Աթաս, կամ ինչ է ասում Աթանեսյանը Էմին Գալալիի մտորումները

BBC-ի հոդվածը «անկարգություն անող» Ադրբեջանի մասին, որը «ամեն կերպ ճնշում է լրագրողներին, որոնց օր ու գիշեր տանջում են բանտերում», առաջին հայացքից այնքան էլ ուշագրավ չէ։ Սա ո՛չ առաջին, ո՛չ էլ վերջին ստեղծագործությունն է այն մասին, թե ինչպես է առաջադեմ մարդկությունը լռում՝ կառչած էներգիայի մատակարարումներին, մինչդեռ դահիճները խեղդում են ազատությունը։ Մենք խախտում ենք իրավունքները, և մեզ դուրս են քաշում «անարդարացիորեն» (80-ականների դպրոցական կռիվների ժարգոն՝ «նեպրավսան»):
 
Ես լրագրողներին ճաղերի ետևում պահելու կողմնակից չեմ։ Գրողների միությունն իրավունք ունի կարծիք հայտնել, նույնիսկ եթե այն տարբերվում է պաշտոնական դիրքորոշումից։ Բայց մի՞թե այս գլուխգործոցի հեղինակները չէին կարող գոնե մակերեսային վերլուծություն կատարել, ոչ միայն «ամոթ ջունգլիներին» ոճով, այլև փաստերի բազային ստուգման մակարդակով։ Դա կօգնի խուսափել իրերի խառնաշփոթից։ Ավելի կոնկրետ՞ Որտեղի՞ց ընկան նրանք, երբ պնդում էին, որ Բաքվում ՄԱԿ-ի բոլոր գրասենյակները փակ են։ ՄԱԿ-ի մշտական համակարգողը և կազմակերպության մի շարք այլ կառույցների ներկայացուցիչները, որոնք շարունակում են աշխատել Ադրբեջանում, կզարմանան նման լուրերից։ Այո, մի քանի ստորաբաժանումներ դադարեցրել են իրենց գործունեությունը։ Չնայած անցյալում նրանց կողմից ցուցաբերված օգնության կարևորությանը, այսօր մենք կարողանում ենք ինքներս լուծել համապատասխան ոլորտներում առկա խնդիրները։ Կամուրջների լիակատար այրման մասին խոսք չկա։ Փոխադարձ հետաքրքրություն ներկայացնող հարցերի շուրջ համատեղ աշխատանքը կշարունակվի, սակայն առանց որևէ երկրի ներկայության։ Բայց հեղինակները քիչ են հետաքրքրված դրանով։ Պետք է գոռալ՝ «Փակ է»։ «Արտաքսել են»:
 
Կարմիր խաչը լիովին դադարեցրել է իր գործունեությունը Բաքվում։ Կողմնակալ անքաղաքավարության բույն, որը թաքնված է կազմակերպության ստեղծմանը հանգեցրած ազնիվ գաղափարների ետևում։ Դրանք պետք է վերագանգվեն։ Միայն թե կրկին փակվի՝ նույն օրը։
 
Ի դեպ, հեղինակների մասին։ Պարոնայք Զեյնալովի և Աթանեսյանի համահեղինակությունը հուզիչ է։ Ես իսկապես ուզում եմ հույս ունենալ, որ ժամանակի ընթացքում հայերն ու ադրբեջանցիները կկարողանան համատեղ ստեղծել ոչ միայն կեղտոտ զրպարտություններ, այլև ավելի պրոֆեսիոնալ մի բան։ Պարոն Աթանեսյանի հետ հարցեր չկան։ Եթե միայն «Աթաս, Աթանեսյան, ինչի՞ մասին ես խոսում»։ Ինձ զուտ հետաքրքրում է, թե կա՞ն հոդվածներ, որտեղ հայը և ադրբեջանցին արտահայտում են իրենց կարծիքը Հայաստանում մարդու իրավունքների խախտումների մասին։ Կա՞ արդյոք բնության մեջ հայ Մահերրամ Զեյնալով։ Ես ոչ մի կերպ չեմ դատում։ Պարզապես հետաքրքրիր է։
 
