշխանության իրեն լոյալ մարդկանց բերելու համար։ Այս պայմաններում Հայաստանի ղեկավարը պետք է իրեն առավելագույն պաշտպանություն ապահովի։ Ֆիզիկական իմաստով դրանով զբաղվում են եվրոպական առաքելության գործակալները և Ամերիկայի դեսպանատան աշխատակիցները, իսկ քաղաքական իմաստով՝ ընտրազանգվածը։

Կարելի է եզրակացնել, որ ինչպես Մոսկվայի հասցեին, այնպես էլ Բաքվի ուղղությամբ նման անհարգալից հռետորաբանությամբ Փաշինյանը իր շուրջ համախմբում է հասարակության հակառուսական և ռեւանշիստական տրամադրվածությամբ հատվածին, որպեսզի նախ հասնի Երևանի քաղաքապետի ընտրություններում իր կուսակցության հաղթանակին, իսկ երկրորդը՝ ապահովելով իր համար համակրանքը և նույնիսկ պաշտպանությունը Կրեմլի կողմից իրեն իշխանությունից հեռացնելու ակտիվ քայլերի դեպքում։ Չի բացառվում, որ այդ ուղղությամբ հաջորդ քայլը կլինի ռուսական միջամտության սպառնալքից հայկական ժողովրդավարությունը պաշտպանելու համար ժողովրդին փողոց դուրս գալու կոչը։

Իսկ ինչ վերաբերում է Բաքվի հիպոթետիկ գործողություններին, ապա ակնհայտ է, որ Հայաստանի վարչապետը այս սպառնալիքը չի համարում աղետալի Մոսկվայի ծրագրերի համեմատ։ Այն պարզ պատճառով, որ Ադրբեջանի հետ ռազմական էսկալացիան, նրա կարծիքով, չի սպառնում իր անձնական հեռացմանը, մինչդեռ Ռուսաստանի գործողություններն ունեն հենց այդպիսի արդյունքի հասնելու իրենց անմիջական նպատակը։ Փաշինյանի թիվ մեկ նպատակն է հանդիսանում ռուսամետ ապստամբության գրոհին դիմակայելը։

Հետևաբար, Փաշինյանի ուղերձների հիմնական և, թերևս, միակ թիրախային լսարան է հանդիսանում Հայաստանի բնակչությունը, որին նա ձգտում է հավաստիացնել իր հայրենասիրության և որևէ մեկի հետ փոխզիջման գնալու չկամության մեջ։ Վարչապետը փաստորեն իրեն դիրքավորում է որպես առաջնորդ արտաքին սպառնալիքի դեմ:

Փաշինյանը իր բնական արկածախնդրության պատճառով շատ վտանգավոր խաղ է խաղում։ Բաքվի և Մոսկվայի հետ միաժամանակ սրմամբ Երևանի շրջադարձը՝ արևմտյան տերությունների միջամտության ինչպես հիմնարար, այնպես էլ մեխանիզմների բացակայության պայմաններում, Հայաստանին սպառնում է մեծ անախորժություններով։ Եթե այս երկու հակադիր ուժերի հարվածները Երևանի համար ժամանակի առումով համընկնեն, ապա դա սպառնում է վերացնել ոչ միայն անձամբ Փաշինյանին, այլև հայկական պետականությունը որպես այդպիսին։

P.S. Միևնույն ժամանակ շրջանառվում են լուրեր, որ իբր Ռուսաստանում սկսել են մասսայական կարգով հայազգի անձանց զորակոչել բանակ՝ ուկրաինական ռազմաճակատ ուղարկելու համար։ Այս ձեռնարկման նպատակը նրանում է, որպեսզի վրդովված ու վախեցած հայերը վերադառնան իրենց մոտ՝ Հայաստան և կազմեն հարվածային զանգված Փաշինյանի տապալման համար։