Հայկական սայլ. կանգնած է թե՞ գլորվում է Խաղաղ գործընթաց՝ Սիմոնյանի ձևով
Այս օրերին լրագրողների հետ ճեպազրույցում խաղաղ գործընթացի վերաբերյալ մի շարք հայտարարություններ է արել՝ Հայաստանի Ազգային ժողովի խոսնակ Ալեն Սիմոնյանը։ Ընդհանուր առմամբ, Սիմոնյանի խոսքերը լավատեսություն են արտահայտում այն քայլերի առնչությամբ, որոնք իրականացնում են կողմերը։
«Ե՛վ Ադրբեջանը, և՛ Հայաստանը այս հակամարտության ավելի քան 30-ամյա ժամանակահատվածում թողել են բազմաթիվ չլուծված խնդիրներ, և քաղաքական կամքի առկայության դեպքում այդ բոլոր խնդիրները լուծելի են»,- նշել է խոսնակը։
Իսկ պատասխանելով հարցին այն մասին, թե փոխվարչապետերի մակարդակով հաղորդակցությունների ապաշրջափակման շուրջ քննարկումներ կլինեն արդյոք՝ նա հավելել է, որ «մենք փոխադարձաբար փոքր, շատ փոքր քայլերով շարժվում ենք դեպի դրական արդյունք, և ամեն ինչ հնարավոր է»։
Անդրադառնալով սահմանազատման պետական հանձնաժողովների կանոնակարգին՝ Սիմոնյանը ասել է. «Ես կարծում եմ, որ այդ փաստաթղթի առկայությունը հանդիսանում է խոշորագույն հաղթանակ ինչպես Հայաստանի, այնպես էլ Ադրբեջանի համար։ Դրա իրականացումը հանդիսանում է ինչպես Հայաստանի, այնպես էլ Ադրբեջանի Հանրապետության անկախության և տարածքային ամբողջականության կարևորագույն հիմնաքարերից մեկը, մենք առաջ ենք գնալու, և ես լի եմ դրական գործընթացի հույսով»։
Ինչ վերաբերվում է սահմանազատման և սահմանագծման գործընթացին, ԱԺ-ի նախագահն ասել է. «Կան տարբեր փաստարկներ, հիմքեր, հարցեր, որոնք կարող են դեր խաղալ, թե ինչպես շարունակել շարժվել՝ դեպի հարավ, թե սկսել Սյունիքից։ Այս առնչոււթյամբ քննարկումները անցկացվում են»։
Այդպիսով, տալով բարենպաստ ուղերձների բաժին՝ Սիմոնյանը շարունակել է Երևանի անցած պատմությունները, երբ խոսքը վերաբերվել է Երևանի նկատմամբ Հայաստանի սահմանադրությունը փոխելու Բաքվի պահանջի մասին, որպեսզի դրանում չլինեն տարածքային պահանջներ Ադրբեջանի նկատմամբ։ Սիմոնյանը նորից հայտարարել է, որ «սա լուծված հարց է, և Սահմանադրական դատարանի որոշումը հստակ ցույց է տվել, որ Հայաստանում նման խնդիր չկա»։ «Նրանց սահմանադրությունում նույնպես խնդիր կա, բայց մենք այն չենք բարձրացնում»,- հավելել է ԱԺ-ի խոսնակը։
Այստեղ անհրաժեշտ է հիշեցնել, որ խոսքը Հայաստանի սահմանադրական դատարանի որոշման մասին է՝ սահմանների որոշման հանձնաժողովի կանոնակարգի վերաբերյալ։ Իր որոշման մեջ Սահմանադրական դատարանը որոշել է, որ ստորագրված փաստաթուղթը համապատասխանում է Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրությանը։ Որոշման առանցքային կետերից մեկում ասվում է, որ Հայաստանի Անկախության հռչակագրում ամրագրված համազգային նպատակները, որոնք արտացոլված չեն Սահմանադրության տեքստում, իրավական ուժ չունեն։
Մենք արդեն գրել ենք այն մասին, որ այս լուծումը չի կարելի սպառիչ համարել։ Առաջին հերթին այն պատճառով, որ այն չի բացառում ապագա խաղաղության պայմանագրի (եթե այն ստորագրված լինի Հայաստանի գործող հիմնարար օրենքի դեպքում) Հայաստանի սահմանադրությանը համապատասխանության կոնկրետ հարցի վերաքննում։ Բաքուն չի կարող հույս դնել Հայաստանի Սահմանադրական դատարանի տեսականորեն միջանկյալ որոշումների վրա ու Երևանից պահանջում է, որ իրական քայլ կատարի, իսկ այդպիսին կարող է լինել միայն սահմանադրության տեքստից Անկախության հռչակագրի հղումների հեռացումը։
Ինչ վերաբերում է Ադրբեջանի սահմանադրությանը, ապա, Սիմոնյանի հայտարարությանը հակառակ, դրանում ոչ մի խնդիրներ, իհարկե, չկան։ Եվ, փաստորեն, ինչպես արտահայտվել է ինքը, հայ խոսնակը, այս խնդիրը «չեն բարձրացնում» զուտ դրա բացակայության պատճառով։ Թեև այստեղ էլ կա կոպիտ մանիպուլյացիա՝ հայ խոսնակի կողմից որոշակի «խնդրի» հիշատակման ինքնին փաստը հենց այն մասին է, որ նա, դա այնուամենայնիվ բարձրացնում է, ընդ որում արհեստականորեն։
Սիմոնյանի այս հայտարարությունը որոշակիորեն սառեցնում է այն զգուշավոր լավատեսությունը, որը ներշնչված է վերջին շաբաթների իրադարձություններով, ինչպիսիք են Բայդենի նամակները Ալիևին և Փաշինյանին, Կազանում առաջնորդների հանդիպումները և Արարատ Միրզոյանի դրական հայտարարությունները։
Հայկական իսթեբլիշմենթում տարաձայնությունն ու տատանումները արդեն այնքան հաճախակի երևույթ են դարձել, որ երբեմն դժվար է հասկանալ, թե որտեղ է փորձ արվում շաղակրատել գործընթացը, իսկ որտեղ, գուցե, և պայքար է Փաշինյանի թիմում։ Սկզբունքորեն, չի բացառվում այն տարբերակը, որ Սիմոնյանը որոշել է իր վրայից հանել «համարձակ որոշումների» ողջ պատասխանատվությունը, և Ադրբեջանի արդար պայմաններով խաղաղություն կնքելու դեպքում հրաժարական տա։
Իմանալ, թե իրականում ինչպես են դրված գործերը, մենք արդեն կկարողանանք մոտ ապագայում: