Ալիևը ազդարարում է ժողովուրդների խաղաղություն Խոսքը Երևանինն է

«Սկսված հակաահաբեկչական միջոցառումների և դրանց հաջող ավարտի արդյունքում Ադրբեջանը վերականգնեց իր ինքնիշխանությունը»,- Այսպես վստահ ու հանգիստ է Ադրբեջանի ղեկավար Իլհամ Ալիևը տեղեկացրել՝ Ղարաբաղի տարածաշրջանում հակաահաբեկչական միջոցառումների արդյունքների վերաբերյալ ժողովրդին ուղղված իր ուղերձի ժամանակ։

Այս զսպվածությունը պատահական չէ։ Սա հանդիսանում է այն քրտնաջան և բարձր ճշգրտության վիրաբուժական աշխատանքի արդյունքը, որը նախագահը, դիվանագետները և ողջ ադրբեջանական հանրությունը անցկացրել են Հայրենական պատերազմում հաղթանակից հետո վերջին երեք տարիների ընթացքում։ Նրանում արտացոլվում է անընկճելի վստահություն նրանում, որ Ադրբեջանի տարածքում գորշ գոտին պետք է վերացվեր։ Ի տարբերություն 2020-ի ազատագրական պատերազմի, երբ խորտակվեց պարադիգմը, գրողի ծոցը ուղարկվեց շուրջ երեսուն տարվա ստատուս քվոն, ներկայիս հակաահաբեկչական միջոցառումներում Բաքուն իր տարածքային ամբողջականության կտավի վրա կարեց վրձինի վերջին հարվածները։

Իլհամ Ալիևն իր ելույթը սկսեց նրանից, որ նկարագրեց հակաահաբեկչական միջոցառումների մեկնարկին անմիջապես նախորդող իրադարձությունները։ Հայ զինվորականների կողմից բոլորովին ոչ վաղուց տեղադրված ականների վրա ադրբեջանցի քաղաքացիների պայթյունները, այս աղաղակող հանցագործությունը դարձավ Բաքվի համբերության բաժակը լցրած վերջին կաթիլը, հանցավոր խունտայի և գորշ գոտու վերացման վճռական ձգանը։

Նախագահը բարձր է գնահատել Ադրբեջանի Զինված ուժերի գործողությունները, նրանց հերոսությունը, պրոֆեսիոնալիզմը և բարոյական բարձր որակները։ Ալիևն ընդգծեց այն փաստը, որ բոլոր հակաահաբեկչական գործողություններն իրականացվել են գերճշգրիտ զենքերով և ուղղված են եղել միայն օրինական ռազմական թիրախների ուղղությամբ։

Ալիևը նաև լույս սփռեց այդ միջոցառումների որոշ տպավորիչ ռազմական արդյունքների վրա: «Լիովին ոչնչացվել է այն բանակի զգալի մասը, որը հայկական պետության կողմից ապօրինի տեղակայվել էր ադրբեջանական տարածքներում և մինչև հիմա դուրս չէր բերվել՝ չնայած Հայաստանի պարտավորություններին», - հայտարարել է Ադրբեջանի ղեկավարը՝ ողջ աշխարհին ավետելով խունտայի անփառունակ վախճանի մասին։

Այնուամենայնիվ, Ադրբեջանի ղեկավարն իր ուղերձում ավելի շատ նպատակաուղղված էր ապագայի վրա։ Եվ այդ հատվածում հիմնական ուղերձը հասցեագրված էր ինչպես ադրբեջանցիներին, այնպես էլ հայերին։ «Ես վստահ եմ, որ Ղարաբաղում ապրող հայ բնակչությունը շուտով կտեսնի շրջադարձ դեպի լավը, քանի որ մեր նկատառումները՝ խաղաղության, փոխըմբռնման և փոխադարձ հարգանքի հիման վրա համատեղ կյանք կառուցելն է։ Մենք հայ ժողովրդի հետ խնդիրներ չունենք, մենք և թշնամություն չունենք»,- խաղաղության ուղերձ է հղում Իլհամ Ալիևը։

