Հայաստանը և Արևմուտքի երկակի բարոյականությունը Փաշինյանը ամեն ինչ կարելի՞ է։

Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունները հստակ ցույց են տալիս այդ երկրի ներքաղաքական ճգնաժամի խորությունը։ Գնալով ավելի հաճախ հայկական լրատվամիջոցներում և սոցիալական ցանցերի օգտատերերի հրապարակումներում կարմիր գծով անցնում է միտքն այն մասին, որ կյանքն այժմ զուրկ է որևէ իմաստից, իբր, երկու չարիքներից փոքրագույնի ընտրությունը և կա Հայաստանի՝ որպես պետության, աղետի ապացույց։ Եվ իրոք,  ի դեմս վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի, ներկայիս Հայաստանի ղեկավարությունը իր վարկանիշի անկման ֆոնին ձեռնարկում է գործողություններ, որոնք, եթե դրանք տեղի ունենային ցանկացած այլ հետխորհրդային երկրում, քննադատության փոթորիկ կառաջացնեին բազմաթիվ արևմտյան կառույցների և իրավապաշտպան կազմակերպությունների կողմից։
 
Մենք հեռու ենք՝ Հայաստանի իշխանությունների ներքաղաքական քայլերը «ճիշտ-սխալ» սանդղակով գնահատելուց, բայց չի կարելի ակնհայտը ժխտել. Փաշինյանի և Հայ եկեղեցու միջև հակամարտությունը պառակտել է առանց այդ էլ անմիաբան հայ հասարակությանը։ Կաթողիկոս Գարեգին II-ի  հետ վարչապետի  հրապարակային և բացահայտ առճակատումը իր գագաթնակետին հասավ Հայաստանի քննչական կոմիտեի հայտարարությունից հետո, որ «Սրբազան պայքար» շարժման մասնակիցներն ու առաջնորդները պլանավորում էին իրականացնել ահաբեկչական գործողություններ և այդ երկրում իշխանությունը զավթելուն ուղղված գործողություններ։
 
«Վազգեն Գալստանյանը, չկարողանալով մի քանի ամսվա ընթացքում իրականացնել իր կողմից ղեկավարվող և նախաձեռնած «Սրբազան պայքար» կոչվող շարժման առջև դրված՝ ՀՀ Սահմանադրությամբ թույլատրված օրինական միջոցներով Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանությունը զավթելու նպատակը, 2024 թվականի նոյեմբերից որոշել է այդ նպատակը իրականացնել Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրությամբ չնախատեսված եղանակով, և այդ նպատակին հասնելու համար նա շարժման մի շարք մասնակիցների հետ նախնական համաձայնությամբ, գործելով խմբի կազմում, ձեռք է բերել՝ ահաբեկչական գործողություններ կատարելու և իշխանությունը զավթելու համար անհրաժեշտ միջոցներն ու գործիքները, ինչպես նաև դիտավորյալ ստեղծել է այլ պայմաններ, նման ձևով նախապատրաստվելով իշխանության բռնազավթմանը», - ասվում է Հայաստանի Հանրապետության քննչական կոմիտեի հայտարարությունում։
 
Այնուհետև հաջորդել է Բագրատ-Վազգեն Գալստանյանի և Հայ Առաքելական եկեղեցու տասնյակ հոգևորականների կալանավորումն ու ձերբակալությունը։ Այսօր Հայաստանի Ազգային անվտանգության ծառայությունը մտել է Ամենայն հայոց կաթողիկոսի Էջմիածնի նստավայր։ Կան նաև հաղորդագրություններ այն մասին, որ ռուսական կորպորացիաների, ինչպիսիք են Հարավային Կովկասի երկաթուղիները, ՀԷՑ-ը և Գազպրոմը, փորձում են աշխատակիցներին Էջմիածին տանել ամբոխի տեսարան և հանրային վրդովմունքի տպավորություն ստեղծելու համար։ Բայց սա էլ դա դեռ ամենը չէ։
 
Այս շաբաթ վարչապետ Փաշինյանը իր Ֆեյսբուքյան էջում հրապարակել է «Սրբազան պայքար» շարժման առաջնորդների և մասնակիցների գրառումները և նշել. «Ինչպե՞ս «սրբազանը» կաթվածահարեց Հայաստանի Հանրապետության պետական կառավարման համակարգը։ Իհարկե, Կտրիճի օրհնությամբ և Սամոյի աջակցությամբ»։
 
Ինչպես տեսնում ենք, նա հիշատակում է կաթողիկոսին և նրան աջակցող հայազգի ռուս գործարար Սամվել Կարապետյանին։ Դրանով հանդերձ, Փաշինյանը չի սպասել դատարանի որոշմանը։ Ըստ էության, նա բացահայտ ճնշում է գործադրում դատարանի վրա՝ ժամանակից շուտ Գարեգին II-ին և օլիգարխ Սամվել Կարապետյանին դիրքավորելով որպես անձանց, որոնց մեղքը նրանց դեմ առաջադրված ծանր հանցագործություններում արդեն ապացուցված է։ Այսինքն, մեր առջև երկու մրցակցող կենտրոնների միջև իշխանության համար պայքարի օրինակ է, իսկ Փաշինյանը, ինչպես արդեն նշել են որոշ հայկական լրատվամիջոցները՝ իրեն պահում է որպես բռնապետ։
 
Տարօրինակ է, բայց այս ամենով հանդերձ բազմաթիվ արևմտյան հաստատությունները և իրավապաշտպան կազմակերպությունները կարծես բերանները ջուր են առել։ Բայց չէ որ նույնիսկ շատ ավելի անգամ պակաս առիթով նրանք քիչ է մնում հերթի կանգնել Ադրբեջանին քննադատելու համար։ Այդ ինչո՞ւ եք լռում Հայաստանում տեղի ունեցողի կապակցությամբ։ Որտե՞ղ է պաշտոնական Փարիզի և Բրյուսելի վրդովմունքը։ Որտե՞ղ են Եվրախորհրդարանի անդամների, «Freedom House»-ից մինչև «Human Rights Watch» տարբեր «իրավապաշտպան կազմակերպությունների» հիստերիկ ճիչերը։ Հայաստանում, ի թիվս այլ բաների, ազատազրկվել է նախկին կրթության նախարար Արմեն Աշոտյանը, քրեական գործեր են հարուցվել Փաշինյանի քաղաքական հակառակորդների դեմ, քրեապես հետապնդվում է  հայազգի ռուսաստանցի գործարար Սամվել Կարապետյանը։ Նա, ի դեպ, մեղադրյալ է քրեական գործով, որը նման է «ազգայնացման» քողի տակ տնտեսական հաշվեհարդարի։ Այստեղ լիովին հիմնավորված հարց է առաջանում. «Ինչո՞ւ է եվրոպական սկզբունքայնությունը այդքան ընտրողական»։ Եվ պատասխանը ակնհայտ է. սա՝ տխրահռչակ երկակի չափանիշներն ու երկակի բարոյականությունն է, որոնք դարձել են Արևմուտքի գլխավոր ապրանքանիշը։