Երեւանն ու Փարիզը պատերազմ են տենչում Նախապատրաստումը տեսանելի է անզեն աչքով

Հայաստանի Քննչական կոմիտեն (ՔԿ) քրեական գործ է հարուցել ադրբեջանական բանակի զինծառայող Ռուսլան Փանահովի նկատմամբ, ով փետրվարի 28-ի առավոտյան Լաչինի շրջանում ծառայողական դիրքերի միջև տեղաշարժվելու ժամանակ մոլորվել է եղանակային վատ պայմանների պատճառով, գրում են հայկական լրատվամիջոցները։ Հաղորդվում է, որ Ռուսլան Փանահովը մեղադրվում է Հայաստանի ՔՕ-ի մի քանի հոդվածներով՝ «սահմանի ապօրինի հատում», «զենքի և զինամթերքի մաքսանենգություն», «դիվերսիոն փորձ», «ազգային, կրոնական պատկանելությամբ պայմանավորված ատելության, անհանդուրժողականության և ազգային պատկանելության դրդապատճառով մահափորձ»։ Եթե իրենց կամքը լիներ, հայերը մեր մոլորված զինծառայողի վրա կկախեին նաև 1999 թվականին Ազգային ժողովում գնդակահարությունները։

Հայկական կողմի նման գործողությունները հերթական անգամ ապացուցում են պաշտոնական Երևանի՝ Ադրբեջանի հետ խաղաղություն հաստատելու ձգտումների մասին հայտարարությունների կեղծարարությունը։ Երկիրը, որն իրականում ձգտում է խաղաղության՝ կոնկրետ քայլեր է անում այդ ուղղությամբ, այլ ոչ թե օդը թափահարում դատարկ ճառերով։ Ահա հիմա էլ Հայաստանը կարող էր և պետք էր վերադարձներ մոլորված ադրբեջանցի զինծառայողին։ Առավել ևս, որ Բաքվի և Երևանի միջև կա փոխադարձ պայմանավորվածություն այն մասին, որ եղանակային պայմանների պատճառով մոլորված զինվորները պետք է վերադարձվեն հակառակ կողմին։ Ադրբեջանը մեկ անգամ չէ, որ վերադարձրել է մոլորված հայ զինծառայողներին։ Որպես օրինակ, երբ Բաքուն մարդասիրություն դրսևորեց և ապահովեց Ադրբեջանի դեմ հանցագործություն չգործած հայ զինծառայողի վերադարձը, կարելի է հիշել շարքային Քաթանյանին, ով մոլորվել էր մառախուղի պատճառով, բայց հաջորդ օրը արդեն վերադարձվեց հայկական կողմին։ Կամ հիշենք Հայաստանի զինված ուժերի մոլորված զինծառայող Արթուր Դավիդյանի մասին, ով նույնպես վերադարձվեց Երեւանին։

Իսկ հիմա, անպայման, մեր երկիրը ստիպված կլինի հրաժարվել նման գործելակերպից։ Եվ դրա համար պատասխանատվությունը ընկնելու է պաշտոնական Երեւանի վրա։ Որը նորից բռնել է սադրանքների ճանապարհը։ Ըստ ամենայնի, հայկական կողմը հատուկ որոշել է կալանավորել և Ադրբեջանին չհանձնել մեր զինծառայողին՝ մտքում ունենալով նրա փոխանակաման հնարավորությունը նոր պատերազմի դեպքում, որի նախապատրաստական աշխատանքները Հայաստանի (և նրա տերերի) կողմից տեսանելի են անզեն աչքով։

Այս կապակցությամբ զարմանալի չէ, որ Հայաստանի կառավարությունը փետրվարի 29-ի նիստում՝ «Զորավարժություններ հայտարարելու և դրանց համար ռազմատրանսպորտային պարտականություններ ունեցող մարմինների տրանսպորտային միջոցներ ներգրավելու մասին» որոշում է ընդունել։ Կայացված որոշման համաձայն՝ 2024 թվականի ապրիլի 1-ից մինչև հունիսի 28-ը կանցկացվեն պահեստազորի հավաքներ, կօգտագործվեն ռազմատրանսպորտային պարտականություններ կատարող մարմինների տրանսպորտային միջոցներ։ Հավաքներին նախատեսվում է ներգրավել մինչև 4799 քաղաքացու։

