Փախուստ։ Կռահու՞մ։ Երեսապաշտությու՜ն։ Սամիթ Ալիևի «Անհարմար ճշմարտությունը»

Պատմությունը՝ ծիծաղկոտ տիկին է: Սիրում է ծիծաղել, սիրում է կատակել: Բայց ավելի հաճախ ստիպում է լաց լինել: Նման բան տեղի է ունենում ավելի հաճախ, քան մենք կցանկանայինք:

Տես հիմա էլ, Վարդանյանի փախուստից հետո, լսվում են բարձր լաց, հեծկլտում և սպառնալիքներ։ Հարևանիկները հնչեցնում են տարբեր վարկածներ՝ «նա ոչ մի տեղ չի գնացել»-ից մինչև «դուք դրա հետ ինչ գործ ունեք»-ը և «ձեր այդ բնապաշտպանությունը հասցրին մարդուն և նրան պահանջվեց հոսպիտալացում»։ Դե, նախ, նա այնուամենայնիվ գնացել է, ընդ որում այնպես, որ դա ոչ մեկին չես ցանկանա։ Ոչ թե անձնական մեքենայով։ Եվ նույնիսկ ոչ բեռնատարի խցիկում: Թափքում, հին շորերի կույտի տակ։ Ոչ, իհարկե, նա իրեն կարդարացնի և՛հովանավորների, և՛ միջազգային հանրության առաջ, բայց վերջիվերջո՝ ստիպված կլինի խոստովանել։ Այդպես բոլորի համար լավ կլինի: Բոլորի համար լավ կլինի, բայց ոմանց համար դա կարող է ամոթ լինել:

Երկրորդը՝ սա մեր ամենաանմիջական գործն է, որովհետև դա մեր հողն է՝ մեր կանոնները, իսկ երրորդը՝ մեր բնապահպանները ոչ մեկին ոչ մի բանի չեն հասցրել։ Նրանք նույնիսկ չեն էլ սկսել, եթե լրիվ անկեղծ լինենք։

Ինչ վերաբերում է Վարդանյանին եւ ընդհանրապես պատմության մեջ նրա դերին ու նշանակությանը։ Նրա նման մարդիկ ուղղակի սպասարկում են ուրիշների շահերը։ Նրանց տալիս են պտտել ուրիշի փողերը։ Մի որոշ ժամանակ։ Հիշու՞մ եք զիցնախագահ Ֆունտին: Մարդիկ կարգի են բերում իրենց գործերը, իսկ աչքի առաջ միայն զիցնախագահն է: Եթե հանկարծ մի բան՝, նա է պատասխան տալու, իսկ իրական տերերը մնում են ստվերում, նրանք չեն երևում: Եվ երբ պետք է, նրանք մողեսի նման՝ պարզապես գցում են իրենց պոչը, ասելով «մենք այնտեղ չենք եղել» և «դուք ինչպես կարող եք մտածել»: Բալաստը նետում են, որպեսզի օդապարիկը կարողանա ավելի հեռու թռչել: Սեփականատերերը ոչ մի բանից տեղյակ չէին։

