Պատճենը վատ է բնօրինակից Զելենսկի՞ Չէ, չէ, բոլորովին էլ նման չէ

Հարբեցողը միշտ նախանձում է բժշկին։ Ընդ որում ոչ նրա կրթությանը։ Եվ նույնիսկ ոչ նրա կյանքի մակարդակին: Նա այլ բանի մասին է մտածում. «Այո, բժիշկը լավ աշխատանք է ստացել, նա խելամիտ է ընտրել իր մասնագիտությունը, չէ որ բժիշկներին միշտ ալկոհոլ են տալիս, նրանք դա պահարանում են պահում»։ Ոմանք փորձում են կրկնօրինակել բժշկի շարժուձևերը՝ այն հույսով, որ նրանց կշփոթեն, բայց դա գործում է չափազանց հազվադեպ։

Սրանով ի՞նչ եմ ուզում ասել։ Համբերություն։ Հայաստանի Պնախարարության մամուլի քարտուղար Արամ Թորոսյանը առաջին անգամ չէ, որ ձգտում է նմանակերպվել Զելենսկուն։ Բայց Զելենսկի լինելու համար պետք է լինել Զելենսկի։ Պետք է ունենալ նրա կամքը, ապրել նրա կյանքով և գնալ նրա ճանապարհով` կենսուրախ, ժպտացող անհոգ երիտասարդից մինչև այն երկրի նախագահ, որը ընդհարվել է Չարիքի հետ։ Ճիշտ այդպես, մեծատառով։ Չարի հետ. Նա ունի այն մարդու աչքեր, ով վերապրել է Բուչան և ով ետ է մղում, հաջողությամբ ետ է մղում քեզ, ինչպես նենգությամբ, այնպես էլ ուժով գերազանցող թշնամուն։

Այդպես չեն ստում, և այդպես խաղալ՝ անհնար է, դա պետք է վերապրել։ Դա դժողք է, որը ներսում է։ Եվս մեկ անգամ վանկերով. այդ-պես խա-ղալ ան-հնար- է։ Զելենսկին հիշեցնում է Բոետիոսին։ Վերջին հռոմեացուն։ Եվ այո, նա չի արժանանա Անիցիուսի ճակատագրին: Զելենսկու կողմն է և Ուկրաինան՝ և ուժը, և իրավունքը։ Սրա համար մեկ խակի գույնի մայկան բավական չէ։ Եվ Թորոսյանի դեմքի ցավոտ արտահայտությանը ոչ ոք չի հավատում։ Տխուր աչքերին՝ նույնպես, որովհետև այս ու այն կողմ են վազվզում: Ուշադրություն դարձրեք նրա իդեոշարժողականությանը՝ դիտունակ մարդը այստեղ անպայման հետևություններ կանի։ Ժեստերն ու ձեռքերը շատ բան կարող են ասել մարդու մասին, ոչ պակաս, քան աչքերը կարող են գոռալ։ Դիմակը։ Պարանիկը կպոկվի՝ և վերջ, «կատակագուսանը կորցրեց իր դեմքը»: Թորոսյանը ինքը չի հավատում իր ասածներին։ Ինչո՞ւ։ Որովհետև ուսերը մի փոքր բարձրացված են: Միշտ ուշադրություն դարձրեք մանրուքներին, քանի որ մանրուքներ պարզապես չեն լինում։

