Տեղական ջախջախում Փաշինյանի կուսակցությունը հաղթել է կաթողիկոսի հայրենակալվածքում

Հայաստանում տեղի է ունեցել նշանային և նշանակալի իրադարձություն։ Արմավիրի մարզի խոշորացված Վաղարշապատ համայնքի ավագանու նոյեմբերի 16-ին կայացած ընտրություններում՝ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը (ցուցակը գլխավորող և քաղաքապետի թեկնածու՝ Արգիշտի Մեխակյանը) հավաքել է ձայների 48,5%-ը՝ ստանալով՝ Խորհրդում մեծամասնություն և միանձնյա կառավարություն ձևավորելու հնարավորություն։
 
31.9%-ով երկրորդ տեղում է «Հաղթանակ» դաշինքը (նրա կազմի մեջ են մտնում «Առաջ» և «Դաշնակցություն» կուսակցությունները), երրորդ տեղում է՝ «Մայր Հայաստան» դաշինքը (5.4%)։ Մնացած կուսակցությունները հավաքել են ձայների 5%-ից պակաս։ Խորհրդի 33 տեղերը բաշխվել են հետևյալ կերպ. «Քաղաքացիական պայմանագիր»-ը ստանում է 19 մանդատ, «Հաղթանակ» դաշինքը՝ 12, իսկ «Մայր Հայաստան»-ը՝ 2։
 
Այս ընտրություններում Փաշինյանի կուսակցության հաղթանակը  վճռորոշ էր Հայաստանի վարչապետի համար։ Չէ որ Վաղարշապատում է գտնվում Հայ եկեղեցու թեմը Էջմիածնում կենտրոնով, մի խոսքով, սա այն վայրն է, որտեղ, ըստ խորը արմատացած գաղափարների, պետք է ուժեղ աջակցություն լիներ Գարեգին II-ին։
 
«Քաղաքացիական պայմանագրի» այս հաղթանակը նշանակում է հիմնական ընդդիմադիր խմբերի փլուզում, որոնք ընտրողներին իրենց ճամբար էին գրավում հենց կրոնական դիսկուրսի հիման վրա: Իրականում պարզվեց, որ Հայաստանի հոգևոր մայրաքաղաքի լույսը չի ազդել ընտրությունների վրա, ավելի ճշգրիտ՝ հայերը դադարել էին հավատքի լույսը կապել Գարեգինի և նրա թիմի մութ էության հետ։
 
Վաղարշապատի «նվաճումը» տեղի ունեցավ՝ Փաշինյանի եկեղեցու դիրքերը թուլացնելու քաղաքականության գագաթնակետին: Այսպես, արդեն մի քանի շաբաթ անընդմեջ Հայաստանի վարչապետը մասնակցում է կիրակնօրյա պատարագներին երկրի տարբեր շրջաններում, ինչը ընդդիմությանը լրացուցիչ հիմք է տվել՝ Փաշինյանին Հայ եկեղեցին պառակտելու փորձի մեջ մեղադրելու համար: Մասնավորապես, Փաշինյանին մեղադրում են նրանում, որ նրա նախորդ պատարագներից մեկի ժամանակ պատարագը անցկացրել է կարգալույծ Ստեփան Ասատրյանը։
 
Դժվար է ասել, թե արդյոք Փաշինյանին որպես ինքնանպատակ՝ հատկապես պետք է պառակտում եկեղեցում, սակայն ակնհայտ է, որ նա դեմ չէ այս գործիքն օգտագործել Գարեգինին և նրա շրջապատին փոխարինել ուրիշներով, ավելի ադեկվատ մարդկանցով։ Վարչապետը այդ մասին ասում է վաղուց և ուղիղ։ Ահա և այս անգամ էլ, Վաղարշապատում իր կուսակցության հաջողությունից ոգեշնչված՝ Փաշինյանը ընտրողներին դիմել է ուղերձով, որում քվեարկության արդյունքները որակել է որպես Գարեգին Բ կաթողիկոսի տապալման մանդատ։ «Ձեր ընտրությամբ դուք կարևոր խթան հաղորդեցիք մեր սուրբ սրբոց՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի՝ Կտրիճ Ներսիսյանից ազատման գործընթացին», - ի թիվս այլ բաների ասել է Փաշինյանը։
 
Հայաստանի վարչապետը նաև նշել է. «Դուք համայնքի ղեկավար եք ընտրել «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության թեկնածու Արգիշտի Մեխակի Մեխակյանին՝ հաստատելով, որ խաղաղ, բարգավաճող և ժողովրդավարական Հայաստանի Հանրապետությունը՝ մեր զոհվածների հիշատակը հավերժացնելու լավագույն միջոցն է»։
 
Սա կարևոր հայտարարություն է, որը կոչված է՝ «միացումի» զոհերի ապարդյունության մասին ընդդիմության մանիպուլյատիվ թեզը հերքելուն։ Իսկ վարչապետը առաջ է քաշում գաղափարն այն մասին, որ զոհերը ապարդյուն չէին այն իմաստով, որ դրանք, վերջին հաշվով հանգեցրին հանրային գիտակցության վերակառուցման անհրաժեշտության գիտակցմանը։
 
«Շնորհավորում եմ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության իմ բոլոր գործընկերներիս, շնորհավորում եմ Հայաստանի Հանրապետության բոլոր քաղաքացիներին 2026 թվականի համազգային ընտրությունների այս փայլուն մեկնարկի կապակցությամբ։ Հայաստանի Հանրապետության ժողովուրդը կհաղթի 2026 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում», - եզրափակել է իր կոչը Փաշինյանը։
 
Այստեղ գործող վարչապետը ցուցադրում է ճարպիկ հնարք՝ հիմնվելով բարձրաձայն, բայց տեղայնացված հաղթանակի վրա, նա մի տեսակ նախօրոք բոլոր ընտրողներին դնում է՝ համազգային խորհրդարանական ընտրություններում ապագա հաղթանակի «փաստի» առաջ։ Սրանում կա որոշակի ճշմարտության հատիկ։ Չէ որ, եթե վերացարկել՝ «Քաղաքացիական պայմանագրի» հաջողությունը եկեղեցու հետ նրա դիմակայության համատեքստում դիտարկելուց, ապա կարող ենք հավաստագրել, որ սա իշխող կուսակցության առաջին միջանկյալ հաղթանակն է այն բանից հետո, երբ Երևանի և Բաքվի միջև խաղաղության գործընթացը նոր թափ ստացավ՝ այս տարվա օգոստոսին վաշինգտոնյան հանդիպումից հետո։ Իսկ դա նշանակում է, կարելի է ենթադրել, որ հայ հասարակությունն ասել է իր առաջին «այո»-ն այդ գործընթացին։
 
Այսպես, ընդդիմության և նրա թիքունքում կանգնած Էջմիածնի հետ դիմակայության այս նոր փուլում հաղթեց Փաշինյանը։ Սակայն խաղը դեռ չի ավարտվել։ Փաշինյանի և խաղաղ օրակարգի նկատմամբ թշնամաբար տրամադրված ներքին և արտաքին ուժերի համակեցությունը՝ հավանաբար դեռ շատ անակնկալներ է պատրաստում նրանց համար։