Պատմության մեջ դրա օրինակները շատ են։ Օրինակ՝ Գոցկովսկին։ Որպեսզի ընկերների համար հասկանալի լինի... Գոցկովսկի ... հմմ .. Գոցկովսկի .... Ասենք միայն, որ հետխորհրդային տարածքի բոլոր (միանշանակ բոլոր) օլիգարխները Գոցկովսկու համեմատությամբ՝ շատ ու շատ համեստ միջոցների տեր մարդիկ են։ Աղքատության մեջ չեն ապրում, իհարկե, բայց այնուամենայնիվ։ Մի փոքր նրբագիծ. երբ նա իրեն սնանկ հայտարարեց (իրականում խնդիրը նրա մեջ չէր, նա ընդամենը Ֆրիդրիխ Մեծի հոֆ գործոնն էր, բայց Ֆրիդրիխին պետք էր իր ֆինանսական խնդիրները բարդացնել ինչ-որ մեկի վրա, թագավորը չէ որ իր փողերը չէր տա ինչ-որ մեկին, նրա նկարների հավաքածուի մի մասը գնել է Եկատերինա Երկրորդը։ Այժմ դրանից է բաղկացած Էրմիտաժի ոսկու ֆոնդի կեսից ավելին։ Բայց դա անհրաժեշտ դարձավ, և Գոցկովսկուն հեռացրին: Կարծում եմ, Վարդանյանի հետ էլ նույն պատմությունն է։ Նա չարդարացրեց իր հանդեպ վստահությունը, չկարողացավ կազմակերպել բնական պաշարների դուրս բերումը։ Ստիպված եղան նստեցնել թափքի մեջ։ Անձնական գործի մեջ գրառումով:

Եվս մեկ լուր։ Հայաստանը ցավակցություն է հայտնել Թուրքիային երկրաշարժի կապակցությամբ։ Ինչ կա մտածելու՝ իսկապես չգիտեմ: Կցանկանայի կարծել, որ սա բարի կամքի ժեստ է և եթե ոչ բարիդրացիական, ապա գոնե սովորական հարևանական հարաբերություններ հաստատելու պատրաստակամության ազդանշան։ Հասկանալի է, որ ինչպես սփյուռքում, այնպես էլ բուն Հայաստանում Փաշինյանը ունի մեծ թվով հակառակորդներ, շովինիստները կատաղած են... Հայաստանում առողջ ուժերը պետք է ուշադիր նայեն շուրջը և ճիշտ եզրակացություններ անեն։ Ինչպես այդ հին խորհրդային անեկդոտում։ Ընթանում է ԽՄԿԿ հաջորդ համագումարի ողջույնի փորձը։ Ելույթ են ունենում ամենափոքրերը։

- Իսկ այսօր մեր կատուն երեկ ձագ է ծնել: Ձագերը մի փոքր մեծացել են, և բոլոր երեքը ցանկանում է միանալ կուսակցությանը:

Դիտող հանձնաժողովը հուզմունքի մեջ է։ Բայց ահա՝ գլխավոր փորձը։

- Իսկ այսօր մեր կատուն երեկ ձագ է ծնել: Ձագերը մի փոքր մեծացել են, և երկուսը ցանկանում են միանալ կուսակցությանը:

- Սպասի, սպասի, սպասի՜։ Նախորդ անգամ երեք ձագ ունեիք: Երրորդի հետ ի՞նչ պատահեց: Միթե...

-Չէ, բոլորը ողջ են, քեռի՛: Միայն թե երրորդի աչքերը բացվել են։

Այնուամենայնիվ… Հայաստանի իշխող կուսակցության պատգամավոր Հակոբ Ասլանյանը արտահայտվել է «որ սա ոչ այլ ինչ է, քան դիվանագիտություն» ոգով, իսկ հետո հավելել է, որ «նա ստեղծվել է նրա համար, որպեսզի սպանել թուրքին, քանի որ լավ թուրքը մեռած թուրքն է»։ Իսկ մեկ այլ պատգամավոր ընդհանրապես ուղիղ հայտարարում է. «Ես երջանիկ կլինեմ, եթե թուրքական պետությունը կործանվի»։ Դե ինչ, թանկագին տղաներ և հարգելի չափահաս ընկերներ, ըստ երևույթին, մահակը ձեռքից չպետք է թողնել: Որովհետև ոչ բոլորի աչքերն են բացվել։ Այնպես որ, ինչպես Հայաստանի խորհրդարանի պարոն պատգամավորները, այնպես էլ նրանց ընտրողները ունեն հերթական անգամ իրենց գլխին անախորժություններ բերելու բոլոր շանսերը։ Մինչև Նանսենի անձնագիրը։ Ուզում եք խաղա՞լ։ Լավ։