Ի՞նչն է վկայում Աշոտ Փաշինյանի վրա հարձակման դեպքի մասին

Երևանի կենտրոնում ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի որդու վրա հարձակման դեպքը մի քանի պատճառներով մատնանշող է.

1. Նա ցույց է տալիս ՀՀ կառավարության ղեկավարի ռիսկերի և սպառնալիքների ոչ ադեկվատ գնահատականը և նրա ուժայինների անփութությունը, որոնք չեն ապահովել կրտսեր Փաշինյանի անվտանգությունը։ «Ժողովրդի հետ մտերմություն», «Հայկական ժողովրդավարություն» և այլն ոչ մի կապ չունի դրա հետ: Նույն ԱՄՆ-ում առաջին անձանց անմիջական հարազատները պաշտպանվում են Գաղտնի ծառայության կողմից։

2. Հայ հասարակության բևեռացման մակարդակը և նրա բացահայտ ռևանշիստական ճամբարի արմատականացման գործընթացը (միևնույն ժամանակ, կարևոր է հիշել, որ ողջ հայ հասարակությունն այս կամ այն չափով տառապում է ռևանշիզմով) հասել է իր գագաթնակետին։ Այս գործոնը դրված է հայաստանյան քաղաքական կյանքում ահաբեկչության կիրառման հարուստ ավանդույթների վրա։

3. Աշոտ Փաշինյանի վրա հարձակումը ճիշտ այն ժամանակ, երբ նրա հայրը գտնվում է Իսլանդիայում և հրապարակավ, արևմտյան կայքում, հայտարարում է Ադրբեջանի տարածքի ճանաչման մասին՝ 86600 քմ. կմ., որը զուգորդվում է բանակցությունների մոսկովյան գալիք փուլի հետ, որը, թերևս, ավելին է, քան զուտ զուգադիպություն, և սպառնալից ազդանշան է հենց ՀՀ վարչապետին։

4. 3-րդ կետի տրամաբանությունը տեղավորվում է Ղարաբաղի տնտեսական գոտում՝ ՌԽՔ ժամանակավոր պատասխանատվության գոտում «գործընթացների» ակտիվացման մեջ, որտեղ վերջին օրերին կրկին փորձում են ակտիվացնել Ռուբեն Վարդանյանի խրտվիլակը, Սամվել Բաբայանը ակտիվացել է, նախաձեռնվել է Արայիկ Հարությունյանի «հրաժարականը», սոցիալական ցանցերը մասամբ արգելափակված են:

Սակայն, անկախ Երևանում և Խանքենդիում տեղի ունեցող գործընթացներից, երկրի վրա որոշիչ փաստերը ստեղծվել են Ադրբեջանի կողմից։ Հայկական կողմի հետագա քայլերը (այդ թվում՝ արտաքին ազդեցության տակ) կազդեն Ադրբեջանի հետագա գործողությունների ձևի, բայց ոչ էության վրա։ Եվ այս էությունը հանգում է նախագահ Ալիևի հայտնի արտահայտությանը` «Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և բացականչական նշան»: