Տհաս խաղեր Շվաբեն նորից ձայն է հանել

Հայկական սփյուռքի գործարարների հետ պայմանագրի պայմանների, ինչպես նաև եվրոպական ձախ շարժման հիվանդության ընդհանուր պատմությանը համաձայն՝ նորից ադրբեջանի դեմ ձայն է հանել Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովում Գերմանիայի սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությունը ներկայացնող գերմանացի պատգամավոր Ֆրանկ Շվաբեն։ «X» սոցիալական ցանցում նա գրել է հետևյալ հրպարակումը. «Եթե Ադրբեջանը հստակ ազդակ չուղարկի և զգալի թվով քաղբանտարկյալների ազատ չարձակի, ես չեմ կարող պատկերացնել, որ Ադրբեջանը հունվարին վերադառնա Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողով»:
 
Դարձյալ, մի տեսակ, քսանհինգ: Դրանով հանդերձ հետաքրքրություն է առաջացնում այն, որ այս անգամ գերմանացի պատգամավորը ասել է առանց «էթնիկ զտումների» և «ռազմագերիների» մասին հայկական նարատիվների։ Բայց դա էլ զարմանալի չէ՝ ինչպես երևում է, «ցեղասպանության և ռազմագերիների» մասին պատմվածքներին աջակցելն արդեն դառնում է շատ հեռու իրերի իրական վիճակից, ահա և  Շվաբեն ընտրել է բոլոր հնարավոր մեղադրանքներից ամենավերացականը:
 
Դրա հետ մեկտեղ, կցանկանայի Շվաբեին հիշեցնել, որ նրա երկրում հիմա տեղի է ունենում խորը տնտեսական և քաղաքական ճգնաժամ, որը, ամենայն հավանականությամբ, կբերի ծայրահեղ աջ ուժերի էլ ավելի մեծ ժողովրդականությանը։ Ընդ որում, Գերմանիայում տեղի ունեցող գործընթացները, բնականաբար, ազդում են ողջ Եվրամիության վրա, և շուտով հին մայրցամաքին կարող է սպասվել լրջագույն ճգնաժամ բոլոր ճակատներում՝ տնտեսական, քաղաքական, ինքնության ճգնաժամ և այլն։ Իրավիճակը կվատթարանա եվրոպական գործերից ԱՄՆ-ի դուրս գալու մասով՝ Դոնալդ Թրամփի ակնկալվող քաղաքականության ֆոնին։ Բայց սա էլ միայն դժբախտության կեսն է: Թրամփը, մեծ հավանականությամբ, առեւտրային պատերազմ կհայտարարի Եվրոպային, իսկ դա, առանց այն էլ լարված եվրոպական տնտեսության պայմաններում, նրան սպառնում է լուրջ կատակլիզմներով։ Այս պայմաններում աջ ուժերը պարզապես անխուսափելիորեն կգան իշխանությանը Իսկ այդ ժամանակ մինչև այլախոհների հետապնդումը այնքան  էլ հեռու չէ:
 
Հետևաբար, հերր Շվաբեին թախանձագին խորհուրդ ենք տալիս՝ իր անզսպելի էներգիան ուղղել Գերմանիայում և Եվրոպայում սոցիալ-դեմոկրատիայի փրկության գործին, այլ ոչ թե քիթը խոթել մի տարածաշրջան, որտեղ նա մի կաթիլ անգամ գլուխ չի հանում: Ճիշտ է, դա դժվար կլինի անել՝ հաշվի առնելով այն հոնարարները, որոնք նա, ամենայն հավանականությամբ, ստանում է հայկական սփյուռքից։ Այնուամենայնիվ, այս երկընտրանքը թողնենք հենց Եվրախորհրդարանի մտածելու համար։
 
Սակայն, Շվաբեն միակ ձայնը չէ Եվրոպայում և նույնիսկ ԵԽԽՎ-ում, և Ադրբեջանը միշտ պատրաստ է այս կազմակերպության հետ կառուցողական համագործակցությանը Այս մասին, մասնավորապես, լրագրողներին հայտարարել է Միլլի Մեջլիսի միջազգային հարաբերությունների եւ միջխորհրդարանական կապերի հարցերով  կոմիտեի նախագահ Սամեդ Սեիդովը։ Նա հիշեցրել է, որ ԵԽԽՎ-ում իրադարձությունները տեղի չեն ունեցել ադրբեջանական կողմի նախաձեռնությամբ։ «Նրանք կողմնակալ մոտեցում ցուցաբերեցին Ադրբեջանի նկատմամբ»,- ընդգծել է պատգամավորը՝ նշելով, որ Եվրոպայի խորհուրդը բաղկացած է ոչ միայն ԵԽԽՎ-ից։ «Կա Նախարարների կոմիտե, Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան և այլ կառույցներ։ Ուրախալի է, որ ԵԽ-ի գլխավոր քարտուղարը գտնվում է Ադրբեջանում (Ալեն Բերսեն Բաքու է ժամանել COP29-ին մասնակցելու համար - Խմբ.)։ Որքան շուտ նրանք հասկանան, որ չարաշահում են կազմակերպության ներսում ընդհանուր արժեքները՝ երկրների վրա ճնշում գործադրելու և նրանց դեմ կանխակալ քայլեր ձեռնարկելու համար, այնքան շուտ ԵԽԽՎ-ում ճգնաժամը կգտնի իր լուծումը»,- ասել է նա։
 
Պատգամավորի խոսքով՝ Ադրբեջանը պատրաստ է համագործակցել բոլոր միջազգային կազմակերպությունների հետ։ «Բայց միայն մեր ազգային շահերը ապահովվելու պայմանների դեպքում և փոխադարձ հարգանքի հիման վրա։ Սրանք շատ պարզ սկզբունքներ են»,- եզրափակել է Սեիդովը։
 
Ադրբեջանցի պատգամավորի խոսքերը ևս մեկ անգամ հիշեցնում են այն մասին, որ Ադրբեջանը  հանուն ինչ-որ եվրոպական կազմակերպությունում գտնվելու երևակայական հեղինակությանը չի զիջի իր ինքնիշխանության ոչ մի կաթիլը և չի զոհաբերի իր շահերը։
 
Եվրոպական կառույցների հարձակումները Ադրբեջանի վրա Եվրոպայում տեղի ունեցող և դեռ սպասվող ամենասուր ճգնաժամերի ֆոնին վկայում են՝ եվրոպական իսթեբլիշմենտի առանձին շրջանակների մտածելակերպի անհեռատեսության և նույնիսկ որոշակի տհասության մասին։ Բրյուսելն ու Ստրասբուրգը պարտավոր են, ընդհակառակը, երկխոսության արդյունավետ մոդել մշակել այն երկրների հետ, որոնք կուրորեն չեն վստահում եվրոպական պատրանքներին, բայց ցանկանում են նրանց հետ հարաբերություններ կառուցել փոխադարձ հարգանքի հիման վրա։