Դրանից հետո պետության ղեկավարը Ղարաբաղի հայ բնակչությանը հրավիրել է միանալ Ադրբեջանի ժողովուրդների համերաշխ ընտանիքին։ Գաղտնիք չէ, որ երկար տարիներ հայկական քարոզչությունը անհաջող կերպով փորձում էր թշնամանք սերմանել մեր երկրում բնակվող ժողովուրդների միջև։ Այն ապացուցելու համար, որ Ադրբեջանում գոյություն ունի ազգամիջյան և միջդավանական համերաշխություն, Ալիևը բերեց մի շատ վառ և հասկանալի օրինակ. «Ադրբեջանում կրոնական և ազգային հողի վրա խտրականություն երբեք չի եղել և չի լինելու, Երկրորդ ղարաբաղյան պատերազմը դա ևս մեկ անգամ ցույց տվեց։ Բոլոր ազգերի ներկայացուցիչները, բոլոր էթնիկ խմբերի, բոլոր դավանանքների ներկայացուցիչները միավորվեցին մեկ բռունցքի մեջ՝ հանուն Ադրբեջանի, հանուն արժանապատվության, հանուն հայրենիքի՜»։ Այս խոսքերի ողջ հուզականությամբ հանդերձ՝ ապշեցուցիչ կերպով զուրկ են թշնամու նվաստացման երանգներից, նրանում պարունակվում է մոնոէթնիկի նկատմամբ բազմաէթնիկ հասարակության գերակայության մասին գաղափարը, դրանք պարունակում են հայերին՝ իրենց ուղեցույցները վերանայելուն, օպտիկան փոխելուն, իրերին այլ տեսանկյունից նայելուն, դադարել շովինիստական գաղափարախոսության գերի լինելուն ուղղված կոչ: Ադրբեջանը հաղթել է հայկական գաղափարախոսությանը, բայց Ադրբեջանի մոտ չի եղել հայ ժողովրդի մարդկային արժանապատվությունը նսեմացնելու միտք։ Նախագահի ելույթում չի եղել նաև ոչ մի կաթիլ թշնամանք Հայաստանի ղեկավարության և անձամբ վարչապետ Փաշինյանի նկատմամբ։ Եվ դա չնայած այն հանգամանքին, որ Հայաստանի իշխանությունները արել են իրենցից կախված ամեն ինչ, որպեսզի խոչընդոտել Ադրբեջանի ինքնիշխանության ամբողջական վերականգնմանը։ Ադրբեջանի ղեկավարի այսպիսի, անկասկած, իմաստուն մոտեցման էությունը կայանում է նրանում, որ Բաքուն առաջարկում է մոռանալ հինը՝ դրանով հանդերձ հիանալի հասկանալով, որ Երևանը իր արկածախնդիր քաղաքականության մեջ առաջնորդվել է ոչ միայն սեփական նկատառումներով, այլ նաև արտասահմանից հրահանգներով։

Ալիևը իր ելույթում դիմել է ձախողված հայկական էքսպանսիոնիստական նախագծի հովանավորներին, իրականում հայ ժողովրդի թշնամիներին։ «Հարավային Կովկասը դարեր շարունակ եղել է կռիվների, պատերազմների և արյունալի բախումների վայր։ Բավակա՜ն է»,- ի թիվս այլոց հայտարարել է Ալիեւը։ Այս արտահայտություններով նա հայ հասարակությանը հրավիրել է՝ իր ապագայի, Հարավային Կովկասի միասնական շահերով կապված հզոր անկախ տարածաշրջանի կառուցման գործում իր դերի մասին խորը մտորումներին։ Իլհամ Ալիևը փաստորեն հայտարարել է Հարավային Կովկասում նեոգաղութատիրության փորձերի դեմ պայքարելու իր վճռականության մասին և տարածաշրջանի բոլոր երկրներին հրավիրել է միանալ այդ պայքարին։

Այս թեզերը պետք է ընկալել անցյալ տարվա հոկտեմբերին Թբիլիսիում արտահայտված՝ «Կովկասյան տուն» ստեղծելու Ալիևի առաջարկի համատեքստում։ Այսպիսով, Ադրբեջանի նախագահի ելույթն հասցեագրված է Հարավային Կովկասի բոլոր ժողովուրդներին։

Այժմ, երբ «Միացում» նախագիծը վերջնականապես շրխկալով փակվել է, հայկական քարոզչությունը չի կարողանա Ալիևի ուղերձը վերագրել հայերին «կաշառելու» ցանկությանը։ Մենք դրա ֆորմալ կարիքը չունենք։ Մենք հասանք հանցավոր խունտայի պարտությանը, գորշ գոտու վերացմանը։ Եվ հիմա հույս է ծագել, որ դեռևս պայմանական սահմանի երկու կողմերում գտնվող հայերը կլսեն Ադրբեջանի ղեկավարի այս պատմական, խաղաղասեր և դրա հետ մեկտեղ ոչ երկիմաստ ուղերձը։

Եվ որպեսզի ինչ-որ մեկը Բաքվի խաղաղասիրությունը չշփոթի՝ ձեռք բերածը հանգիստ վայելելու ցանկության հետ, Ալիևը հավելել է. «Բայց, դրա հետ մեկտեղ պետք է ասեմ, որ նրանք, ովքեր արհամարհանքով են նայում մեզ վրա, աչք են դրել մեր հողի վրա, չեն կարող մարսել մեր հաջողությունները, երբեք չպետք է մոռանան, որ «Երկաթե բռունցքը» տեղում է և միշտ տեղում կլինի»։

Եվ այսպես, Ալիեւն ամեն ինչ ասել է։ Պատերազմի էջը պետք է շրջվի։ Խոսքը Երևանինն է։