Հայաստանի համար ավելի հեշտ չի լինի, եթե Սոլովյովը գնդակահարվի Մաղթանքներ հարևանին ու ռուս քարոզչին

Հասարակական-քաղաքական, ինչպես ինքն է իրեն ներկայացնում, «Голос Армении» թերթը զայրույթով լի հոդված է հրապարակել: Այնտեղ կա ամեն ինչ. և «Բաքվում ցնծության մեջ են», և «զղջացող, չարաճճի աշակերտի ֆիզիոնոմիայով», և «ինքնախարազանող ճառ», և «փոխադարձ ստոր արարքների շարան», և «թուրքերին քծնելու ցանկություն այնտեղ, որտեղ դրա կարիքը բացարձակապես չկա» (լավ է, որ հարևանները խոստովանում են, որ այնուամենայնիվ թուրքերի առաջ երբեմն պետք է քծնել), և «մեր ոչխարները» (վերջինս, անձամբ ես, որպես քոչվոր, շատ հավանեցի):

Ընդհանրապես գեղեցիկ հոդված է ստացվել. «Ի՜նչ հզոր լեզու է», մտածեց Ռումատան։ Էնտրոպիան անհավանական է։ Չար լեզուներն ասում են, որ թերթը հովանավորվում է «ղարաբաղյան կլանի» կողմից։ Իսկ իմ կարծիքով, «ղարաբաղյան կլանը» իզուր է վճարում այս ձայնին։ Հոդվածը շատ հայհոյական է, և դրանում ոչ միայն մեզ են հայհոյում։ Սոլովյովին էլ են հայհոյում: Այն բանի համար, որ սկզբում նա իր հաղորդմանը հրավիրեց ինչ-որ «նախարարի» անհայտ «արցախից», իսկ հետո ներողություն խնդրեց Ադրբեջանից իր քաղաքական անհեռատեսության համար։ Մի խոսքով՝ չսպանված տրոցկիստը զղջաց, և խոստացավ, որ դա այլևս չի կրկնվի։

Հարևանների վրդովմունքը միանգամայն բացատրելի է, թեև ոչ լիովին հասկանալի։ Բանն այն է, որ պարոն Սոլովյովը թքած ունի: Այդ թվում՝ հայերի վրա։ Նա չունի սեփական կարծիք և համոզմունք, նա ընդհանրապես ոչինչ չունի, բացի վերադասին ենթարկվելու պարտականությունց, սա նրա գործն է։ Պարոն Սոլովյովը լավ բտված քաղղեկ է, որը, եթե տատանվում է, դա անում է բացառապես կուսակցական գծին զուգահեռ։

Վաղը եթե վերևից հրահանգեն ներողություն խնդրել կոնգոցիներից (որոնց մասին, եթե հիշողությունս չի դավաճանում, վատ բան չի ասել, գոնե առայժմ)՝ կվերցնի ու ներողություն կխնդրի։ Լացակումած ձևով: Միգուցե նա նույնիսկ դրանք, նկատի ունեմ արցունքները, թևով լղոզի դեմքին։ Նա լսում է իր մեծերին, ուստի ապրում է երջանիկ, կուշտ, գոհ:

Այնպես որ, հարևաններ, միացրեք տրամաբանությունը. ժամանակին Սոլովյովի վրա կղանք են լցրել (բառիս բուն, և ոչ փոխաբերական իմաստով), բայց դրանից հետո էլ նա չգնդակահարվեց: Նույնիսկ կղկղանք նետողի վրա հայհոյելով չհարձակվեց:

Այնպես որ, մի հուսացեք, նա կապրի, և ես կարծում եմ՝ կապրի երկար: Որովհետև գիտի, թե երշիկի որ կողմն է հացի վրա,- առանց Կենտրոնական կոմիտեի համապատասխան որոշման՝ ոչ մի նախաձեռնություն չի ցուցաբերում, բայց անվճար նույնիսկ ինքն իրեն չի քորի։

Այնպես որ, քո ցանկությունները, «Голоса Армении»-ի հեղինակ, Սոլովյովը դժվար թե վիրավորեն, ինչպես որ իմ հոդվածը նրա մոտ էմոցիաներ չի առաջացնի։

