Ադրբեջանը ամեն ինչի պատրաստ է Սակայն վճարելու են հարևանները

Հայերը պարբերաբար գնդակոծում են մեր զորքերի դիրքերը Քելբեջարի ուղղությամբ։ Մեզ նման բաները դուր չեն գալիս, և պատասխան գործողությունների արդյունքում ոչնչացվել է Հայաստանի զինված ուժերի ժամկետային զինծառայող Հրաչ Փիլիպոսյանը։ Հնարավոր եմ համարում, որ թշնամին ստում է և նվազեցնում է սեփական կորուստները՝ մենք լայն մարդիկ ենք և հակված չենք մանրուքների, հանուն մեկ զինվորի մենք անկողնուց էլ չենք բարձրանում, ինքնուրույն կփախչի։

Ինձնից Փիլիպոսյանների ընտանիքին ցավակցություն մի սպասեք, իսկ ահա հարևաններին խորհուրդ կարող եմ տալ։Մտածեք, արդյո՞ք արժե տհաճություններին դեմ առնել: Երազում եք ռևանշի մասին և ասում եք, որ Ղարաբաղի հարցը չի՞ լուծվել։ Պատրա՞ստ եք շարունակել զոհաբերել ձեր տասնինը տարեկան երեխաներին: Չեք խնայո՞ւմ ձեր սեփական գենոֆոնդը: Ինչ արած,այդ դեպքում պետք չէ փքվել ու վիրավորված դեմք ընդունել։ Արցունքները, որ քսում եք ձեր չսափրված դեմքերին, մեզ մոտ ոչ վստահություն են ներշնչում, ոչ էլ համակրանք։ Վաղ թե ուշ մենք ձեզ կսովորեցնենք գոյակցել հարեւանների հետ և նրանց նկատմամբ տարածքային պահանջներ չառաջադրել։

Իսկ նրանք, ովքեր չեն ցանկանում սովորել... Դե, «վշտալի է քո ճակատագիրը, օ շվեդի կին, միայն լաց և կնճռոտ ձեռքեր» («Էրիկի տարեգրություն»): Հարցը միայն այն գնի մեջ է, որը դուք վճարում եք ուսման ամբողջական կուրսի համար: Այն կարտահայտվի այնպիսի չափսերով, ինչպիսին է կործանված Հրաչը։ Տղան տասնինը տարեկան էր, դեռ կապրեր ու կապրեր, հող կհերկեր ու ծնողների մասին կհոգար։ Բայց եթե դուք նրա նմաններին չեք խղճում, մենք առավել ևս նրանց չենք խղճա։ Ես նրա վրայից չեմ հանում մեղքը, թշնամին թշնամին է, և նա գիտեր, թե ինչ է դիմում, ավելի ճիշտ՝ ուր էին նրան ուղարկել։ Բայց գլխավոր մեղքը նրանց խղճի վրա է, ով պլանավորում է սադրանքներ և տալիս է մեր բանակի դիրքերի վրա կրակ բացելու հրաման։

Դե, իսկ մեր տղաները լավ են պատրաստված, համբերությամբ չեն տարբերվում, վառվում են առաջ մղվելուն։ Ձեզ ձեռք է տալի՞ս, որ ձեր քաղաքական գործիչներն ու գեներալները սնվում են ձեր երեխաների արյունով։ Դուք համաձա՞յն եք այսուհետև էլ կերակրել: Վճարե՞լ ձեր երկշաբաթյա վաստակին հավասար նրանց ամենօրյա ծախսերը: Դե, նման դեպքում ո՞վ է ձեր բժիշկը, բացի մեր հատուկ ջոկատներից...

Լավ մտածեք, հարևաններ, հրադադարի ռեժիմի խախտման մասին հրամաններ տվող ինչպիսի տիկնիկաբույծներ են քաշում ձեր քաղաքական գործիչների և զինվորականների թելերը։ Ռուսաստա՞նը։ Ֆրանսիա՞ն։ Ամերիկայի Միացիալ Նահանգնե՞րը։ Շատ հնարավոր է: Այո, ձեզ մղում են դրան, բայց անձամբ մղողները իրենց զինվորներին չեն ուղարկելու, դուք եք անձամբ արյունով վճարելու։ Երիտասարդ ժամկետային զինծառայողների՝ Արմենների, Աշոտների, Սուրենների ծնողներ։ Խորհեցի՞ք: Հիշեք «Էկզորցիստի» դրվագը, երբ հայր Մերրինը (հիանալի դերկատարվել է Մաքս ֆոն Սիդովի կողմից) ասում է մեկ այլ քահանային. «Դևը ստախոս է և խաբեբա, բայց երբ նա ստում է, նա վարպետորեն սուտը խառնում է ճշմարտության հետ, և դա հնչում է այնքան համոզիչ, որ դու չես կարող դրան հակառակվել: Հետևաբար, պարզապես նրան մի լսիր: Հիշիր, պարզապես նրան մի լսիր»: Գործընկերը ուշադրություն չի դարձրել Մերինի հոր խոսքերին, և նրա համար ամեն ինչ լավ չի ավարտվել։ Ավելի խելացի եղիր, հարևան, և մի լսիր նրանց, ովքեր ականջիդ փչում են «միացումի», «մեծ Հայաստանի» և ռևանշի մասին մասին։ Մի հավատա նրան, ով քեզ զենքի սեզոնային զեղչեր է խոստանում։ Մեծացրու երեխաներին, հող մշակի, առևտուր արա, հարստացիր որքան ուզում ես՝ մենք քեզ չարիք չենք ցանկանում, չէ որ կուշտ հարևանը ավելի լավ է, քան զայրացած ու սոված հարևանը, բայց մենք ցանկացած սադրանքի պատասխանելու բան ունենք։ Հարգանքի համար մենք կպատասխանենք եռակի հարգանքով, բայց լկտիության համար ... դե, ինքդ հիշում ես, երևի, առավել ևս, որ դա բոլորովին վերջերս է եղել ...

Ղարաբաղյան խնդի՞րը։ Մեզ մոտ նման խնդիր չկա... Կան, իհարկե, որոշակի դժվարություններ, ինչպես տարածքների ականազերծում, ավերվածի վերականգնում, ազատագրված հողերը ժամանակին այնտեղից վտարված մարդկանցով բնակեցնել, խաղաղ (բացառապես խաղաղ) հայ բնակչությանը Ադրբեջանի տնտեսական կյանքում ինտեգրել՝ և այս ամենը լուծելի է, ամեն ինչ ժամանակի հարց է։ Միգուցե մեր բարի հարեւանուհի Հայաստանը ինչ որ մարզերի հետ խնդիրներ ունի, բայց մենք ՄԵՐ Ղարաբաղի հետ ոչ մի խնդիր չունենք, և մեր դիրքորոշումը պարզ է։

Մենք չէ որ կարող ենք մեզ ավելի կոշտ պահել, այդ դուք չգիտե՞ք ոսկե դրամներ։ «Դու պատերազմ ես ցանկացել՝ դու այն կստանաս»։ Ցանկացած պահի դուք կարող եք դեմ առնել ոչ թե կրակակետերի հասարակ ճնշման, այլ փոքրիկ պատժիչ արշավանքի՝ ողջ ռազմական ենթակառուցվածքի ամբողջական ոչնչացմամբ և սահմանների վիրաբուժական ճշտմամբ: Ոչ ոք նեղացած չի հեռանա, իսկ ում վիրավորենք, նրանք սողալ էլ չեն կարողանա։

Դուք, հարևաններ, երբեմն ինձ տարօրինակ եք թվում, ավելի տարօրինակ չի լինում։ Ձեզ միշտ թվում է, որ զանգը հնչում է ցանկացածի համար, բայց ոչ ձեզ համար։ Դուք շարունակու՞մ եք Նժդեհի հուշարձաններ կանգնեցնել, շարունակում եք պատմությունը վերաշարադրել, շարունակում եք գնդակոծել մեր դիրքերը, և հույս ունենալ, որ մենք ամեն-ամեն ինչ, անմիջապես ամեն ինչ մոռացել ենք և ոչինչ չե՞նք տեսնում։