Թորոսյանն ունի շուկայական սրիկայի տիպիկ տարրական հավաքածու՝ սահուն շարժումներ և ակնթարթորեն փոփոխվող դեմքի արտահայտություններ. նախ՝ չափազանցված ուշադրություն, հետո՝ կարեկցանքի եզրին ցավակցություն, աչքերի անկյունները մի փոքր իջնում են ներքև, և մարդը արտահայտում է «սեփական ժողովրդի համար մարտի դաշտում մահանալու» պատրաստակամությունը: Անմիջապես օգնել, ինչով կարող է... Բայց դրա համար նրան՝ մահմեդական օվկիանոսում գտնվող եվրոպական ու քրիստոնեական կղզու ներկայացուցչին շատ է հարկավոր օգնություն։ Գումարներով և զենքերով։ Մի խոսքով, սովորական խաբեբա, տոնավաճառային։ Լավ հագնված է, սակայն, շորերն այնքան էլ լավ չեն նստում, որովհետև ուրիշի ուսից են, բայց հենց խոսում է, անմիջապես տագնապահույզ ես լինում. «Ես նրան գիտեմ, մենք հեռու ազգականներ ենք, նա գեներալ-մայոր է։ Ճիշտ է, պահեստային»; «Եվ Ալբերտ Գորն ինձ ասում է»; «Դա Դոստոևսկին լավ նկատել է «Հանգիստ Դոնում»; «Բաժնի պետի մոտ հյուր լենելու ժամանակ ես և փոխնախարարը միասին խմեցինք»։

Հենց նա է։ Կրթության բացերը միջին դերասանի կարողություններով։ Ինչ-որ մեկի հետ կաշխատի, ինչ-որ մեկի հետ չի ստացվի: Մեզ հետ՝ ոչ։ Նման բան երբեմն տեղի է ունենում. մարդը «արիստոկրատական դեմքի արտահայտություն» է անում (մի հարցրեք, թե դա ինչ է, չեմ կարող բացատրել, որովհետև դա պետք է տեսնել), այծամորուք կաճեցնի: Կարծես թե բոլորին վերցրել է և քիթը ցցել, և հայացքը, ինչպես տասնութերորդ դարի դուքսի դիմանկարում, միայն արծաթով ասեղնագործված կամզոլ է պակասում։ Այ քեզ դժբախտություն՝ մատանին, ինչպես հունացի սուտենյորի մոտ։ Այս ձախողումը չափի զգացողության բացակայության պատճառով է։ Ցանկացել է նմանվել Միրփուայի դուքսին, բայց նման է հանդիսությունների տների ադմինիստրատորին։ Ծաղրածուների և պարաշարժումների մենեջեր:

Հայկական լրատվամիջոցները նոր թեզ են առաջ քաշում. «մենք՝ անպաշտպան Ուկրաինան ենք, իսկ Ադրբեջանը՝ նենգ Ռուսաստան»։ Վատ չէ, տղաս, վատ չէ, nice try, u sly scum: Սեղմեք զգացմունքների վրա, արցունքի վրա: Աշխարհը, ճիշտ է, ավելի խելացի է, քան դուք պատկերացնում եք, և խոճկորին ալարկոտից տարբերում է։ Ձեզ անպայման կկարեկցեն, բայց «Հիմարս«-ներ չեն տա, քանի որ ... Նախ, որովհետև դուք չեք կարող ձեզ թույլ տալ այս խաղալիքը, երկրորդը՝ քանի որ դա ձեր աստիճանին չի համապատասխանում, և երրորդը ... Երրորդը, որովհետև դուք Ուկրաինա չեք։ Եվ ոչ մի բանով նրա նման չեք: Դուք պարզապես քայլող հաստատումն եք այն ասացվածքի, որ ոչ բոլոր տգեղ կանայք են խելացի։

Բողոքարկում եք միջազգային իրավունքը՞: Տարածքային ամբողջականությու՞նը։ Ինչ-որ տեղ ես արդեն դա լսել եմ: Մենք թքած ունենք, «հիմա արևը երկնքով նորմալ է շարժվում». Գումարած, երբ քեզ համոզում են վերադարձնել վերցրած պարտքդ՝ դա շատ ավելի հաճելի է, շոյում է քո ինքնասիրությունը և մանևրելու համար տեղ է տալիս, քան մի իրավիճակ, երբ համոզում ես մեկին վերադարձնել քեզնից խլվածը։ Այնպես որ «Կանչեք Հերցին, ծերուկ Հերցին», խակի գույնի մայկան ոչ ոքի չի տպավորում։