հուշատետր հուշարձանների համար Ե'վ ներկաների, և' գալիքների համար

Հայկական լրատվամիջոցների փոխանցմամբ՝ սեպտեմբերի 6-ին Խանքենդիում «Աշոտ Ղուլյանի (Բեկոր) անվան թիվ 2 հիմնական դպրոցի բակում տեղի է ունեցել լեգենդար հրամանատարի կիսանդրու բացման արարողությունը»։

«Այսօր Բեկորի կիսանդրու կողքին կանգնած են մեր փառապանծ բանակի զինվորներն ու նոր սերունդը։ Պատահական չէ նաև, որ Աշոտի հայացքը սևեռված է դեպի Շուշին (Շուշան-Խմբ.)։ Այս ամենը մեծ խորհուրդ ունի առ այն, որ Աշոտ-Բեկորի գաղափարները դեռևս իրականանալիք են»,- հուշարձանի բացման ժամանակ ասել է ՀՅԴ ներկայացուցիչ Դավիթ Իշխանյանը։

Շատ ամբարտավան և ինքնահավան արարք և հայտարարություն՝ մինչև վերջ չջախջախված անջատողականների կողմից: Դրա համար պետք է պատժել «հուշարձանին» դիպուկ հարված հասցնելով։ Այս աստվածահաճո գործում մեր «İti qovan» անօդաչու թռչող սարքերն իրենց հիանալի դրսևորել են. ամեն ինչ տեղի է ունենում արագ և առանց ավելորդ արյան ու ավերումների: Քաղաքացիական բնակչության շրջանում հնարավոր զոհերը բացառելու, ԵԽԽՎ-ում և ԵԽ-ում հետագա ինֆրաձայնային ոռնոցներից խուսափելու համար գործողությունը պետք է իրականացվի գիշերը։ Կոկիկ, ճշգրիտ հարվածով, որպեսզի դպրոցի շենքը չվնասվի, այն դեռ պետք է լինելու մեզ, մեր երեխաները դեռ պետք է սովորեն այնտեղ։

Ի դեպ, հայ երեխաները նույնպես։ Բայց նրանք այնտեղ չեն սովորի այն, ինչ հիմա սովորեցնում են՝ ատելություն իրենց հարևանների նկատմամբ։ Նրանց օրինակ չեն բերի Աղդերեյի մոտ ոչնչացված անջատողականի, որը մասնակցել է Խոջալուի ցեղասպանությանը, սպանել կանանց ու երեխաների։ Նրանց կպատմեն Խաչատուր Տիգրանեցու մասին՝ հայ բանաստեղծ, ով շատ էր սիրում Նասիմիի բանաստեղծությունները։

Անջատողականներն ուզում են մեզ զայրացնե՞լ: Նրանց մոտ դա ստացվեց։ Ինչու՞ մեր պաշտպանության նախարարությունը անհետաձգելի միջոցներ չձեռնարկի: Իսկ ցուցադրական անհարգալից վերաբերմունքի համար ցուցադրական, ես կասեի նույնիսկ դեմոնստրատիվ կերպով ավերածություն։ «İti qovan»-ը ոչնչացնում է սատկած շան հուշարձանը: Դա կլինի գեղեցիկ, խորհրդանշական և ամենակարևորը՝ արդար ներկայացում: Պետք չէ պղծել մեր հողը: Մի հասցրեք դրան, «բեկորի» ճակատագիրը ձեզ համար պետք է լինի ոչ թե ուղենիշ, այլ անպատվության ու չարության օրինակ։ Կգտնենք ու կպատժենք:

Մի վատնեք ավստրալացի հովանավորների միջոցները մի բանի վրա, ինչը կավերվի ամեն դեպքում և շատ մոտ ապագայում։ Սա անհուսալի ներդրում է, քամուն տված փող։ Եվ պետք չէ Շուշային մեռած աչքերով նայել. դա չի օգնի: Իսկ ահա մեզ քաջալերել, որ հնարավորինս շատ անջատողականների ու ավազակների տեսողությունից զրկենք, միանգամայն այո։

Ձեզ համար հեռանկարը մռայլ է, և վտանգավորորեն մոտ է: Դուք փորձեցիք փչացնել մեր տրամադրությունը։ Դե ինչ, ըստ երևույթին, մենք էլ պետք է փչացնենք ձեր ֆիզիոգնոմիան։ Նույնպես ցուցադրաբար։ Իսկ Խանքենդի մտնելուց հետո մենք ունենք բազմաթիվ գաղափարներ, որոնք անպայման կյանքի կկոչվեն։ Օրինակ, այն վայրում, որտեղ ժամանակին եղել է «բեկորի», ավելի ճիշտ՝ «կրծուկի» հուշարձանը, կկանգնեցվի Թալեաթ փաշայի հուշարձանը: Կամ Էնվեր փաշայի։ Կամ երկուսն էլ միասին։ Ինչպես Քիմն ու Բուրանը՝ «Երրորդ մոլորակի գաղտնիքը» մուլտֆիլմից։ Հիշո՞ւմ եք, թե ինչ արեցին այդ կապիտանները: Այո, հենց նրանք ավերեցին ծովահեն Գլոտի բույնը։

Մի խոսքով, անջատողականների համար «ավելի լավ ապրելու, ավելի զվարճալի ապրելու» բազմաթիվ եղանակներ կան: Ընդհուպ մինչև «դեմքի ոչ պատշաճ արտահայտության» համար նախատեսված պատիժը։ Իսկ դուք հաստատ թույլ կլինեք, քանի որ մենք կշարունակենք ձեզ թուլացնել բոլոր հնարավոր եղանակներով՝ ընդհուպ մինչև այն նշաձողը, որը մենք մեզ համար ընդունելի կհամարենք։ Ութսունականների վերջի սխալներ այլևս չեն լինի։ Տասնյակ ոչնչացված զինվորն արդեն իսկ հրաշալի հարված է ձեր ազգագրությանը, որից դուք շուտ չեք ապաքինվի, իսկ եթե զինվորների մի մասը սպանված է, իսկ մյուս մասը հաշմանդամ դարձած, ապա սա լրացուցիչ բեռ է ձեր բյուջեի համար:

Ժամանակին այդ նույն Աշոտը հետմահու պարգևատրվել է «Շուշիի ազատագրման համար» մեդալով։ Հիշում եմ, որ գրող Կուպրինը, ով կտրուկ բնավորություն ուներ, վիճաբանության ժամանակ նետեց մի սպայի երեսին. «Ինչո՞ւ եք այս մեդալները կրում Ձեր կրծքին, այլ ոչ թե հետույքին, որը բազմիցս տվել եք ճապոնացիներին» (Պատասխան չեղավ, սպայիկը խեղճացավ, Կուպրինը ուժեղ մարդ էր, հարգանք ներշնչող, և նախկին զինվորական)։ Ես այս ամենով ուզում եմ ասել, որ անջատողականները շատ քիչ պետք է լինեն, և նրանք շատ հանգիստ կնստեն։ Որովհետև հակառակ դեպքում նրանք ստիպված կլինեն շատ բարձր բղավել։ Բարձրաձայն, բայց ոչ երկար: Իսկ շան մեդալակիրներին ոչ ոք օգնության չի գա։ Ոչ նրանց, ովքեր արդեն ոչնչացվել են, ոչ էլ նրանց, ովքեր դեռ պետք է ոչնչացվեն:

- Leave anything for us?

- Just bodies.