Բայց երբ Իտալիայում խլեցին նրա վիլլան՝ հակաուկրաինական քարոզչության համար, դա արդեն ուրիշ հարց է: Մարդ ակամայից արտասվում է. չէ որ վիլլան էժան բան չէ:

Իսկ Կովկասյան լեռնաշղթայի այն կողմից հնչող դժգոհությունը նրա... հմմ ... հարևան, ախր ինքդ քեզ հին ու իմաստուն ես համարում, ո՞ւր մնաց դարերով կուտակածդ իմաստությունը։ Ուրեմն մինչև հիմա չե՞ս հասկացել, որ ոչ թե դու ես խաղում, այլ քեզնով են խաղում։ Ընդ որում՝ «Դուռակ»։ Սոլովյովը միայն սկիզբն է։ Մի՞թե նա չէր քեզ համար իր շապիկը պատռողը։ Իսկ հետո վերցրեց ու ներողություն խնդրեց։ Ինքդ հետևություններ արա, Աստվածատուր։ Դու ինքդ ես պնդում, թե իմաստուն ես:

Բայց հոդվածն իսկապես հիանալի է: Հեղինակը մեզ անվանել է «ոսկեատամներ»։ Դե, աղետը մեծ չէ, այստեղ հիշում ես մի հին անեկդոտ. «Իսկ դու սիրում ես, հա՞»: Աննրբանկատ արարք է, իհարկե, բայց ի՞նչ վերցնել այս տերթովմասյաններից, բացի թեստերից ու պատռված կոշիկներից։ Այնպես որ, մենք վիրավորված չենք, մեր ոսկեարժութային պահուստների անվտանգությունը լիովին ապահովված է, և նույնիսկ եթե սարսափելի ճգնաժամ սկսվի՝ մենք «Զերբե» գամելու, «Բայրաքթար» գնելու փող կունենանք։ Փառք Ալլահին, ողորմություն չենք անում, ինչպես ոմանք: Մենք ապրում ենք, ինչպես ասում են, ոչ հարուստ, բայց հանգիստ ենք քնում։ Սոլովյովը և նրա ներողությունը, հարևան, գլուխկոտրուկի մի փոքր կտորն է։ Պաննոն ամբողջությամբ՝ ձեզ համար տխուր տեսք ունի: Վերջապես հասկացիր՝ եթե որևէ քիչ թե շատ նշանակալից երկիր ստիպված լինի ընտրություն կատարել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև, ապա առաջինը քեզ կգցեն նստարանի տակ. պառկիր այնտեղ, մինչև խելքի գաս։ Այնպես որ, խաղը շարունակվում է, բայց դու խաղաքարտ չունես: Հետևաբար, խելքն գլուխդ հավաքիր, քանի դեռ վերջնականապես չես պարտվել:

Ինչպես էլ վերաբերվենք այս Սոլովյովին, նրա ներողությունը ընդունված է։ Նախ՝ քարոզիչը խոստովանեց, որ ինքը սխալ է, ինչը մեզ բերեց խորը բավարարվածության զգացում, երկրորդը՝ կարծում եմ, որ նա այլևս նման սխալ չի անի, և երրորդը՝ ձեզ ևս մեկ անգամ ցույց տվեցին, որ ոչ ոք չի պատրաստվում ձեզ հետ հաշվի նստել։ Այնպես որ մտածեք, գուցե արժե ներողություն խնդրել մեզանից։ «Միացումի», Հայաստանից վտարված ադրբեջանցիների, Խոջալուի, ավերված Ղարաբաղի համար։ Երբ որ որոշեք՝ դիմեք: Անկեղծ ասած, մենք չենք պահանջի հատուկ ինքնանվաստացուցիչ քայլեր, չնայած, խոստովանում եմ, դա մեզ շատ է դուր գալիս։ Մենք բարի ենք, ատելությամբ լցված չենք: Ճիշտ է, անցյալն էլ չենք մոռանա, որովհետև հիմա ժամանակները անհանգիստ են, իսկ դու՝ անվստահելի հարևան ես…