Հատկանշական է, որ այս ամենը տեղի է ունենում այն պահին, երբ Գերմանիայում անցկացվում են բանակցություններ Ադրբեջանի և Հայաստանի արտաքին գործերի նախարարների միջև։ Եվ Գերմանիայի արտաքին գործերի նախարար Աննալենա Բարբոքը հայտարարել է, որ հնարավոր է համարում Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև խաղաղության հաստատումը։ Նրա խոսքով, Գերմանիան մտադիր է հետագայում ևս աջակցել երկու կողմերին՝ հակամարտությունը կարգավորելու իրենց ջանքերում։

Պաշտոնական Բաքուն կողմ է հանդես գալիս իրավիճակի նման զարգացմանը։

«Գերմանիան, ի տարբերություն իր հարեւանությամբ գտնվող Ֆրանսիայի, որը, ինչպես ասում են, բենզին է լցնում կրակի վրա և Հայաստանին մատակարարում է մահաբեր զենք՝ չեզոքություն է ցուցաբերում խաղաղ գործընթացում»,- ասել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը՝ նախօրեին ընդունելով Գերմանիայի տնտեսության Արևելյան կոմիտեի նախագահ Մայքլ Հարմսի գլխավորած պատվիրակությանը: Բացի այդ, մեր պետության ղեկավարը հիասթափություն է հայտնել՝ Եվրամիության արտաքին քաղաքականության և անվտանգության քաղաքականության հարցերով գերագույն ներկայացուցիչ Ժոզեպ Բորելի ոչ ադեկվատ հայտարարությունների կապակցությամբ։ «Այսպես, Բորելը հայտարարել է, որ եթե Ադրբեջանը հարձակվի Հայաստանի վրա, ապա կտեսնի դրա դառը հետևանքները։ Նախ, որտեղի՞ց է Բորելը վերցրել տեղեկություն այն մասին, որ Ադրբեջանը ծրագրում է հարձակվել Հայաստանի վրա։ Մենք նման ծրագրեր չունենք։ Սրանք պարոն Մակրոնի ակնարկներն են»,- հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։

Այո, խոսքը սադրանքների մասին է, որոնք Հայաստանը կատարում է Ֆրանսիայի նախագահի անմիջական հանձնարարությամբ։ Եվ նա ակնհայտորեն Գերմանիայի կանցլեր Օլաֆ Շոլցին տեսնում է որպես մրցակից Եվրոպայում քաղաքական առաջնորդության համար պայքարում։ Այդ իսկ պատճառով էլ մենք տեսնում ենք, թե ինչպես է Հայաստանը Փարիզի հրահանգով տորպեդահարում Գերմանիայի խաղաղ նախաձեռնությունները։ Ըստ էության, սա Մակրոնի կողմից ևս մեկ մարտահրավեր էր Շոլցի դեմ: Պարոն Էմանուելը այդպես էլ չկարողացավ տանել այն, որ հենց Գերմանիայի կանցլերն է նախաձեռնել՝ Մյունխենի անվտանգության համաժողովի շրջանակներում Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների հանդիպումը։

Սակայն, նրանց դիմակայությունը տեղի է ունենում նաեւ ուկրաինական հարցում։ Գերմանիան ավելին է անում, քան խոսում է։ Մինչդեռ Ֆրանսիան ավելի շատ ցնցում է օդը, քան գործում է։ Ավելի վաղ բրիտանական «Daily Mail» օրաթերթի ընթերցողները Էմանուել Մակրոնին քննադատել էին Ուկրաինա զորքեր ուղարկելու հնարավորության մասին նրա խոսքերի համար՝ հայտարարելով, որ նման հայտարարություններով Ֆրանսիայի նախագահը ուզում է մարդկանց շեղել ներքին խնդիրներից։ Եվ սա ճիշտ եզրակացություն է։ Միայն այն ճշտմամբ, որ հավասարապես նույն պատճառով Մակրոնը Հայաստանին նախապատրաստում է Ադրբեջանի հետ պատերազմի։ Մակրոնը տենչում է իր վարկանիշը բարձրացնել արյան վրա։ Եվ նրա համար միևնույն է, թե դա ում արյունն է լինելու՝ հայի՞, ադրբեջանցու՞, թե՞ ուկրաինացու։ Այնպես որ, նրա կողմից սադրանքները շարունակվելու են։ Ամենուր, այդ թվում նաև Ադրբեջանի նկատմամբ։

Բաքվում այս ամենը տեսնում են և նախապես զգուշացնում, որ իրադարձությունների ողբերգական զարգացման համար մեղքն ընկնում է Նիկոլ Փաշինյանի և Էմանուել Մակրոնի վրա։