Սոլովյովի փոցխը Ռուսաստանցի քարոզիչը և հայկական գործոնը

Կցանկանայի այս հոդվածը սկսել գրեթե հինգ տարվա վաղեմությամբ իրադարձությունների մասին հիշողություններով: Այդ ժամանակ ռուսաստանցի քարոզիչ Վլադիմիր Սոլովյովը Ադրբեջանից՝ երկու անգամ հրապարակավ ներողություն խնդրեց Դավիթ Բաբայանին իր շոու հրավիրելու համար, որին նա եթերում ներկայացրել է որպես «Լեռնային Ղարաբաղի ԱԳՆ ղեկավար»: Դրանով հանդերձ նա ոչ միայն չապահովեց տեղեկատվական հավասարակշռությունը, այսինքն՝ չհրավիրեց Ադրբեջանի ներկայացուցչին, այլ նաև բացահայտ անհարգալից վերաբերմունք ցուցաբերեց Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության և ինքնիշխանության նկատմամբ:
 
Սա տեղի է ունեցել արդեն  44-օրյա պատերազմից, Շուշա քաղաքի և  մեր երկրի՝ շուրջ 30 տարի հայկական օկուպացիայի տակ գտնված այլ տարածքների ազատագրումից, Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից Եռակողմ Հայտարարության ստորագրումից հետո: Այդ ժամանակ իր հայ հովանավորների շահերի օգտին՝ Սոլովյովը փորձեց անտեսել նոր իրականությունը, ինչը դարձավ քամու մեջ թքելու դասական օրինակ: Եվ նա ստիպված եղավ զղջալ իր արածի համար:
 
«Ես մեծ քաղաքական սխալ թույլ տվեցի... Դա իմ սխալն է, որ խոսքը տվեցի միայն մեկ կողմին։ Դա իմ սխալն է, ես ներողություն եմ խնդրում և պատրաստ եմ եթերը տրամադրել ադրբեջանական կողմին», - ասել է նա իր առաջին ներողության մեջ՝ երևի անմիջապես չգիտակցելով իր սխալի ողջ խորությունը։
 
Բայց նրան արագ բացատրեցին այն ամենը, ինչ հարկավոր էր, և արդյունքում նա ևս մեկ անգամ ընդգծեց այլ երկրների ինքնիշխանությունն ու տարածքային ամբողջականությունը հարգելու կարևորությունը՝ տեղի ունեցածը անվանելով իր անձնական քաղաքական սխալի հետևանք։
 
Այդ ժամանակվանից ի վեր շատ բան է փոխվել։ Ադրբեջանը 2023 թվականի աշնանը Ղարաբաղի տարածաշրջանում անցկացրեց մեկօրյա հակաահաբեկչական գործողություն  և ամբողջությամբ վերականգնեց իր ինքնիշխանությունն ու տարածքային ամբողջականությունը։ Եվ այդ փայլուն գործողության արդյունքում Դավիթ Բաբայանը և ղարաբաղյան խունտայի մյուս առաջնորդները բերվեցին Բաքու։ Նրանք բոլորը պարբերաբար ցուցմունքներ են տալիս Բաքվի ռազմական դատարանում՝ պատմելով այն մասին, թե ինչպես է Հայաստանը քաղաքական, ֆինանսական և ռազմական օգնություն ցուցաբերել ղարաբաղցի անջատողականներին։
 
Ինչը, որ հատկանշական է. վերջին տարիներին ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի պատժամիջոցների ցուցակներում  հայտնված և Կոմո լճի ափին գտնվող իր առանձնատնից զրկված ռուսաստանցի քարոզիչը այլևս չի հիշում Դավիթ Բաբայանի մասին։ Բայց ահա քաղաքական սխալ նա նորից է թույլ տվել և նորից Ադրբեջանի հետ կապված։
 
Այսպիսով, Villa la Pomét  Solovyev-ի («Վիլլա լյա Պոմետ Սոլովյով») նախկին սեփականատերը շտապել է պաշտպանել Երևանում ձերբակալված հայազգի ռուսաստանցի գործարար Սամվել Կարապետյանին։ Եվ իր փաստաբանական գործում նա մի քանի անգամ հիստերիկորեն հայտարարել է, որ «Փաշինյանը հանձնեց արցախը», միաժամանակ հայտարարելով, որ Հայաստանին «սպասում է արցախի ճակատագիրը»։
 
Այստեղ նույնիսկ այս տողերի հեղինակը ստիպված է համաձայնվել փաշինյանամետ Տելեգրամ ալիքների հետ, որոնք, մեկնաբանելով Սոլովյովի բանավոր պիրուետները, նրան անվանել են «ռուսական ալիքների ապուշ»։
 
Սոլովյովի «եզակիությունը» նրանում է, որ հայ քարոզիչների կողմից նրան տված գնահատականի հետ համաձայն են  և՛ Բաքվում, և՛ Կիևում, համաձայն են գործնականում ամենուր, բացի ինքնին Ռուսաստանից, և նույնիսկ ոչ ամբողջությամբ։ Նրա նկատմամբ նման վերաբերմունքը պայմանավորված է նրանով, որ փողի համար նա պատրաստ է տիրաժավորել ցանկացած սադրիչ սուտ և անհեթեթություն։
 
Այնուամենայնիվ, բոլորին հայտնի է, որ այս ռուսաստանցի քարոզիչը վաղեմի և ակնհայտորեն ոչ շահադիտական կիրք ունի հայկական ծագում ունեցող ռուսաստանցի  գործարարների նկատմամբ։ Նախկինում նա ամենուր լիզում էր Ռուբեն Վարդանյանին, ով այժմ նույնպես ցուցմունք է տալիս Բաքվի դատարանում։ Սկզբունքորեն, սա Սոլովյովի անձնական գործն է՝ ում, ինչ հաճախականությամբ և ինչպիսի տարիֆով մատուցել տեղեկատվական ծառայություններ, իր բերանով այնպես աշխատել, որ հաճախորդին շատ հաճելի լինի։
 
Բայց Ադրբեջանի ինքնիշխանությանը և տարածքային ամբողջականությանը առնչվող հերթական սադրիչ հայտարարությունների համար, այն էլ ռուսական դաշնային հեռուստաալիքի եթերում հնչեցված, այս կերպարը, ով պատրաստ է արդարացնել իր պետության ցանկացած հանցագործություն Ուկրաինայի կամ այլ անկախ երկրի դեմ, ստիպված կլինի ներողություն խնդրել։ Այնպես որ, ժամանակն է նույն փոցխի վրա ոտք դնելուն այս սիրահարի համար պատրաստել ևս մեկ զղջողական ելույթ։