Կռթկռթացել են Էմին Գալալիի մտորումները

Իսկ կարո՞ղ եմ այսօր ցինիկ լինել: Եվ հայոյախոս՝ բայց չանցնելով կարմիր գծերը: Սակայն դեղինները կհատեմ:

Ինչ-որ մեկը հանգիստ չի նստում: Քոր են գալիս ԱՆԿԱ-շամանները և այլ խառնամբոխը։ Կալատեղից հումանիստները։ Այնտեղ օրացույցի կարմիր օրվա մասին ինչ-որ բան կա։ Ակտիվ հայերը (կան նաև պասիվներ, բայց խոսքս միայն քաղաքացիական դիրքորոշման մասին է՝ իսկ ձեր մտքով ի՞նչ անցավ) և հայասերները նոր են սկսել հասնել ապշեցուցիչ ֆիասկոյի ողջ մասշտաբին։ Կարմիր օրը՝ ավելի ճիշտ՝ օրացույցի օրերը նրանց համար Բաքվում կլիմայական համաժողովի ամսաթվեր են։ Ցեղասպան... Բռնապետական... Էթնիկակապես մաքրող (լվացքի միջոցի պես, երևի)... Անմարդկային... Նավթադոլարային... Եվ այս ամենը մեր մասին է։ Չի կարելի COP29-ը անցկացնել Բաքվում։ Ինչո՞ւ։ Մենք նավթադոլարային ենք։ Դուբայում կարելի էր, և այն մասին, որ այդ երկիրը նույնպես նավթ է արդյունահանում, ոչ ոքին չի հետաքրքրում։ Էլ ինչ ձեր Դուբայը: Շոտլանդիայի մասին, որը նույնպես ընդունել է COP-ը, նույնպես ոչ ոք չի կակազել նավթի և գազի արդյունահանման մասին։ Այսպես ուրեմն, էլի եմ ասում, եթե որևէ մեկը չի լսել. 2024 թվականին Բաքվում կանցկացվի ՄԱԿ-ի կլիմայի համաժողովը: Եվ ևս մի քանի խոշոր ֆորումներ 2025 և 2026 թվականներին: Եվ 2027, 2028 թվականերին և այդպես շարունակ: Դուրներդ չի՞ գալիս։ Գլուխներդ պատին խփեք։

Մենք ոտնահարու՞մ ենք հայերի իրավունքները։ Դե, ջահանդամը: Եթե միայն զուգարանային իրավունքը (ոչ բոլոր հայերը հասցրին տանել զուգարանակոնքերը , մենք դա խոստովանում ենք՝ ավա՜ղ մեզ և ախ ): Նախ՝ մենք հայտարարեցինք Ադրբեջանի Հանրապետության հայ քաղաքացիների իրավունքները երաշխավորելու պատրաստակամության մասին այն պայմանով, որ նրանք իրենց ճանաչեն որպես այդպիսիններ։ Իսկ եթե ոչ, ապա թող իրենց վիշտը թափեն աստղերին կամ նրանց, ում մոտ մարդու իրավունքների մասին մտահոգությունը ենթարկվում է միայն իրենց հայտնի ալգորիթմներին։ Նրանց համար, ովքեր հոգ են տանում կոնկրետ կատեգորիայի անձանց հնարովի իրավունքների մասին՝ ելնելով նրանց էթնիկ և կրոնական պատկանելությունից, գումարած ցանկանում են դանդաղեցնել փոքր երկրի (մեր) զարգացումը, որը համառորեն թույլ չի տալիս որևէ մեկին կտրել իր թեւերը և չի պատրաստվում ընկնել իր համար խնամքով փորված կիրճի հատակը. դուրներդ չի՞ գալիս։ Գլուխներդ պատին խփեք։

Ադրբեջանը կարևոր դեր է խաղացել և շարունակում է խաղալ Եվրոպայի էներգետիկ անվտանգության հարցում։ Եվ կխաղա: Ադրբեջանի նախագահը եղել և մնում է ցանկալի հյուր ցանկացած քաղաքական հավաքին, ինչպես այսօր Մեծ Բրիտանիայում:

Մենք պահպանել և ամրապնդել ենք մեր կապերը ավանդական գործընկերների հետ և ձեռք ենք բերել նորերը։ Նույնիսկ նրանք, ովքեր լեցուն չէին բարեկամական զգացմունքներով, ուրախությամբ ողջունում են Ադրբեջանի ներկայացուցիչներին տարբեր, այդ թվում նաև ամենաբարձր մակարդակներում։ Կապերը մենք կշարունակենք պահպանել և ամրապնդել։ Դուրներդ չի՞ գալիս։ Գլուխներդ պատին տվեք։ Մենք անպայման կպատժենք Ադրբեջանի հետ խաղալ որոշածներին, ինչպես խաղալիք խորանարդ «Ռուբիկին և ընկերակիցներին»։ Եթե որևէ մեկը ցանկանում է մեծարել մեկ այլ պետության հողին արյուն ու ցավ բերած և դրա վրա՝ ով գումարներ, ով հեղինակային դիվիդենտներփող, իսկ ով երկուսն էլ վաստակել փորձաց անձանց՝խնդրե՛մ, համեցեք: Բայց մենք դա չենք անելու, այլ օրինակելիորեն պատժելու ենք անառակ արարածներին։ Եթե որևէ մեկին դա դուր չի գալիս՝ գլուխներդ պատին խփեք:

Ադրբեջանին մեկուսացնելու անհրաժեշտության մասին ոռնացող հայկական մեծ բարոյականության (այդ նույնը, որը ընդունում է օտար հողի ոտնձգությունն ու օկուպացիան՝ համաձայնության հասնելու երեք տասնամյակի փորձերով հանդերձ) պահապանները կրճտացնում են ատամները։ Մեկը մյուսի հետևից Ադրբեջան են գալիս աշխարհահռչակ աստղեր, իսկ ազատագրված տարածքներ այցելած և պատրանքի աշխարհում կախված «արցախական» անկախության պաշտպանների արարքների արգասիքները սեփական աչքերով ականատես լինող բազմաթիվ լրագրողների, քաղաքական ու հասարակական գործիչների հաշիվը հասնում է տասնյակ հազարների։ Դուրներդ չի՞ գալիս։ Գլուխներդ պատին խփեք։

Ադրբեջանը կաշառակերության և խավիարային դիվանագիտության մեջ մեղադրող հայկական թափանցիկության «դրոշակակիրները» տխուր հետևում են, թե ինչպես է հոգեվարքի մեջ խորտակվում իրենց լավագույն ավիակիր «Բոբիկ Մենենդեսը»: Արդեն փրկարար նավակներ էլ չեն մնացել, և փրկարարական բաճկոններն էլ վերջացել են, բայց Բոբը համառորեն մնում է ջրի երեսին, չնայած նրա հանդեպ ունեցած լիակատար զզվանքին նույնիսկ ամենամտերիմ համախոհների կողմից: Հիշեցրեք ինձ, այդ ինչը չի սուզվում։ Քաքը: Բայց քակի այս կտորի գործերը քաքմեջ են արվել:

Այո, մենք այդպիսին ենք։ Հանգիստ, հավասարակշռված և խելամիտ, դրանով հանդերձ մեթոդաբար թքած ունենք նրանց վրա, ովքեր փորձում էին թքել մեր վրա՝ և հատկապես սրանով են հայերը և նրանց նմանները գրեթե երեսուն տարի զբաղվել՝ մինչև 2020 թվականի սեպտեմբերը։ Զոռով մեզ չեք վերցնի, մղեղով մեզ չեք խաբի: Խավիար մենք ունենք, բայց դիվանագիտությունը խավիարային չէ։ Այն խաղային է՝ խաղամոլ, բայց պատասխանատու, համարձակ է, բայց ոչ անխոհեմ։ Եվ բերում է արդյունքներ: Մենք ուրախ ենք համագործակցելու և նախընտրում ենք վատ խաղաղությունը լավ վեճից: Բայց և չենք պատրաստվում որևէ մեկից փախչել։ Մենք պատրաստ ենք համերաշխ ապրել, ինչպես ասում է կատուն հայտնի մուլտֆիլմում, բայց եթե որևէ մեկը կռթկռթա և ցանկանա թշնամություն անել՝ համեցեք։

Որպես արդյունք. գլուխներդ պատին կխփեք։