Կախել չի կարելի ներել Էմին Գալալիի մտորումները

Իրականացա՜վ։ Մենք ձգտեցինք խաղաղության, փորձեցինք համեմատաբար նորմալ հարաբերություններ կառուցելու համար մեր հարեւաններին համոզել համակեցության անհրաժեշտության մեջ։ Բայց Երևանը խուլ հայտնվեց։ Ադրբեջանի զինված ուժերի զինծառայողների մահվան հանգեցրած հերթական սադրանքից հետո, մեր բանակը՝ խաղաղության ստիպելու և ՌԴ խաղաղապահ զորակազմի ժամանակավոր վերահսկողության տակ գտնվող տարածքներում մնացած անջատողական օջախների վերացման լայնածավալ գործողություն սկսեց։ Մարտեր ենք գնում Խանքենդիի մատույցներում։ Հայկական բանակի կողմից Ադրբեջանի և Հայաստանի սահմանի առանձին հատվածներում մեր զինված ուժերի ստորաբաժանումների մի մասը հետ քաշելու նպատակով հարձակման փորձերի հետ կապված պատասխան հարվածներ են հասցվում՝ բանակային ուժերի կենտրոնացման վայրերին և Հայաստանի տարածքում տրանսպորտային և կապի հանգույցներին։

Ձեզանից ո՞վ է կարդացել Հերբերտ Ուելսի «Աշխարհների պատերազմը»: Այն, որի հիման վրա Թոմ Քրուզի մասնակցությամբ ֆիլմ է նկարահանվել։ Շատե՞րը: Լավ։ Իսկ ո՞վ է տեղյակ, թե ինչ տեղի ունեցավ ԱՄՆ-ում 30-ականների վերջին, երբ ռադիոալիքներից մեկում հնչեց այս վեպի մի բեմադրությունը, որը պատմում է մարսեցիների Երկիր ներխուժման մասին։ Չե՞ք լսել: ԱՄՆ-ի հյուսիս-արևելյան մասի ավելի քան մեկ միլիոն բնակիչ, որտեղ այն հեռարձակվել էր, խուճապի էր մատնվել: Մարդիկ բարիկադավորվել էին տների նկուղներում և հավաքվել էին ինքնապաշտպանական ջոկատներում, շարվել ավտոմայրուղիների բազմաթիվ կիլոմետրանոց խցանումների մեջ և կտրել էին ոստիկանական բաժանմունքների լարերը, դատարկել էին խանութների դարակները և պատրաստակամություն էին հայտնել կամավոր օգնել տագնապի նշանով բարձրացված Ազգային գվարդիայի ջոկատներին:

Ես չեմ հավակնում հայտնի բեմադրության հեղինակների դափնիներին և կբացատրեմ, որ նյութի «վերնագրում» դուրս բերված տեղեկատվությունը չի համապատասխանում իրականությանը։ Առայժմ չի համապատասխանում: Բայց հեքիաթում կա կեղծիք, այո դրանում ակնարկ կա։ Հետո ասվում է բարի կտրիճների և նրանց դասի մասին, բայց այս առումով հարևանների մոտ այդքան էլ լավ չէ բարի կտրիճների իմաստով: Բայց ավելի լավ է նրանք յուրացնեն դասը։

Եկեք հիպոթետիկ պատկերացնենք, որ ադրբեջանցի զինվորականների կյանքը խլող հայերի արյունոտ երախով անընդհատ դես ու դեն նետվելը լցրել է՝ երկնքում Բարձրյալի և երկրի վրա մարդկանց՝ ներառյալ Ադրբեջանի բարձրագույն ղեկավարությունում պատշաչ որոշումներ ընդունելուն լիազորված կոնկրետ անձանց համբերության բաժակը։ Ի՞նչ է լինելու։ Առանց որևէ գլխարկանետ տրամադրությունների և Ադրբեջանի յուրաքանչյուր քաղաքացու՝ այո և ընդհանրապես ցանկացած մարդու ողբերգական մահվան լիովին գիտակցությամբ հանդերձ, ինձ թույլ կտամ արտահայտել հետյալ ենթադրությունը. 2020 թվականին ծանր պարտությունից հետո չվերականգնված և դրան հաջորդած առավել մանր և կետային, բայց նաև չափազանց շոշափելի հարվածներից, ինչպես նաև ներքին քաշքշուկներից ու ցնցումներից հետո, Հայաստանի բանակն ի վիճակի չէ դիմակայել 2020 թվականի հաջողություններով ոգեշնչված Ադրբեջանի բանակին։ Ի տարբերություն 2020 թվականի, երբ Ադրբեջանը որոշեց պատասխանել մարտի դաշտում քաղաքացիական օբյեկտների վրա հարձակումներին, ինչի մասին հայտարարել է Գերագույն գլխավոր հրամանատարը, այս անգամ մեր երկիրը իր ողջ զինանոցը լիովին օգտագործում է, որպեսզի հարված հասնի թշնամուն, այդ թվում նաև քաղաքացիկան ենթակառուցվածքների մոտակայքում տեղակայված ռազմական օբյեկտներին։ Մենք կանենք այն, ինչ, ինչպես հայերը փորձում են պնդել, որ արել էին 2020 թվականին: Դա սուտ էր, Ադրբեջանում հայկական «պատերազմի աստվածների» կողմից հարվածած տների և առևտրի կենտրոնների հարևանությամբ ռազմական օբյեկտներ բացարձակապես չկային: Հիմա մենք իրականում կանենք այն, ինչի տակ նրանք փորձում էին քողարկել մեր խաղաղ բնակչության ոչնչացումը։

