Իսկ ձեզ, Վարդանյան, խնդրում ենք հեռանալ Գեներալ Վոլկովն այստեղ ակնհայտորեն չի փրկի

կասկած չի թողնում. օլիգարխը կորցրել է իրականության հետ կապը։ Եվ սա միշտ հղի է տխուր հետևանքներով։ Կորածի համար, իհարկե։

Անջատողական «տնային կառավարիչը» կարծես թե կարճ ժամանակով իրեն իրավիճակի տերն է զգացել, նրա մեջ էյֆորիա է սկսվել ու որոշել է «լպիրշ» խաղալ. «Ովքե՞ր են նրանք, որպեսզի թողնել, կամ չթողնել».

«Ես գիտեմ, որ ադրբեջանցիները տարբեր լուրեր են տարածում, մի հավատացեք: Ադրբեջանցիներն ասում են, որ ձեր մեքենաները կթողնեն, իսկ ովքե՞ր են նրանք, որպեսզի թողնել, կամ չթողնել»։ Նրանք իրավունք չունեն լինել այս ճանապարհին և որոշումներ կայացնել։ Իսկ ո՞վ է որոշում կայացնում։ Ինչ-որ մի կին, ով հայտարարում է, թե ինչ-որ իրավապաշտպան կազմակերպության անդամ է։ Որպես ճշմարտություն մի ընդունեք այն հայտարարությունները, թե հնարավոր է մեքենաներով անցնել, սա սուտ է։ Նրանք պետք է հեռանան այս ճանապարհից, և միայն մենք ենք օգտվելու դրանից»,- ասել է Վարդանյանը։

Ինչպես երևում է այս խոսքերից, Վարդանյանը աքլորացել է և հերոս է ձևանում՝ միաժամանակ ահաբեկելով տեղի բնակչությանը։ Թեև, ինչպես հիշում ենք, նախօրեին ամեն ինչ այլ էր՝ անհանգստացած դեմքով նա եթերում աղաղակում էր «ճգնաժամի սպառնալիքի» մասին՝ օգնություն խնդրելով և շատ զգույշ ընտրելով իր արտահայտությունները։ Ակնհայտորեն վստահ չլինելով, որ այդ օգնությունը կգա: Եվ հիմա նա հանկարծ վերակենդանացավ ու սկսեց մեղադրել Ադրբեջանին լուրեր տարածելու մեջ։

Այստեղ, իհարկե, Վարդանյանին պետք է հիշեցնել՝ եթե Բայրաքթարը դեռ չի եկել քո հետևից, դա չի նշանակում, որ վաղը չի գալու։ Վարդանյանն ակնհայտորեն մոռացել է, թե որտեղ է գտնվում սկզբունքորեն, իսկ նա գտնվում է ադրբեջանական հողում, և միայն Ադրբեջանի համբերության շնորհիվ, որը դեռ թույլ է տալիս մոսկվացի ուղարկվածին շնչել ղարաբաղյան օդը։ Ո՞ր «ադրբեջանական իրավունքի» մասին է հայտարարում Վարդանյանը. Մեզ պետք չէ ապացուցել այդ իրավունքը, այս ամենն արդեն ապացուցված է։ Ինչպես միջազգային ասպարեզում, այնպես էլ մարտի դաշտում։ Եվ այս ամենը Վարդանյանը պետք է լավ հիշի։ Այդ ճանապարհներից մեկում, ի դեպ, ադրբեջանական ասկերները կարող են ամենակարճ ժամանակում հասնել Խանքենդի ու նախապաշարմունքով հարցաքննություն կազմակերպել։ Վարդանյանի համար սա լավագույն տարբերակն է. Բայց կան ավելի վատ տարբերակներ, և Ադրբեջանը կարող է դա կազմակերպել՝ «պետական նախարարին» օգտահանել դրախտից, ընդ որում՝ այնպես, որ ոչ ոք անգամ չհասցնի բառ արտասանել կամ աչքերը շփել։ Հատուցումը կլինի ակնթարթային և, եթե ձեր բախտը բերի, առանց ցավի:

Վարդանյանն ակնհայտորեն հանգստացել է և մոռացել, որ ՌԽՔ-ի ժամանակավոր պատասխանատվության գոտում գտնվող ողջ տարածքը ոչ միայն հստակ երևում է, այլև գնդակոծվում է: Չես կարող թաքնվել ադրբեջանցի զինվորականներից: Իսկ Խանքենդին, որը նա, հավանաբար, համարում է իր «անառիկ ամրոցը», ընդհանրապես Շուշայից ուղիղ տեսադաշտում է, պետք չէ շատ ջանք թափել, ամեն դեպքում թիրախում է։

Վարդանյանն իրոք գտնվում է իր անվտանգության մասին իր որոշ միամիտ պատրանքների գերության մեջ։ Թերևս հենվելով ՌԽՔ-ի հրամանատարության օգնության վրա։ Բայց հույսերն այստեղ պատրանքային են, այդ դեպքում դժվար թե նրան պաշտպանեն: Ուստի նա պետք է զգույշ ու ճշգրիտ ընտրի, հստակ իմանա իր տեղը՝ բառապաշարից դուրս շպրտելով «անկախություն» և «ինքնորոշում» բառերը։ Եվ զարմացած դեմք մի ընդունեք, որ չես հասկանում դա, կամ չես ընդունում։ Ոչ ոք քեզ հաստատ չի հարցնի:

P.S. Հասկանալի է, որ «ինչ-որ կին» ասելով Վարդանյանը նկատի ուներ ադրբեջանցի իրավապաշտպան Դիլարա Էֆենդիևային, ով ուղղակիորեն դիմել է հայազգի ղարաբաղցիներին օգնության կոնկրետ առաջարկով։ Եվ այս առաջարկն անպատասխան չմնաց։ Ավելին, բդիմումների թիվն այնքան մեծ է ստացվել, որ Էֆենդիևան որոշել է թեժ գիծ բացել։ Եվս մեկ անգամ հիշեցնում ենք հեռախոսահամարը, որով Ղարաբաղի բնակիչները կարող են դիմել օգնության համար՝ +994702779911։

Ի տարբերություն Վարդանյանի, ադրբեջանական կողմը ոչ թե աշխատում է հանրության համար, այլ դա ապացուցում է գործով։