Միրզոյան, ի՞նչ ես խորամանկում 44-օրյա պատերազմը փոխել է պատրվակները

Կովկասցիները, անկախ իրենց ազգությունից, շփման վարքագծում ունեն բնավորության մեկ ընդհանուր գիծ՝ միմյանց անվանել «եղբայրներ»։ Ընդ որում բոլորովին էլ պարտադիր չէ, որ այդ մարդու հետ դու ընկերություն ես անում, թե կյանքում առաջին անգամ ես նրան տեսնում, նրա հետ նույն ազգի, դավանանքի ներկայացուցիչ ես, թե ոչ։ Այս վարմունքը փոխվում է խանդավառ-սիրալիրից՝ «Դու հիանալի ես, եղբա՜յր» մինչև վիրավորված-շշմածի՝ «Դու ճիշտ չես, եղբայր»։ Դե, կամ էլ վատագույն դեպքում՝ «Դու ի՞նչ է, ռամսերը խառնել ես, եղբայրիկ»:

Բայց, երբ լսում ես Հայաստանի ԱԳՆ ղեկավար Արարատ Միրզոյանի խոսակցական հոսքը, ապա, անկեղծ ասած, ուղղակի տարակուսում ես, թե ինչպե՞ս է այս մարդը ստացել Հայաստանի կրթության նախարարության պատվոգիր։ Թեև, ինչպես կրթությունն է, այնպես էլ պատվոգիրը...

Բայց, պարոնայք, հիմա խոսքը դրա մասին չէ։ Խոսքը նրա մասին է, որ կեղծ անունով (քանի որ Արարատը՝ պաշտոնապես Աղրըդաղ է, իսկ ծերունի Սամվելը իր որդուն տալով այս անունը, անշուշտ գիտեր այդ մասին) այս անձը գործնականորեն Հայաստանի ԱԳՆ ղեկավարի պաշտոնը ստանձնելու օրվանից պարզապես կեղծ հայտարարություններ է շաղ տալիս:

Իսկ ուրիշ ինչպե՞ս կարելի է անվանել Լաչինի ճանապարհի առնչությամբ Միրզոյանի վերջին, երեսապաշտությամբ գարշահոտող արտահայտությունները։ Երբ նրա երկիրը բազմիցս անգամ և հաճախակի իր իսկ շուրթերով հայտարարել է, որ ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը։

Իսկ հիմա, այ քեզ բան՝ նա դեմ է հանդես գալիս Լաչինի շրջանում անցակետի տեղադրմանը՝ մի շրջանում, որը համարվում է Ադրբեջանի անբաժանելի մասը և որը Ադրբեջանին վերադարձվել է (ավելի ճիշտ, իր կողմից ետ է նվաճվել է) շուրջ 30 տարվա օկուպացիայից հետո։

Եվ սրանից հետո դու էլ ի՞նչ «եղբայր» ես, Արարատ։ Ո՞վ քեզ ամբողջ Կովկասում «եղբայր» կանվանի նման երեսապաշտ, կեղծիքով ներծծված, դեմագոգիկ արտահայտություններից հետո։ Ո՞վ քեզ կհարգի՝ անկախ ազգությունից։ Արարատ (Աղրըդաղ) Սամվելովիչ, քո խնդիրը նրանում է, որ դու, ինչպես և քո հասակակիցները, ոչ մի կերպ չեք կարող ընտելանալ, որ Զանգիլանը, Քելբեջարը, Աղդամը, Լաչինը և մյուս հողերը երդեն վերադարձել են իրենց ՕՐԻՆԱԿԱՆ տերերին, և որ հիմա զինված հայը չի կարող լինել «այդ հողի վրա», նա կարող է առավելագույնը լինել «այդ հողի մեջ»:

44-օրյա պատերազմը փոխել է պատրվակները՝ ժամանակն է ընտելանալ դրա հետ։ Չէ որ մեզ համար դժվար չէ ձեզ հիշեցնել այդ մասին։ Պարզապես, անկեղծ ասած, դա արդեն մի փոքր նյարդայնացնում է, և բացահայտ ասած, ձանրացնում է: Ապրիորի կապիտուլյանտ երկիրը չի կարող ոչ մի պայման առաջադրել, առավել ևս պահանջներ: Հակառակ դեպքում դա ընկալվում է որպես հարձակում հաղթած երկրի ինքնիշխանության դեմ և պարտվող կողմի օկուպացիոն քաղաքականության շարունակություն։

Աղրըդագ Սամվելովիչ, չարժե մոռանալ այն մասին, որ ոչ թե մենք, այլ դուք եք պնդել հրադադարի մասին հայտարարությունը որքան հնարավոր է շուտ ստորագրել այն ժամանակ, երբ ադրբեջանական բանակը կանգնած էր Խանքենդի մուտքից հինգ կիլոմետր հեռավորության վրա։ Եվ ոչ թե ձեզ, այլ մեզ են երրորդ կողմերը խնդրել կանգնել և փրկել օկուպացիոն բանակի մնացորդները, որոնց կորուստները բազմապատիկ ավելի կլինեին, եթե չլիներ 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ի հայտարարության ստորագրումը, որով դուք հիմա շահարկում եք։ Բայց չէ որ շահարկումը միշտ համարվել է քրեական պատժելի հանցագործություն։ Եվ եթե դրա համար ձեզ պետք է պատժել, ապա վստահ եղեք՝ միջազգային հանրությունը, որին այդքան լկտիորեն ու կեղծավոր կերպով դուք բողոքարկում եք՝ կլինի ոչ թե ձեր, այլ մեր կողմը։ Ուզու՞մ եք, եկեք ստուգենք։