Համոզվելով Հայաստանի ղեկավարության ողջախոհությանը հասնելու փորձերի ապարդյունության մեջ՝ Ադրբեջանը հայերի տկար և անառողջ իմաստը կամրապնդի հարբած մանդրաժի վիճակով։ Այս բառը, ի դեպ, ծագում է հնաբառբառային «մանդերա»-ափ, կամ «մանդրովատ»-ճանապարհորդել բառերից։ Բա դուք ի՞նչ էիք կարծում։

Այսպիսով, մեր զինվորականների պրոֆեսիոնալիզմը, նրանց հիանալի տեխնիկական հագեցվածությունը և գռմռան թշնամու լիակատար պարտությանը հասնելու վճռականությունը՝ բազմապատկված բարձրագույն ղեկավարության աննկուն կամքով (ինչը մենք մեր աչքով տեսել ենք ոչ թե մեկ-երկու անգամ, ընդ որում, ինչպես ասում են՝ «գործում») Ադրբեջանը տարածաշրջանում խաղաղությանն ու անվտանգությանը սպառնացող պոտենցիալ սպառնալիքի կենտրոնները չեզոքացնելու համար լրացուցիչ ճնշում կգործադրի Ղարաբաղի մարմնին անջատողական բշտիկների վրա և կանխարգելիչ հսկողություն կսահմանի Հայաստանի տարածքի մի մասի վրա։ Մենք կպատերազմենք միջազգային մարդասիրական իրավունքի դրույթների, ներառյալ վիրավորների, հիվանդների ճակատագրի, ռազմագերիներին վերաբերվելու և պատերազմի ժամանակ քաղաքացիական անձանց պաշտպանության մասին կոնվենցիայի դրույթներին լիովին համապատասխան։ Միայն թե կբացառենք ծովում զինված ուժերի կազմից նավաբեկության ենթարկված անձանց բուժման մասին դրույթները։ Մենք հո չենք կռվելու Գոյչիագելի վրա Երևանի ծովային նավարկության, կամ զբոսանավակների և սկուտերների հետ։

Իսկ դուք՝ «յան»-ով վերջացող ազգանուններով անհատներ, ի՞նչ եք անելու։ Առաջվանից ավելի բարձր կոռնա՞ք։ Հայության շնագայլային ոռնոցը առաջին անգամ չենք լսում։ Գոռա ինչքան ուզում ես։ Սփյուռքի մոլեգին ոհմակներին նույնպես սեսել ենք։ Նրանք թունավոր սնկերի սերմիկներ (բջիջներ) են հիշեցնում: Գումարած այդ բջիջները սիրում են վիճել բանականության հետ: Վերջին երկու տարուց ավել բանականությունը հաղթում է։ Ո՞ւմ վրա եք հույս դնում, տիգրանոանդրոնիկոիդնե՞րի։ Վարդանանքները չեն թռչու՞մ։ Բայրաքթարները երկինքը լցրե՞լ են.

