Դառը ճշմարտությունը մահացած Գրիգորյանի մասին Ռևանշիստների պատիժը

Կա աշխարհի պես հին ասացվածք այն մասին, որ որ «մահացածներ մասին կամ լավ են ասում, կամ ոչինչ»։ Բայց քչերը գիտեն, որ նա ունի նաև շարունակություն՝ «Մահացածների մասին ասում են կամ լավ, կամ ոչինչ։ Մահացածների մասին ասում են՝ ճշմարտությունը»։ Եվ իսկապես, ինչպե՞ս կարելի է լավ խոսել նրանց մասին, ովքեր իրենց ողջ կյանքը և գործունեությունը նվիրել են մարդատյացությանը և ազգամիջյան պառակտության սերմանելուն։

Սա լիովին վերաբերվում է Հայաստանի փորձագիտական հանրությանը, որտեղ, եթե ոչ գլախվոր, ապա ոչ վերջին ջութակը նվագել և շարունակում են նվագել նրանք, ովքեր շարունակում են լողալ իրենց ռևանշիստական հայտարարությունների հաշվին (հատկապես հայտարարությունների, այլ ոչ թե գործնական գործողությունների, քանի որ նրանցից քչերը, ովքեր այսօր Հայաստանում քարոզում են ռևանշ Ղարաբաղի համար՝ ռիսկ են արել քաշել վառոդի հոտը 44-օրյա պատերազմի ժամանակ, հավասարապես դժվար թե նոր պատերազմի դեպքում գնդացիր վերցնեն ձեռքը։ Այդպիսիների համար կա շինծու բնորոշում՝ բազմոցային փորձագետ)։

Դե, ի դեպ, ինչ արժե միայն՝ կիսախելառ պատմական գիտությունների թեկնածուն, իրեն «Ադրբեջանի հայերի ասամբլեայի նախագահ» մեծարած, «փախստական» կամ Բաքվից, կամ էլ Հադրուդից, և նախկինում կամ Ադրբեջանի նախագահ դառնալու, կամ Միլլի Մեջլիսի պատգամավոր դառնալու համար իր անխոնջ հավակնությունների պատճառով ծաղրի առիթ դարձաց Գրիգորի Այվազյանը։ «Նոյյան Տապան» ալիքի «Ուղիղ տեքստ» հաղորդաշարում Այվազյանի հերթական հայտնվելը սոցցանցերի ադրբեջանցի օգտատերերի կատակների տարափ էր առաջացրել, քանի դեռ հաղորդման պրոդյուսերները որոշել են փակել Այվազյանի հետ տեսանյութերի մեկնաբանությունները։ Ինչ ասեմ, նախկինում ռուսական ժողովրդական տիկնիկային թատրոնում նման կերպարներին անվանում էին «Պետրուշկա»։

Այնուամենայնիվ, Գրիշա բակինսկին հայկական համացուցարանի ծաղրածուների սերտախմբում բոլորովին էլ միայնակը չէ։ Մոլեգին ռևանշիստների միջև կար նաև նախկին պրոդյուսեր, Հայաստանի ԿՎՆ թիմի նախկին մասնակից Արմեն Գրիգորյանը։ Այո, այո, հենց նա, ով եղել է, և ով, ի դեպ, մահացել է դատարանի դահլիճում, որտեղ հենց ինքը դատվում էր իր կողմից Հայաստանի մի շարք մարզերի բնակիչներին վիրավորելու գործով։ Ինչը, ի դեպ, նրան անմիջապես վերածեց Փաշինյանի ռեժիմի «դիմադրության խորհրդանիշի»։ Այո, այնպիսին, որ խայտաբղետ հայ և հայ-ռուս քաղաքական գործիչներն ու քարոզիչները սկսեցին արտասվալից գովերգներ երգել նրան։ Այսպես, օրինակ, RT-ի գլխավոր խմբագիր Մարգարիտա Սիմոնյանի ամուսինը՝ Տիգրան Քեոսայանը, իր ՏԳ ալիքում գրել է. «Մահացել է իմ ընկեր Արմեն Գրիգորյանը։ Բառերը ոչ մի կերպ բառակապակցությունների մեջ չեն շարվում։ Սա ինչ որ անհեթեթություն է, որ դու մահացել ես, եղբայրս։ Ինչու՞, ի՞նչի համար։ Վերջին տարիներին դու քո կյանքի ամեն օրը համաքաղաքացիներին կոչ ես արել, նրանց հիշեցնելով պատմական հիշողության, ազգային հպարտության և խելամիտ գործելու կարողության մասին։ Յուրաքանչյուր օր։ Եվ իշխանությունը քեզ բանտ նստեցրեց։ Իսկ հետո՝ սպանեց»։ Բնականաբար, նրա կինը անմիջապես այս ռեփոստը կատարեց իր մոտ՝ ՏԳ ալիքում։

