Խոզերի արյուն կամ փոքր մարդուկների վրեժ Իսկ Ադրբեջանն ունի խնդիրների հարցով փորձագետներ

Հայերը, լքելով Լաչինը, խոզերի արյունով ողողեցին տների պատերը, որպեսզի Իսլամը դավանող ադրբեջանցիները չկարողանան բնակվել դրանցում։Կետցեք: Դրանից հետո նրանք ինձ հետաքրքրում են ոչ թե որպես պաթոլոգիական հոգեկան խանգարումներ ունեցող հարևանների, այլ որպես կյանքի բոլորովին այլ ձևի։ Այնպիսի զգացում է ստեղծվում, որ հայկական աշխարհն ինչ որ այլ մոլորակ է: Չնայած ոչ, ոչ թե այլ մոլորակ, այլ հոգեբուժարան այլ մոլորակի վրա։

«Որպեսզի Իսլամը դավանող ադրբեջանցիները չկարողանան ապրել դրանց մեջ»։ Խորամանկորեն մտածված. Բայց սա չի օգնի, քանի որ մերոնք չեն պատրաստվում ապրել կենցաղային շինություններում, որոնք Մերձավոր Արևելքից եկած ներգաղթյալները հպարտությամբ անվանում էին «տուն»: Նրանք նույնիսկ խելք չունեին գիտակցելու, որ ադրբեջանցիների ծրագրերում ընդհանրապես չի մտնում այս հյուղակներում ապրելը. ամեն դեպքում մենք քանդելու ենք «անմաքուրների ու սրբապիղծների ժամանակավոր կացարանը» (ինչպես կուզեք՝ հասկացեք, ես չեմ խոսում միայն խոզերի մասին):

Լաչինում ժամանակավոր և ապօրինի բնակվողների փորձերը զվարճալի են և նման են աղեղներով ու նետերով վայրենիների գործողություններին, որոնք ծիսական ծիսակատարության կոչ են անում շամանին, որը կօծի նրանց քարե կացինները և կպաշտպանի նրանց ակոսավոր հրացաններով զինված «գունատ դեմքերից»: Մտածելն ամբողջությամբ նեանդերթալական է, և նույնիսկ չնչին հույս չկա, որ մի օր կհասկանան, որ նման են ոչ թե պարոդիայի, այլ պարոդիայի վրա պարոդիայի: Նրանց իմպոտենտ զայրույթը, որը բազմապատկվում է արևելյան արտահայտությամբ և հիստերիայով, կարող է նույնիսկ միջակությունները ծիծաղելի դարձնել։ Տեղում ցատկելը, սակայն, մեզ հաճույք է պատճառում, քանի որ դա ոչ մի օգուտ չի բերում հարևաններին, այլ ընդհակառակը, թուլացնում է առանց այն էլ քայքայված նյարդային համակարգը։ Ցողել են պճնամոլները: Ոչ թե էպոսի, այլ զավեշտական գրքի արժանի կերպարներ։ Ոչինչ, անբնակ մնացած խոզանոցները կքանդենք, նրանց փոխարեն տներ կկառուցենք։ Գեղեցիկ, հարմարավետ և նոր: Մարդկանց համար, ոչ թե նրանց համար, ովքեր ապրել են այնտեղ մինչև մեր վերադարձը։

Եվ մենք չենք պատրաստվում մոռանալ այս հակաիսլամական հնարքները, և կփորձենք ազատագրված Ղարաբաղի հողում ազանը հնչեցնել այնպես, ինչպես պետք է հնչի։ Կանոնի համաձայն։ Օրական հինգ անգամ, անկախ նրանից, թե դա դուր է գալիս խոզանոցների երկոտանի կամ քառոտանի բնակիչներին, թե ոչ:

Սկզբունքորեն ամեն ինչ շատ պարզ է, ամեն ինչ հոգեբանության օրենքներին համապատասխան՝ հարևանները սպառել են իրենց բարոյական (էլ չեմ ասում նյութական) ուժերը, դրա համար էլ կամաց-կամաց կեղտոտ բաներ են անում՝ շատ համեստ ու սահմանափակ հնարավորությունների չափով: Բայց նայելով, թե ինչ են անում, կարելի է հեշտությամբ հաշվարկել, թե ինչ են անելու, եթե ուժեղանան։ Կասկածից վեր է, որ հերթական էթնիկ զտում են անելու, շատ ու շատ կփորձեն մեզ ոչնչացնել։ Եթե ոչ բոլորին, ապա որքան հնարավոր է ավելի մեծ թվով: Ուրեմն երկու ելք կա՝ կա՛մ լինել առաջինը, որն անընդունելի է միջազգային իրավունքի տեսանկյունից, կա՛մ թույլ չտալ, որ նրանք ուժեղանան։ Դենացիֆիկացնել: Մինչև հայոց պատմության դասագրքերի գրաքննությունը մեր կրթության նախարարությունում։

Չարժե վախենալ թքառատամ գետնասկյուռներից, պարզապես պետք է թույլ չտալ, որ նրանք աճեն: Մեկնելուց առաջ նրանք՝ օտար հողի վրա ապօրինի կառուցված հայկական եկեղեցու պատերի վրա՝ «Մենք կվերադառնանք», «Մեր ժամանակը կգա» կարգախոսներ են փակցրել։ Այո, իհարկե: Համոզված եղեք, ձեր ժամանակը կգա՝ ձեզ էլի կծեծեն։ Եվ հետո ժամանակը նորից կանցնի: Եվ ձեր հորթի մռնչյունը մի համարեք ահավոր մռնչյուն, նախ՝ դա ծիծաղելի է հնչում, և երկրորդը՝ հուշում է, որ ձեզ պետք է նշանակեն մսամթերման կոմբինատ... ինչպես նախորդ պատերազմում, միայն մենք դրան կդիմենք առանց ավելորդ զիջումների։

Խոզերին պետք է վերաբերվել այնպես, ինչպես պետք է վերաբերվել բոլոր մրմնջացող և թրթռացող սմբակավորներին: Թարմացրեք՝ կախելով խաչաձողից: Եվ մենք չենք վարանի մեր վրա վերցնել «սպիտակների բեռը» և որոշ մարդկանց մեջ սերմանել հումանիզմի հիմունքները և հարևանների հետ խաղաղ ու հանգիստ ապրելու պարտավորությունը, առանց տարածքային պահանջների։ Ովքեր ուզում են մնալ Ղարաբաղում, թող հնարավորինս շուտ դիմեն քաղաքացիություն ստանալու համար։ Նման դեպքերում անհնար է կանգնել արարողության վրա և աղաչել «մնա սիրելիս», նրանք սխալ կհասկանան, դա թուլություն կհամարեն և կսկսեն լկտիանալ, ուստի չափից դուրս մարդասիրությունն ու հանդուրժողականությունը այս հարցում լռելյայն հանցավոր են։

Մենք ունենք խնդիրների հարցով մասնագետներ։ Ե՛վ դրանց ստեղծման, և՛ դրանց լուծման մեջ։ Նրանց համար, ովքեր համաձայն են ընդունել Ադրբեջանի քաղաքացիությունը, քաղցրաբլիթ է սպասվում, չհամաձայնողների համար՝ մտրակներ։ Եվ շտապեք, քաղցրաբլիթների քանակը, ի տարբերություն մտրակների, որոշ չափով սահմանափակ է, ուստի ձեր շահերից է բխում ադրբեջանական անձնագիր ստանալու մասին հոգալը՝ արմունկներով միմյանց հրելով։ Իսկ նրանց համար, ովքեր համաձայն չեն, ամեն ինչ հին Եվրոպայի լավագույն ավանդույթների մեջ է՝ տեղահանություն, ինչպես Սուդետներում Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո։ Իսկ նրանց համար, ովքեր որոշում են զինված դիմադրություն ցույց տալ՝ միայն Հարոփ, միայն հարդքոր։