Միրզոյանի հառաչանքը Սուրբ Աթոռի մոտ
Դուք դեռ մեր մաքսիմալիզմը չեք տեսել

Վերլուծություն  27 0Հոկտեմբերի 2022 - 13:14

Հռոմում կարող եք դառնալ ձեր սեփական կյանքի դրամայի գլխավոր հերոսը: Ռոբերտ Շեքլի «Տասներորդ զոհը»։

«Հայկական կողմն ընդգծել է, որ տարածաշրջանում խաղաղության հաստատման ուղու վրա գլխավոր խոչընդոտը հանդիսանում է՝ Ադրբեջանի մաքսիմալիստական պահանջներն և խնդիրները ուժի կիրառման կամ ուժի կիրառման սպառնալիքի ճանապարհով լուծելու ձգտումները... Ադրբեջանը մինչև այժմ շարունակում է խոչընդոտել ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի գնահատման առաքելության Լեռնային Ղարաբաղ եւ հարակից տարածքներ այցին»։ Սա մի հատված է Հայաստանի արտաքին գործերի նախարար Արարատ Միրզոյանի՝ Սուրբ Աթոռի պետքարտուղար Պիետրո Պարոլինիին ուղղված բողոքից...

Այս առիթով հիշեցի խորհրդային ժամանակների մի հին դեպք. ռեժիմային ձեռնարկությունում մի աշխատակից մյուսին ծեծում է հենց աշխատանքի վայրում, իսկ բացատրագրության մեջ գրում է. «Տուժողը ստացել է իր հազվագյուտ և հետևողական սրիկայության համար»։ Կծիծաղեք, բայց ձեռնարկության կուսկոմը պատճառը համարել է հիմնավոր, և արարքը մնացել է անհետևանք, ծեծողին նույնիսկ նկատողություն չկպցրին։ Ինչո՞ւ։ Դե որովհետև, որ ծեծվածին բոլորը հիանալի գիտեին։ Ուշադրությունը շեղելու համար կոլեկտիվի ընդհանուր ժողվին մշակույթային միջոցառւմների համար պատասխանատուն հազիվ է զսպել ծիծաղը, բայց հանդիմաբար թափահարել է գլուխը։

«Ադրբեջանը ներխուժել է Հայաստանի տարա՜ծք»։ Ըհը, իսկ ԽՍՀՄ-ը 1945 թվականին՝ ինքնիշխան Գերմանիայի տարածքում: 1941 թվականի համար։ Իսկ մենք ընդամենը դուրս ենք եկել մեր սահմանների վրա։ Եվ նեղանալու բան չկա, ձրիակերները և տզրուկները ընդհանրապես նման իրավունք չունեն։ Ոչ ըստ կոչման, և սցենարի մեջ դա չկա։ Դուք ինքներդ եք ձեզ խցկել նման պայմանների մեջ, և հիմա, եթե սկսեք ջղաձգվել նույնիսկ լորդ կանցլերին՝ ձեզ ոչ ոք չի հավատա, պարզապես կժպտան։ Մի բաժակ, կարող է և լցնեն, բայց և ամբողջությամբ կօգտագործեն։ Կուղարկեն փոքր և վիրավորական միջին ռիսկով հանձնարարությունների՝ «ով այստեղ փոքր է, թող վազի ծխախոտ բերի»։

Եվ դրանք «մաքսիմալիստական պահանջներ» չեն, դրանք խաղաղության պայմանագրի, սահմանների սահմանազատման, ադրբեջանցիներին Զանգեզուր վերադարձի, Զանգեզուրի միջանցքի տրամադրման և «միացում» գաղափարից հրաժարվելու մասին պահանջներ են։ Այնպես որ, ամեն ինչ իր շրջանակի մեջ է, և ճիշտն ասած, դուք մեր մաքսիմալիզմը դեռ չեք տեսել։ Ամբողջ բանը միայն ներդրվող ջանքերի քանակի և դրանց կիրառման նպատակահարմարության գնահատման մեջ է: Կրկեսում, արջերին սովորեցրել են հեծանիվ վարել։ Այդպես էլ մենք պետք է հարևաններին սովորեցնենք հարգել ուրիշի սահմանները և չգողանալ ուրիշի իրերը: «Մի գողացիր» պատվիրանը հիշողության մեջ երկար է մնում «Բայրաքթարով»։