«Ճշմարիտ հայ հայրենասերի» մահվան կապակցությամբ արցունքների և հիստերիայի մեջ է նաև Քոչարյանի «Հայաստան» դաշինքը. «Արմեն Գրիգորյանը, անպայման, հանդիսանում է հայրենիքի համար մեր պայքարի ամենաթանկ զոհերից մեկը։ Գրիգորյանը հանդիսանում է ռեժիմի, բռնապետության հերթական զոհը, որն օրեցօր ամրապնդվում է երկրում։ Արմեն Գրիգորյանը արիաբար, հայի, հայ քաղաքացու անձնուրաց նվիրումով պայքարեց մեր արժանապատվության, արդարության, հայրենիքի ու պետականության, գերության մեջ գտնվող իր եղբայրների ազատության համար»։

Հրեշի համախոհների բարձրաձայն խոսքեր, ում ձեռքերը մինչև արմունկները թաթախված են ոչ միայն խաղաղ ադրբեջանցիների, այլ նաև հազարավոր հայերի, այդ թվում նաև Ազգային Ժողովում տեղի ունեցած ահաբեկչության զոհերի արյան մեջ, որի արդյունքները՝ Կարեն Դեմիրճյանի և Վազգեն Սարգսյանի վերացումը մաքրեցին Քոչարյանի համար դեպի մենիշխանության ճանապարհը։

Այնուամենայնիվ, միգուցե մենք՝ ադրբեջանցիներս, չափից ավելի կողմնակալ ենք հանգուցյալի նկատմամբ, պարզապես այն պատճառով, որ նա հա՞յ է։ Հավատացնում ենք, որ ոչ։ Մենք դեմ չենք հայ ժողովրդին, այլապես շատ ադրբեջանցիներ այդպես չէին վշտանա հայ իրավապաշտպան Գեորգի Վանյանի կամ Բաքվի շանսոնի հայտնի կատարող Բորիս Դավիդյանի վաղաժամ մահը, ում բոլորը ճանաչում էին Բոկա բեմական անունով։ Կամ, չնայած ամեն ինչի, չէին շարունակի ներշնչել Ղարաբաղի տարածաշրջանի էթնիկ հայ բնակչությանը, որ նա, ով իրեն չի պղծել խաղաղ ադրբեջանցի բնակչության արյունով, հանդիսանում է Ադրբեջանի քաղաքացի։ Ոչ, սա հենց այն դեպքն է, երբ «մահացածների մասին՝ ճշմարտություն»։

Եթե google-ում փնտրեք «պրոդյուսեր Արմեն Գրիգորյան», ապա որոնողական համակարգն ավելի շատ կցուցադրի նրա ելույթները լրատվամիջոցներում և սոցիալական ցանցերում, քան ֆիլմեր: Հենց ադրբեջանաֆոբիայի ու հակափաշինյանական տրամադրությունների ուռճացման դաշտում Գրիգորյանը իրեն և առավելագույնս բացահայտել է։ Հարկ է ևս մեկ անգամ հիշեցնել, որ Գրիգորյանը բերման է ենթարկվել քաղաքացիների ազգային արժանապատվությունը հրապարակայնորեն նվաստացնելու համար։ Ոչ Ադրբեջանի։ Հայաստանի։ Նա խելամիտ տեսքով քննարկել է այն մասին, որ Հայաստանի լեռնային շրջանների բնակիչները զտարյուն հայեր են, իսկ դաշտավայրերի բնակիչները՝ կիսարյուն ու կիսաթուրքեր են։ Նկատի ունենալով հայերի մոտ «թուրքեր» բառի նկատմամբ բեգրաունդը՝ զարմանալի չէ, որ ԱԱԾ-ն սկսեց զբաղվել Գրիգորյանով։ Առավել ևս, «Ashotnews-2» ալիքով Գրիգորյանի հեղինակային հաղորդումներից մեկում նրա «սիրելի» զրուցակից Իդա Մարտիրոսյանը սպառնացել է «համապատասխան քամու դեպքում» պայթեցնել Մեծամորի ատոմակայանը։

«Մարդիկ դարձել են անբարոյական կենսազանգված և կորցրել են ազգ հասկացողությունը»,- ասել է Գրիգորյանը՝ նկատի ունենալով Հայաստանի այն քաղաքացիներին, ովքեր նախորդ ընտրություններին քվեարկել են Փաշինյանի օգտին և դրանով իսկ արել են հօգուտ Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ հարաբերությունների նորմալացման ընտրություն։

Ընդդիմության հակափաշինյանական հանրահավաքներին մշտական հաճախորդ Արմեն Գրիգորյանը աշխարհի հայությանը կոչ է արել Ադրբեջանի վրա ճնշում գործադրելու նպատակով դիմել միջազգային կազմակերպություններին։ «Մենք համարում ենք, որ եկել է հասարակ մարդկանց արթնանալու ժամանակը, հիմա կրիտիկական պահ է, պետք է անեք այն, ինչ մյուսները չեն անում», -ճառաբեմերից բղավում էր դժբախտ պրոդյուսերը:

Ի դեպ, չնայած նրան, որ ամենից հաճախ նրան կարելի էր տեսնել «Զերկալո» ակումբում, որտեղ նա հաղորդավարուհի Անժելա Թովմասյանի հետ (Արդարադատության նախկին նախարար, սահմանադրական դատարանի նախկին նախագահ Հրայր Թովմասյանի քույրը) վիրավորական մականուններ էր տալիս Նիկոլ Փաշինյանին ընտրած քաղաքացիներին (երկուսն էլ միաբերան պնդում էին, որ Նիկոլի կողմնակիցները թուրքերի կողմից իրականացված բռնաբարությունների հետևանք են), այնուամենայնիվ ԱԱԾ-ում հարցաքննությունների ժամանակ նա առանց աչքը թարթելու հայտարարեց, որ «այդ տիկինը համագործակցում է թուրքերի հետ, և նաև տեղեկություններ է տալիս ադրբեջանցիներին»։ Տղամարդկային արժանապատվություն ու պատի՞վ։ Ոչ, սա ակնհայտորեն հանգուցյալի մասին չէ։

Եվ, վերջապես, Գրիգորյանի մարդատյաց կերպարի ևս մեկ բնորոշ գիծ։ 2019 թվականի նոյեմբերին Հայաստանի «Armenian Public TV» հեռուստաընկերության եթերում նախկին ԿՎՆ-ականը պոռթկել է երրորդ ռեյխի ոգով դատողություններով։ Այսպիսով, նա հիշել է այն ժամանակները, երբ Ռուսաստանում նույն բեմում հանդիպել է «Պարնի իզ Բակու» լեգենդար ադրբեջանական ԿՎՆ թիմի հետ: Իսկ հիմա ձեզ ամուր բռնեք, որպեսզի չընկնեք: «Նրանք նորմալ տղաներ էին։ Ոչ բոլորը, իհարկե: Բահրամը (Բագիրզադե - Խմբ.), օրինակ, աննորմալ էր, որովհետև հանդիսանում էր զտարյուն ադրբեջանցի։ Դրա համար էլ նրան մեզանից հեռու պահեցին։ Մենք նրան տանել չէինք կարողանում։ Բայց տես մնացածները նորմալ էին։ Միայն որովհետև, որ թիմի երեք անդամների մայրերը եղել են հայուհիներ»,- ասել է Ա.Գրիգորյանը:

Այսինքն, լինելով ըստ էության ինտելեկտուալ խաղի մասնակից և ազգային հատկանիշով մարդկանց չբաժանելով ժողովուրդների միջև խաղաղություն քարոզելու փոխարեն՝ Գրիգորյանը հաճույքով իր վրա չափսափորձել է Հիմլերի խալաթը։

Իհարկե, Հայաստանի ընդդիմադիր-ռևանշիստական ճակատի նման «մարտիկի» կորուստը՝ մեծ կորուստ է քոչարյանականների, սերժիկանականների և դաշնակցականների համար։ Բայց ոչ ողջ հայ ժողովրդի համար։ Ողջամիտ հայերը, անկասկած, հասկանում են, որ քանի դեռ ողջ են Գրիգորյանի նմանները, քանի դեռ հայ հասարակության մեջ կան ռևանշիստներ, Հայաստանի, որպես պետության ապագան ոչ միայն մշուշոտ է, այլ կարող է ընդհանրապես չերևա։ Այնպես որ, ինչպե՞ս էր: Մահացածների մասին՝ միայն ճշմարտությունը, նույնիսկ թե այդքան զզվելի ...