Չգտանք մեղավորին՝ որպես պարտության պատճառ նշանակում ենք Սմարտֆոնը

Հայաստանի պաշտպանության նախարարի բջջային կապի միջոցների և սմարտֆոնների օգտագործման արգելքի մասին հրամանի հակառակ ՝ պարզվում է, որ Հայաստանի զինծառայողները 2020 թվականի աշնանը ակտիվորեն կատարել են տեսագրություններ և լուսանկարներ, դրանով հանդերձ «բացահայտելով ոչ միայն զորամսի, այլ նաև խոշոր դիրքային շրջանների տեղակայման վայրերը, ինչը ադրբեջանական բանակին թույլ է տվել գործնականորեն կուրորեն խոցել և բարձր ճգրտությամբ հարվածներ հասցնել»։

Եվ սա ադրբեջանական օկուպացված հողերում անջատողականների տխուր արկածանքների մասին Ռոկկո Սիֆերդիի կողմից նկարահանված զվարճալի կատակերգության սցենարը չէ։ Սա Հայաստանի Պնախարարության հայտարարություն է, որը բացահայտել է Ղարաբաղում Ադրբեջանի հաջող հարձակումների հանգամանքները։

Ինչպես կարելի է սմարտֆոնի միջոցով նկարահանել «խոշոր դիրքային շրջաններ», ես չգիտեմ։ Տեղեկատվական տեխնոլոգիաների մասնագետ ընկերս, ում ես խնդրեցի որքան կարելի է պարզ կերպով բացատրել՝ պատասխանեց կոպիտ գրգռվածությամբ և անջատեց հեռախոսը՝ որոշելով, որ ձեռ եմ առնում իրեն։ Այսինքն Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունում ամենայն լրջությամբ կարծում են, որ հայկական բանակի պարտության մեջ բոլորովին էլ մեղավոր չեն այնպիսի զինապետերը, ինչպես Մանվել Գրիգորյանը, ում մոտ խուզարկության ժամանակ գտան միանգամայն անպարկեշտ ծավալներով գողացված մսի պահածոներ, զուգարանի թուղթ, ամենագնացներ (! ) և զինվորական չափաբաժին։ Ամեն ինչ տեղի ունեցավ այն զինվորի պատճառով, ով իր վարկով վերցրած սմարտֆոնով նկարահանել է երեք ավտոմատավորների և վաթսունիննական թվականների ծռված փողով Կալաշնիկովի գնդացիրի մասին Հայաստանի ԶՈՒ-ի ահավոր գաղտնի ռազմական գաղտնիքնե՞րը։ Այսինքն բանակի ջախջախման համար պատասխանատուները ոչ թե նրանք են, ովքեր մի քիչ մասնաբաժնի և համեղ հետադարձի դիմաց գնել են հնացած սպառազինություն և դրա դիմաց դրել են չվարժեցրած անձնակազմ, այլ ութ համարի համազգեստներ հագած (ինչ թռցրել են, այն էլ հագնում ենք) բջջային հեռախոսներով զինվորնե՞րը։ Ընդ որում, բիթերը մեղավոր են ոչ թե ուրիշի հողը գրավելու, այլ նրա համար, որ բջջային հեռախոսներով նստել են դրա վրա։ Տրամաբանական է, ինչը և ասում է։

Ոչ, ես, իհարկե հասկանում եմ, որ Հայաստանի Պնախարարությունը կգտնի հարյուրավոր արդարացումներ և կհնարի հազարավոր պատմություններ այն մասին, թե ինչպես «մեր առյուծները, մերկ ձեռքերով և մի ներքնաշապիկով, արիաբար ետ են մղել սիրիացի և պոլինեզացի վարձկանների հորդաներին, բայց հետո այդ քոչվորների նօգնության եկան դոտրակիցները, և ուժերը դարձան անհավասար։ Եվ ահա թոռնիկներին, մեր բոլոր առյուծներին գնդակահարեցին»։ Կհամաձայնվեմ, որ պատմությունը այն մասին, թե ինչպես են քեզ՝ գերակա ուժերով թշնամուն հերոսաբար դիմադրողիդ տապալեցին կրակմարիչով, կամ կողերը կոտրեցին բեյսբոլի մահակով, հնչում է ավելի խիզախ, ես նույնիսկ կասեի՝ ավելի էպիկական, քան շերեփով ծեծից ստացված մարմնական վնասվածքների մասին արցունքոտ պատմությունը։ Մի խոսքով, գտել եք մեղավորներին։ Ավելի ճիշտ, նշանակել եք։ Ամոթ է, ամոթ է պարոն սպաներ։ Գոնե ձեզ, հոգու խորքում խոստովանեք, թե ինչպես և ինչու, և հասկացեք վերջապես, որ գողանալը ընդհանրապես մեղք է։ Չի կարելի ուրիշի իրերին ձեռք տալ, հատկապես եթե այդ ուրիշինը՝ մերն է։ Աշխարհը պատկանում է ուժեղներին, այլ ոչ թե տակտիկապես խորամանկներին, որովհետև տակտիկապես խորամանկները ունեն ինքը իրեն խորամանկելու և ոչ միայն առանց հեռախոսի, այլ ընդհանրապես առանց հագուստի մնալու բոլոր շանսերը։ Միայն սպիտակ գույնի հողաթափերով։

Ի տարբերություն հարևանների, մենք ունենք լուրջ, հագեցված և կարգապահ բանակ։ Իր ամբողջ տեսքով հավանական թշնամուն ներշնչում է նրա փխրունությունը, խոցելիությունը, դիստոֆիան և փորլուծությունը...։ Եվ ընդհանրապես, եթե իրեն անվայելուչ պահեն և չհրաժարվեն սմարտֆոններից՝ նորից կբարկանանք և կոգտագործենք ինչպես բու գլոբուսի համար։ Թշնամու հիմարությունը և դես ու դեն նետվելը, մեղավորների փնտրումները և ընդհանրապես նրանց ճամբարում այս բոլոր ցրվածությունները և տատանումները մեզ միայն ձեռնատու են։ Սիրտը ուրախանում է նոր հաղթանակի ակնկալիքով։

Իսկ Հայաստանի Պնախարարությանը արժե խորհել՝ միգուցե գործը ուրիշ բանու՞մ է։ Ոչ թե սմարտֆոններում, այֆոններում, այպադներում և այախպերներում է, այլ ուղղակի գողության, տեխնիկական հետամնացության, անտեղյակության, կարգապահության բացակայության, անձնակազմի հետ զզվելի աշխատանքի, վերջապես թույլ մոտիվացիայի մեջ է։ Չէ որ գիտեն, որ գողանալը՝ մեղք է, իսկ արդեն մոլորություններում համառելը, կեղծ սկզբունքներ պաշտպանելը և զղջալուց հրաժարվելը՝ կրկնակի, կամ նույնիսկ եռակի մեղք է։ Եվ ամենագլխավոր պատճառը նրանում է, որ ձեր փոխարեն այս անգամ ռուսական զորքերը չկռվեցին։

Այնպես որ ձեր սեփական ձախողման համար տեխնիկական առաջընթացը մեղադրելու բան չունեք, հարևաններ, ավելի լավ է ձգտել իրական խաղաղության։ Կգանք-կստուգենք։ See you soon in Zangezur!