Հետևանքներով սկանդալ. ինչո՞ւ են Կիևում սիրալիր վերաբերվում Աննա Հակոբյանին Ադրբեջանում հետևություններ կանեն

Եթե իրականանա այն, ինչի մասին գրում են հայկական լրատվամիջոցները, ապա մեծ, ամպագոռգոռ սկանդալ կբռնկվի եւ Բաքուն Կիեւի հետ կարող է երկար ժամանակով գժտվել։ Հայկական հրապարակումները գրում են, որ Աննա Հակոբյանը, այսինքն՝ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կինը, կմասնակցի Կիևում այսօր բացվող Առաջին տիկնանց և ջենտլմենների երրորդ գագաթնաժողովին։ Այսինքն՝ նախատեսվում է ոչ թե տիկին Հակոբյանի մասնավոր այցը Ուկրաինա, այլ նրա պաշտոնական մասնակցությունը միջազգային ֆորումին։

«President.gov.ua» կայքում ասվում է, որ Առաջին տիկնանց և ջենտլմենների գագաթնաժողովը՝ աշխարհի առաջին դեմքերի ամուսինների միջազգային միավորում է, որը հիմնադրվել է Ուկրաինայի նախագահի կնոջ՝ Օլենա Զելենսկայի կողմից 2021 թվականին՝ հանուն աշխարհում մարդկանց բարօրությանը փորձի փոխանակման և համատեղ նախագծեր իրականացնելուն: Առաջին և երկրորդ գագաթնաժողովները տեղի են ունեցել համապատասխանաբար 2021 և 2022 թվականներին։

Երրորդ գագաթնաժողովի քննարկման թեմաները կլինեն. «Հասարակության մեջ հոգեկան խնդիրների խարանումից խուսափելու ուղիները», «Պատերազմի ազդեցությունը հասարակության հոգեկան վիճակի վրա» և «Երիտասարդների հոգեկան առողջության բարելավում»։ Թեմաները, անշուշտ, կարևոր են, օրախնդրական են, և ինչպես համարում է Ելենա Զելենսկայան՝ այս միջոցառումը համաշխարհային հանրությանը կօգնի սահմանել ընդհանուր արժեքները և հավատարիմ մնալ դրանց։

«Այս ամբողջ ընթացքում, մինչ շարունակվում է ռուսական ներխուժումն Ուկրաինա, շարունակվում է ողջ աշխարհի արժեքների բախման թեստը։ Աշխարհը արդյո՞ք պատրաստ է դիմակայել ագրեսիային, թե՞ կհաշտվի դրա հետ։ Ի՞նչն է լինելու կարևորը՝ կանոններ բոլորի համար, թե՞ կոպիտ ուժ։ Արդյո՞ք ժամանակակից աշխարհում տեղ կա արդարության, հավասար իրավունքների, ազատության համար։ Այս ամենը հարցեր են, որոնց յուրաքանչյուր երկիր և յուրաքանչյուր մարդ պատասխանում է հիմա՝ ինքը իրեն։ Հետևաբար ես կձգտեմ ոչ միայն ընդհանուր որոշումների, այլ նաև ընդհանուր արժեքների հռչակմանը, որոնց մենք հավատարիմ ենք մնալու, որպեսզի աշխարհը դարձնել ավելի մարդկային վայր»,- հայտարարել է Ուկրաինայի ղեկավարի կինը։

Հավանաբար, նման գագաթնաժողովի գաղափարն իրականում ճիշտ է և միանագամայն ժամանակին։ Բայց խելամիտ հարց է ծագում՝ ինչո՞ւ է նրանում մասնակցելու համար հրավիրվածների թվում հայտնվել Հակոբյանը։ Ինքներդ դատեք. Աննա Հակոբյանը՝ մասնավոր անձ չէ, նա մի երկրի վարչապետի կինն է, որը քառորդ դարից ավելի օկուպացված է պահել հարեւան պետության տարածքների 20%-ը։ Այսինքն՝ Հակոբյանը հենց այն Փաշինյանի կյանքի ընկերն է, ով Երևանի կենտրոնում գոռում էր, թե «Ղարաբաղը՝ Հայաստան է, վերջակետ» և հարբած պարեր էր կազմակերպում օկուպացված Շուշայում։ Առավել ևս, այս տիկինը, ըստ էության, մեր երկրի նկատմամբ Հայաստանի ագրեսիայի խորհրդանիշներից մեկն է։ Այդ նա է բազմիցս այցելել այն ժամանակ օկուպացված ադրբեջանական հողեր՝ լկտիություն ունենալով ադրբեջանցիներին հրավիրել Շուշա՝ «մուղամ լսելու»։ Հանդիպել է հայ զինծառայողների հետ, ովքեր ադրբեջանական հողում կռվել են Ադրբեջանի դեմ, ձգտելով Երևանի վերահսկողության տակ պահել մեր, ադրբեջանական տարածքները։ Աննա Հակոբյանը նրանց ոգեշնչել է մեր երկրի, մեր ժողովրդի դեմ պատերազմի։

Առավել ևս, Հայաստանի վարչապետի կինը ստեղծել է 13 կանանցից բաղկացած «Էրատո» ջոկատ՝ Ադրբեջանի տարածքում մեր երկրի դեմ ռազմական գործողություններին մասնակցելու համար։ Այս ռազմատենչ ու չարասիրտ հայուհիները զուտ պատահականությամբ չհայտնվեցին 44-օրյա պատերազմի մեջ՝ մի քիչ ուշացան նախապատրաստման հարցում և չհասցրին։ Բայց կանանց ջոկատ ստեղծելու ինքնին փաստը՝ պերճախոս գիծ է մի տիկնոջ դիմանկարին, որին, դատելով հայկական լրատվամիջոցների տեղեկություններից, Կիևում պատրաստվում են ընդունել ամենաբարձր մակարդակով։ Այսինքն պատրաստ են ողջունել այն կնոջը, ով օրհնել է հայկական բանակը, որը ռմբակոծել է խաղաղ ադրբեջանական քաղաքները՝ սպանելով ծերերին, կանանց, երեխաներին։