Ես չեմ ուզում անվերջ վերլուծել հոդվածում ներկայացված մեղադրանքները։ Ես սահմանափակվեցի անգլերեն տարբերակով (վստահ եմ, որ ռուսերեն տարբերակը նույնպես պարունակում է բազմաթիվ գոհարներ, որոնք նման են «ՄԱԿ-ի բոլոր գրասենյակների փակմանը»): Ես կանդրադառնամ հոդվածի միայն մեկ կետին։ Այնտեղ պնդվում է, որ եվրոպացի բարձրաստիճան դիվանագետը, խոսելով անանունության պայմանով (ինչի՞ց է նա վախենում։ Կարո՞ղ է Ալիևն իսկապես նրան բանտ նետել), հայտարարել է, որ նրանք (այս խորհրդավոր «նրանք») շատ դժգոհ են Ադրբեջանի վարքագծից, բայց ոչինչ չեն կարողանում անել։
 
Սա ձեզ չի հիշեցնու՞մ որևէ բանի մասին։ Եվրոպայում շատերը շատ դժգոհ էին Ադրբեջանի վարքագծից 2020 և 2023 թվականներին, երբ 30 տարի հուսահատվելով հայկական կողմին փոխզիջման անհրաժեշտության մեջ համոզելուց (թող ինչ-որ մեկը մեզ մեղադրի նաև համբերության պակասի մեջ, խնդրեմ), մենք հանեցինք անջատողականության սողունի թունավոր ժանիքները և հայկական բացառիկության մասին առասպելի նողկալի էությունը ոտնակոխ արեցինք Ղարաբաղի պղծված հողի մեջ։ Օ՜, սա բոլորովին դուր չեկավ հարյուր հազարավոր «աթանեսյաններին» և «նրանց նմաններին»։ Ինչպես պարզվում է՝ նաև որոշ «Զեյնալովներին» (թող ներեն ինձ այս ազնիվ ադրբեջանական ազգանվան մյուս կրողները)։ Բայց ահա նրանք ոչինչ չկարողացան  անել։
 
Այն փաստը, որ մենք հաղթեցինք Ղարաբաղում, չի նշանակում, որ մենք պետք է լրագրողներին բանտարկենք։ Ընդհակառակը։ Մենք դարձել ենք ավելի ուժեղ և վստահ, և տարբեր կարծիքները, ինչպես նաև դրանք արտահայտելու հնարավորությունը, ինքնաբավ պետության նշան են։ Սակայն Զեյնալով-Աթանեսյանի և նրա ետևում կանգնածների «5-րդ Ինտերնացիոնալի» ողորմելի փորձերը՝ ամեն ինչ գլխիվայր շուռ տալու և «խղճի բանտարկյալ» ցուցանակը բոլորի և ամեն ինչի վրա կախելու, որոնց նկատմամբ Ադրբեջանի պետությունը հարցեր ունի իրավական ոլորտում, միայն զզվանք են առաջացնում։
 
Ախ, ձեզ դուր չի գալիս՞ հարցի նման դրվածքը:  Դե լավ, գրեք մեկ այլ հոդված։ Թող նրանում խոսվի այլախոհ լրագրողների զանգվածային կրակոցների մասին։ Դուք կարող եք դա անել։ Ադրբեջանում ՄԱԿ-ի բոլոր գրասենյակները «փակվեցին»։ Առավել ևս, ավելացրեք, որ ՄԱԿ-ում ֆինանսական ճգնաժամը նույնպես պաշտոնական Բաքվի ձեռքի գործն է։ Ինչպես նաև Թաիլանդի և Կամբոջայի միջև հակամարտությունը։ Ուզու՞մ եք իմանալ, թե ով է սպանել Քենեդիին։