Պատվաստումն, իհարկե, առաջացնում է կողմնակի բարդություններ. ոսկորների և հոդերի ցավ, բարձր ջերմություն, ծոծրակի ցավ, կապտուկներ և քերծվածքներ, իսկ կատարելության դեպքում՝ ազգագրական ճգնաժամ: Ի դեպ, «Դաշնակցություն» կուսակցության, որպես մարդատյաց և շովինիստական իդեալներ դավանողի արգելելը՝ նույնպես լավ գաղափար է։ Ինչպես ժամանակին արգելեցին NSDAP-ն (Նացիոնալ-սոցիալիստական գերմանական աշխատանքային կուսակցություն) իր բոլոր կեղտոտ հնարքների և զզվելի բաների համար: Եվ մենք պետք է անպայման վերահսկենք ձեր բոլոր երիտասարդական կազմակերպությունները։ «Ծաղիկ երեխաներին» նույնիսկ կարելի է գումար տալ, իսկ «Ազատամարտիկի» նման խմբերի համար մենք ավելի հետաքրքիր բան կմտածենք, որպես տարբերակ՝ պայթյուն շտաբակայանում «գազօջախի հետ անզգույշ վարվելու պատճառով»։

Հայաստանի արտաքին գործերի նախարարն անդրադարձել է «ադրբեջանական վերահսկողության տակ անցած տարածքներում հայկական հոգեւոր եւ պատմամշակույթային հուշարձանների նույնականության խեղաթյուրումից եւ ոչնչացումից պաշտպանելու» հարցերին։ Այո, տարածքները անցել են Ադրբեջանի վերահսկողության տակ, հողերը վերադարձվել են իրենց օրինական տիրոջը, և դա արդեն հավերժ է։ Մենք եկեղեցիներ չենք քանդում, մենք դրանք վերականգնում ենք և առհասարակ վերաբերվում ենք, որպես մեր մշակութային ժառանգության մասի, որտեղ կարող են աղոթել բոլոր նրանք, ովքեր դավանում են քրիստոնեությունը: Ի տարբերություն ձեզ, մենք Աստծո տաճարները խոզանոցների չենք վերածում: Աշխարհը ուշադրություն չի դարձնում այս փաստերին (դա ընդամենը մզկիթ էր), բայց կարելի է պատկերացնել, թե ինչ ճռռոց կլիներ ամբողջ տարածքում, եթե մենք քանդեինք թեկուզ մեկ եկեղեցի։

Մենք վաղուց կասկած չունեինք, թե որ կողմում են Արևմուտքի և Ռուսաստանի համակրանքը, պատրանքներ «միջազգային իրավունքի» վերաբերյալ՝ նույնպես, իսկ ինչ վերաբերվում է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ին, ապա կթողնենք Ադրբեջան, երբ հարկ համարենք։

Պարոն նախարարը պնդում է «բոլոր հայ ռազմագերիների անհապաղ վերադարձնելու» վրա։ Մենք, անկեղծ ասած, անպայման կվերադառձնեինք, բայց մեզ մոտ ոչ մի ռազմագերի չկա, մեզ մոտ միայն հանցագործներ են։ Ձերբակալվածներ հրադադարի մասին հայտարարության ստորագրումից հետո։ Այնպես որ ասեք շնորհակալություն, որ մենք (համենայնդեպս առայժմ) նրանց չենք օգտագործում ազատագրված տարածքները ականազերծելու համար։ Նրանք կարո՞ղ են այնտեղ պայթել։ Իհարկե կարող են։ Եվ, իմ կարծիքով, սա ավելի արդար կլինի, քան եթե այնտեղ մերոնք են պայթում։

Մեզ վրա ճնշում գործադնելը, իսկ առավել ևս վախեցնելը՝ անիմաստ է։ Չեմ վիճում, լավ զինվորը երեւում է հեռվից (հատկապես այն բարձունքներից, որտեղ տեղակայված է մեր բանակը) երկու սպիները նախաբազուկի վրա՝ դա գայլեր են ատամներով, չորս սպիները կրծքի վրա՝ դա, երեւի արջեր են ճանկերով, տասը սպիներ թիկունքի վրա՝ դա հարևանի փոցխից է, մեջքից ներքև սրունքից հետքը՝ ճիշտ մեր հուշագիրն է, որպեսզի դու չմոռանաս։ Այնպես որ, մեծ հաշվով, պարոն Միրզոյանը միանգամայն իրավացի է։ Մեր ձգտումները հենց այդպիսին են, և եթե դուք խելքի չգաք, մենք խնդիրները կլուծենք հենց մաքսիմալիստական ձգտումներով։

Caliber.Az

Դիտումներ: 282