Դուք երազում էլ չեք տեսել Էմին Գալալիի մտորումները

«Չէ, դու պատկերացնու՞մ ես։ — զրուցակցին համակել է, նա փորձում էր ամենագունեղ համեմատություններ գտնել հուզիչ իրադարձությունը փոխանցելու համար։ - Ահա այսպիսի պահա՛նջ։ Ամերիկացիների կողմից։

Ես այնքան էլ չէի պատկերացնում: Նույնիսկ մեր աչքի առաջ արմատապես փոխվող աշխարհում սա չափազանց շատ էր: «Իսկ ի՞նչ կասեք սեռական ազատության և սեռական վերամարմնավորման մնացած պահապանների մասին»: -շողոքորթ հարցուփորձ արեցի։ «Բանը հենց դրանում է»: — բորբոքվեց զրուցակիցը։  - Կարծես բերանը ջուր են լցրել։ Իրար երեսին նայեցին, շշնջացին, բայց լռություն»:
 
Ես գործընկերոջս խնդրեցի ինձ տեղյակ պահել տեկտոնական փոփոխությունների մասին, եթե դրանք տեղի ունենան: Անջատելով հեռախոսը, մտածմունքի մեջ ընկա։ Համաժողովներից մեկի ժամանակ ԱՄՆ-ի պաշտոնական ներկայացուցիչը հայտարարել է, որ նրա երկիրն այսուհետև կենտրոնանում է երկու՝ արական և իգական սեռերին վերաբերվող հարցերի վրա: Տարատեսակություններն ու մոդիֆիկացիաները ամերիկյան վարչակազմի համար երկրորդական են, և դրանցից որոշ մասը ընդհանրապես Սպիտակ տանը չեն հետաքրքրում։ Վերջակետ։
 
Ով թեթևակի իմաստով հասկանում է էությունը, կկծկվի։ Եթե պարզ ասենք, ապա. հստակ առաջնորդի (նախաձեռնող, դրդիչ, որոշող՝ ում ինչպես դուր է գալիս) գլխավորությամբ մարդկանց մի խումբ շատ տարիների ընթացքում մարդկությանը անընդհատ կրկնում էր, որ բացի արականից և իգականից, կան էլի շատ սեռեր։ Խոսքը նույնասեռական սիրո մասին չէ։ Դա միշտ եղել է, կա և կլինի: Եվ, իմ կարծիքով, յուրաքանչյուր մարդու իրավունքն է որոշել, թե ում հետ քնել (ներեցեք անմիջականության համար): Բայց ամեն ինչ շատ ավելի բարդ է. տրանսներ, բինարներ, չկողմնորոշվածներ, չկողմնորոշված կողմնորոշվածներ, միջին սեռ (բարձր առաստաղ), հասարակության մեջ տեղ տղամարդու սեռական օրգաններով կանանց, կանանց սեռական օրգաններով տղամարդկանց համար և նման այլ բաներ։ Եվ նույնիսկ աննմաններ: Բացատրական և դաստիարակչական աշխատանք դպրոցներում (և ըստ էության՝ բացահայտ քարոզչություն) և ոչ ավանդականը ավանդականի վերածելուն հոսող հիստերիա ԶԼՄ-ներում: Մարմնի կոնկրետ մասը հեռացրած տղամարդիկ մրցում են կանանց հետ սպորտում: Իգական։ Էլի մի փոքր, հակառակ սեռի նկատմամբ սեռական գրավչություն զգացող և տղամարդիկ և կանայք կսկսեն իրենց թերարժեք զգալ: Եվ ամաչկոտ թաքնվել օտար աչքերից:
 
Նրանց, ովքեր չէին ցանկանում մասնակցել այս տարօրինակ և երբեմն նաև սոսկալի կառնավալին, սպասում էր ակտիվ կշտամբանք և, դիրքորոշումը փոխել չցանկանալու դեպքում՝ կապում խայտառակության սյունին:
 
Ինձ ընդհանրապես հոմոֆոբ չեմ համարում։ Եթե տղամարդը ցանկանում է քնել տղամարդու հետ՝ ինչ արած, նրա իրավունքն է: Բայց երբ նա (կամ նա (իգ.)) համարում է, որ պետք է ամեն քայլափոխի բղավի այդ մասին, իսկ նրա շուրջը բոլորը պետք է ամեն կերպ անձնատուր լինեն, ողջունեն և ակտիվորեն կիսվեն կյանքի (և անկողնում) իր մոտեցումների նկատմամբ՝ դա արդեն կներեք:
 
