Հարձակումներ Ադրբեջանի դեսպանատների վրա Վիեննայի կոնվենցիա՞։ Չէ, չեմ լսել

Այս հանգստյան օրերին Ֆրանսիայում և Լիբանանում մեր դեսպանատները ենթարկվել են հարձակման։ Կարելի է հենվելՎիեննայի կոնվենցիյի վրա, նրա վրա, որ դեսպանատան անվտանգության ապահովումը հանդիսանում է տվյալ երկրի պարտականությունը, ընդհանրապես, շատ բան կարելի է ասել։ Այն, որ Փարիզում դեսպանատան վրա հարձակումը տեղի է ունեցել Ֆրանսիայի իշխանությունների թողտվությամբ, կարծում եմ, բացատրության կարիք չունի։ Այնպես որ, ընկերներ, այնտեղ՝ Ֆրանսիայում, մեզ հետ կանոններով չեն խաղում։

Լիբանանում մեր դեսպանատան վրա հարձակման ժամանակ սաստիկ զայրացած ջարդարարներին ոստիկանությունը ցրեց արցունքաբեր գազով, իսկ ֆրանսիական ոստիկանությունը գերադասեց շրջվել, իբր՝ «չեն տեսել»։ Չենք մոռանա։ Մեթոդներ կան։ Ֆրանսիայի քաղաքացիներին մուտքի արտոնագրերի մերժումից մինչև ֆրանսիական ընկերությունների համար «խնդիրներ ստեղծելուն», որոնք առայժմ աշխատում են Ադրբեջանում։ Միայն Ցանկություն լինի։ Ես ուղղակի պատկերացնում եմ, թե ինչպիսի ճղճղոց կբարձրացներ ողջ «քաղաքակիրթ մարդկությունը», եթե Բաքվում ինչ-որ մեկը պարզապես հոտած ձվեր նետեր Ֆրանսիայի դեսպանատան վրա։ Ի դեպ, վատ չէր լինի նրանց դեսպանատնից հեռացնել պահակությունը. «մարդկանց աղետալի պակաս կա, բոլորին գործուղել են սահմանամերձ շրջաններ»։ Հնարավոր նվազագույնի հասցնել Ֆրանսիայի հետ միջպետական շփումները (ինչպես տնտեսական, այնպես էլ մշակութային): «Total»?։ «Գեներալ Յանովը եղունգներով զգուշությամբ թակում է սեղանին. երջանիկ միտք է, ինչի մասին մտածելու բան կա»։ Ըստ երևույթին, հաղորդագրությունը, այն մասին, որ հաշվի առնելով Ֆրանսիայի և Բելգիայի դիրքորոշումը 44-օրյա պատերազմի ժամանակ, մենք աննպատակահարմար ենք համարում այս երկրների ընկերությունների մասնակցությունը Ղարաբաղի վերականգնման ծրագրերին, բոլորովին տեղ չհասավ։ Ոչ ամբողջությամբ: «Ընկերները չեն հասկանում».

Ընդհանրապես, կոնկրետ երկրի ընկերության Ադրբեջանում աշխատանքի ընդունելու չափանիշը պետք է լինի իրենց պետության դիրքորոշումը Ղարաբաղի և Զանգեզուրի նկատմամբ։ Այնպես որ այստեղ ևս ինչի մասին մտածելու և ինչի վրա աշխատելու բան կա:

Պետք է պետժել։ Թե որտեղ են գտնվում հայկական արմատական կազմակերպությունների կենտրոնակայանները Լոնդոնում, Փարիզում, կամ Բեյրութում, այնքան էլ դժվար չէ իմանալ։ Համոզված եմ, որ հասցեները հայտնի են, իսկ մնացածը տեխնիկայի ու մարդու ձեռքի գործն է։ Հանգիստ և կուլտուրական: Կային փոք մարդուկներ՝ չկան մարդուկներ, «խեղդվեցին»:

Այնպես որ, կան մարմոզետների ասպատակումները կանխելու ուղիներ, դրանց զանգվածը: Լկտիներին պետք է դաս տալ Պավլովի մեթոդով, այն է. ոչնչացնել, որքան հնարավոր է թշնամու կենդանի ուժն ու տեխնիկան Ղարաբաղում և սահմանային գոտում և յուրաքանչյուր ոչնչացված զինվորի բերանում՝ «Դեսպանատան համար» կամ «Ուրախ Հայ-դատի համար» գրություն տեղադրել։ Եթե, իհարկե, ոչնչացված զինվորի մոտ գլուխ մնա։ Բայց այն չի մնա, պարզապես կպցնել կրծքին կամ նորից մտցնել գրպանը: Ընդհանրապես, այն, ինչ կմնա, այն էլ կդառնա փոխադրող։

Եվ այո, Խանքենդիի մաքրումը՝ Փելոսիի Հայաստան կատարած այցի լույսի ներքո, Ռուսաստանը, մեղմ ասած, այնքան էլ գոհ չէ իր վասալից, այնպես որ «խաղաղապահների» հետ «շրջվիր մարդ» ոգով զրույցը՝ լիովին իրական է։ Հայաստանին, ըստ լուրերի, արդեն պահանջում են վճարել գազի պարտքը, այնպես որ անջատողականներին սպասվում են բազմաթիվ ձմեռային անակնկալներ։ Նրանց, ովքեր ողջ կմնան, կայցելի Ձմեռ պապիկը: Փայտով, բայց առանց նվերների պարկի...Իսկ այն հարցերին, թե իրականում այստեղ ինչ է կատարվում, մենք միշտ կարող ենք պատասխանել. «Գյուղատնտեսական աշխատանքներ։ Վնասատուների ոչնչացում, անտառահատիչ-կրակային հողագործության մեթոդների յուրացում (կատարում ենք անտառահատումներ և կրակով այրում բոլոր անպետք բաները): Ընդհանուր առմամբ, պատրաստվում ենք ցանքին»։

Իսկ այն հարցին, թե ինչու կոմբայնը թևեր ունի, մենք կբացատրենք, որ «սա մեր նախագծային բյուրոյի վերջին վերամշակումն է, «İnnovaciya və Texnoloji Qayırma Agentliyi», իրավաբանական հասցեն է՝ Խորհրդարանի պողոտա, 3»:

Միջազգային կազմակերպությունները մեզ կդատապարտե՞ն։ Նրանք, միեւնույն է, մեզ կպախարակեն, այնպես որ թող գոնե արժանի լինի։ «Հա, մենք սարսափում ենք նման հեռանկարից և վազում ենք մեր իրերը մի կույտ հավաքենք, որպեսզի անմիջապես տանք Հայաստանին»։ Իսկ, եթե լուրջ՝ ապա ավելի լավ է թող երեքին դատեն, քան վեցը տանեն: Պետք է պարզապես հասկանալ և ընդունել մի հասարակ ճշմարտություն. հարևաններն ու նրանց հովանավորները մեզ ատում են։ Ընդ որում ատելությունը մաքուր է, պղտորված չէ։ Մեզ ատում են պարզապես այն պատճառով, որ մենք կանք: Ձեր աչքերից դեն նետեք այս լիբերալ-հումանիստական ծածկոցները, նրանք պարզապես չունեն 1918 թվականը կրկնելու ուժն ու կարողությունը։