Ապշեցուցիչը միայն սա չէ: Հայաստանը մինչև հիմա սատարում է անջատողականությանը, նրա պետբյուջեից են ֆինանսավորվում ղարաբաղցի անջատողականները, անօրինական զինված կազմավորումները, որոնց Խանքենդիում կեղծավորությամբ և խաբեությամբ անվանում են «ինքնապաշտպանության ուժեր»։ Առավել ևս, այդ ավազակախմբերը համակարգվում են Հայաստանից՝ նրա Պնախարարության միջոցով։ Եվ ինչպե՞ս, հարց է առաջանում, անջատողականությունից, օկուպացիայից, խաղաղ քաղաքների ավերումից, խաղաղ բնակիչների սպանությունից տառապող Ուկրաինան կարող է ընդունել մարդկության դեմ նման հրեշավոր հանցագործությունների մեջ մեղավոր երկրի առաջին տիկնոջը:

Եվ սա դեռ ոչ բոլորն է: Հայկական բիզնեսը վաղուց և հարմարավետ գործում է Ռուսաստանի կողմից բռնակցված Ղրիմում։ Իսկ Հայաստանի անվտանգության երաշխավոր է հնդիսանում այդ նույն Ռուսաստանը, որը զավթել է Ղրիմը, աջակցել և սնուցել է անջատողականությունը Դոնբասում, լայնամասշտաբ պատերազմ է սանձազերծել Ուկրաինայի դեմ։ Հայաստանը հանդիսանում է ՀԱՊԿ-ի անդամ, և ամբողջովին կախված է Ռուսաստանից։ Հայաստանի Հանրապետության պետական սահմանները պահպանում են ռուս սահմանապահները։ Ինչպե՞ս, հաշվի առնելով այս ամենը, Ուկրաինան որոշել է հյուրընկալություն ցուցաբերել Հայաստանի առաջին տիկնոջը։

Մի՞թե Ելենա Զելենսկայային և գագաթնաժողովի կազմակերպիչների թիմին չի կանգնեցրել նույնիսկ այն փաստը, որ Հայաստանը ամենաակտիվ բնույթով Ռուսաստանին աջակցում է իրենց հայրենիքի դեմ պատերազմում։ Իսկ դրա ապացույցները բավականին շատ են. «The New York Times»-ի աղմկահարույց հոդվածի համաձայն՝ 2022 թվականին Հայաստանը ԱՄՆ-ից և ԵՄ-ից ներմուծել է համապատասխանաբար 515 և 212 տոկոսով ավելի շատ չիպեր և միկրոպրոցեսորներ, քան 2021 թվականին։ Դրանով հանդերձ, այդ նույն ապրանքների 97 տոկոսը Հայաստանը վերավաճառել է Ռուսաստանին։

Պաշտոնական Կիեւի նման քայլերը, մեղմ ասած, տագնապալի են։ Ինչո՞ւ է Ուկրաինան սիրախաղ անում օկուպանտ պետության հետ։ Ինչո՞ւ է Կիևը իր գործողություններով արժեզրկում Ադրբեջանի կողմից նրան ցուցաբերված մարդասիրական օգնությունն ու քաղաքական աջակցությունը։

Այս հարցերն հենց այնպես չեն ծագել։ Դրանց ծագմանը հրահրում է ուկրաինական կողմը։ Եվ պետք է ասել, ոչ առաջին անգամ։ Հուլիսի վերջին Հայաստանը ձեռնարկեց կրկնապատկված ուժով նոր սադրանք ուռճացնել՝ այս անգամ Ադրբեջանի սահմանին «մարդասիրական շարասյան» հետ։ Այս արկածախնդրությանը աջակցելու համար Երևանը հրավիրեց Հայաստանի Հանրապետությունում հավատարմագրված դեսպանությունների և միջազգային կազմակերպությունների ներկայացուցիչներին։ Այսպես ուրեմն, նրանց թվում, ով համաձայնվել էր մասնակցել հերթական հակաադրբեջանական շոուին, եղել է նաև Ուկրաինայի դիվանագետը...

Անձամբ ես մեկ անգամ չէ, որ դիմել եմ Ուկրաինայի ԱԳՆ-ին այս դեպքը մեկնաբանելու խնդրանքով։ Պատասխանը այդպես էլ չի հետևել։ Եվ ահա հիմա մենք տեսնում ենք, թե ինչպես են Կիևում պատրաստվում դիմավորել Հայաստանի առաջին տիկնոջը, ով ուրախությամբ է ողջունել իր երկրի պատերազմին Ադրբեջանի դեմ։ Չափազանց շատ գործողություններ են ստացվում Ուկրաինայի կողմից, որոնք Ադրբեջանում չեն կարող բացատրություն գտնել։ Սա պաշտոնական Կիևի լուրջ սխալն է, չէ որ ռուս-ուկրաինական պատերազմը դեռ ավարտված չէ, իսկ Ադրբեջանի պես կարևոր և անկեղծ ընկերոջ կորուստն Ուկրաինային ակնհայտորեն օգուտ չի բերի։