ԱՄՆ-ը միշտ մեծ դեր է խաղացել այս հակասական օրակարգի առաջխաղացման գործում: Եվրոպացի գործընկերների գերակտիվ մասնակցությամբ։ Եվ ահա տեղի ունեցավ մի բան, որը, տեսականորեն, երբեք չէր կարող տեղի ունենալ: Ամերիկացիները հոգնել են իրենց համառորեն պարտադրված «օրակարգից» և չզմայլվեցին գենդերային-չեզոք զուգարաններով։ Զարմանալի ոչինչ չկա՝ ի՞նչ լավ բան նրանում, երբ տղամարդը մտնում է զուգարան և նրա դիմաց դուրս է գալիս կինը: Կամ հակառա՞կը։ Եվ ի՞նչ վատ բան կար նրանում, որ տղամարդիկ ու կանայք տարբեր զուգարաններ են գնում։ Ինչպե՞ս է սա ոտնահարել որևէ մեկի ազատությունը:
 
Հոդվածի սկզբում նշված հայտարարությունը՝ ոչ պարզապես առանձին վերցրած դրվագ է։  Սա ներկայիս վարչակազմի ջանքերի մի մասն է` ապամոնտաժելու այն, ինչ նրա ընկալմամբ հանդիսանում է անբնական: Չէ որ պատահական չէ, որ, արդարացնելով ակտիվորեն մտրակված USAID-ի անարդյունավետությունը, ամերիկյան վարչակազմը որպես օրինակ է բերել Լատինական Ամերիկայի երկրներից մեկում սեռական փոքրամասնությունների համար օպերայի վրա ծախսված միջոցները։ Եվ խոսքը այն մասին չէ, որ նրանց (փոքրամասնությունների համար) չի կարելի օպերա բեմադրել։ Ի սեր Աստծո։ Բայց ամերիկացի հարկատուների փողերով...
 
Միջազգային կազմակերպությունները, և առաջին հերթին ՄԱԿ-ը վաղուց դարձել են միասեռական (բազմասեռական, անսեռ և այլն, և այլն) սիրահարների չափից ավելի քարոզչության ավանգարդը։ Շատ պարզ պատճառով։ Մարդու իրավունքները՝ կարևոր է, հարց չկա։ Բայց գլխավոր դերը խաղում է՝ կամ, հաշվի առնելով այսօրվա իրողությունները, վերջին շրջանում արդեն խաղացել է ԱՄՆ-ի և եվրոպական երկրների լայնածավալ ֆինանսավորումը։ «Մեծ փոքրամասնության» ցանկացած ֆինանսական կարիքը մեծապես բավարարվել է։ Ադրբեջանում, ճիշտ է, դա չստացվեց, քանի որ կառավարությունը նման նախաձեռնությունները այնքան էլ չի ողջյունել։ Ավելի ճիշտ՝ ամենևին չի ողջյունել։
 
Լրացուցիչ մտածելով օրերս կայացած բանավեճի մասին և հասկանալով իրենց օվկիանոսից այն կողմ գործընկերների հետ խոսքակռիվ չանել գերադասող եվրոպացի ընկերների լռությունը՝ ես մտածում եմ նրանց մասին, ովքեր մեծ հաճույքով ընդունել են Վաշինգտոնի այս հայտարարությունը։ Սրանք հենց նրանք են, ովքեր սովորաբար ԱՄՆ-ի հետ ամեն ինչում և ամենուր համաձայն չեն: Ռուսաստանը, Իրանը, մի շարք արաբական երկրներ։ Պարադո՞քս է։ Պարադոքս է։ Մենք մի տեսակ ստիպված չլինենք հանդուրժողականության և գենդերային փոքրամասնությունների իրավունքների նկատմամբ հարգանքի կոչ անել մեր ամերիկացի գործընկերներին։ Ինչ ասես կարող է պատահել։ Ինչպես ասում են, դուք երազում էլ չեք տեսել: Ավելի ճիշտ, մենք բոլորս էլ երազում չենք տեսել։