Փաշինյանի SOS զանգերը նույնպես սպառվել են։ ՄԱԿ-ից և Եվրամիությունից հորեղբայրներ և մորաքույրնե՞ր: Դե, մտահոգություն կհայտնեն, խաղաղ կարգավորման կոչ կանեն։ Նրանք հայերին նույնպես հորդորում էին լքել Ադրբեջանի օկուպացված տարածքները։ Նրանք թքած ունեին։ Հիմա մեր ժամանակն է թքած ունենալ: Նենսի տատիկը, ամենայն հայոց «դայակը» առատաձեռն արցունք կթափի՞։ Մակրոնը կբռնի՞ խոսափողը և կմիացնի՞ հին գրամոֆոնը։ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն օպերատիվ-մարտավարական դեսանտ կիջեցնի՞։ Կօգնեն ռուս ընկերնե՞րը, որոնց դուք հիմա անարժան եք համարում մեծ հայկական բարեկամությանը, քանի որ նրանք չէին ցանկանում պաշտպանել ազնիվ հայ զինյալներին։ Նրանք ժամանակ չունեն: Իսկ կտրատվել ձեր հիմար համառության համար նրանք չեն ուզում։ Եվ այստեղ Թուրքիան էլ եղբայրական դաշնակցային մոտեցմամբ նշաններ է տալիս և չի ուրախացնում հայկական թաղծոտ աչքը։

Ի՞նչ, հայ հարեւանիկներ։ Տհա՞ճ է կարդալ։ Ի լրումն ինքնիշխանության և տարածքային ամբողջականության պաշտպանության դեպքում ուժի կիրառման իրավունքի մասին միջազգային նորմերի տրամաբանությանը, որոնց վրա դուք ավելի քան 30 տարի առանց հոգնելու ոտնձգություն եք արել՝ վերոհիշյալին հասնում են ուժեղի իրավունքի տարրերը։ Ջունգլիների օրենքով Տաբակիի մեկնաբանությամբ թեթևակի բուրում է՝ ով ավելի ուժեղ է, նա էլ ճիշտ է: Այնպես որ ձեր իրավական հիմքը, հայկական իրավունքը հռոմեական իրավունքի ուղիղ հակառակն է։ Դուք Ղարաբաղը ո՞ր օրենքով էիք գռփել։ Ո՞ր իրավուքի հիման վրա էիք հակառակ բոլոր օրենքների 30 տարի պահել մեր հողերը, թքելով ՄԱԿ-ի բանաձևերի վրա։

We learn from the best. We learn from you։ Մենք լավագույններից սովորում ենք և՛ ատելություն, և՛լ կտիություն։ Մինչդեռ, ուսումնական գործընթացը չի ավարտվել։ Չէ որ դրանում դուք հավասարը չունեիք, բայց մոռացել եք, թե ատելությաունը որքան թունավոր է։

Ուելսը գրել է աշխարհների՝ երկրացիների և մարսեցիների պատերազմի մասին։ Հայաստանի հետ մեր առճակատումը նույնպես աշխարհների պատերազմ է։ Սեփական հողի վրա ապրող մարդկանց աշխարհի պատերազմը, ովքեր լկտիաբար վտարվեցին իրենց տներից և դատապարտվեցին 30 տարվա թափառման և իրենց տների կարոտի, այլմոլորակայինների աշխարհի հետ, ովքեր ցանկանում էին իրենց ձեռքը վերցնել այն, ինչ նրանց չէր պատկանում, դրանով հանդերձ սպանելով, թալանելով և ոչ մեկին չխնայելով։

Մի անգամ ինչ որ գրել եմ հայկական կետչուպի մասին։ Ինչը պետք է դուրս հանել շշից՝ այն թափահարելով և նրան հարվածելով: Ստիպելով արտահոսել: Կա մեկ այլ, ավելի արմատական միջոց։ Կոտրել շիշը: Արյան համով կետչուպ համտեսելու ցանկացող կա՞։

Հիշեք հին բառախաղը՝ կախել չի կարելի ներել։ Կախված նրանից, թե որտեղ է դրված ստորակետը, ինչ-որ մեկը կա՛մ կկորցնի իր կյանքը, կա՛մ ներում կստանա: Ես ոչ մի դեպքում կոչ չեմ անում մեր ժողովրդին դիրքավորել որպես այլ ժողովուրդների ճակատագիրը որոշող դատավոր։ Նման բնույթի դատավորները սովորաբար վատ են ավարտում։ Բայց ադրբեջանական ժողովուրդը ապացուցել է, որ ինքն է հանդիսանում իր ճակատագրի և իր հողի տերը։ Եթե որևէ մեկին դրա համար լրացուցիչ ապացույցներ են պետք, ապա ստորակետը կդրվի «կախել» բառից հետո: Այսինքն՝ չի կարելի ներել։