Ուկրաինա, Մոլդովա, Վրաստան. եթե բարեկամը հանկարծ պարզվի ԵԽԽՎ-ն ամեն ինչ ցույց տվեց

Կյանքում լինում են պահեր, որոնք շատ դժվար է ընդունել։ Նույնիսկ ավելին, որոնց համար ամաչում ես։ Բայց ոչ քո համար: Ոչ, ամաչում ես նրանց համար, ովքեր քեզ մոտ նման զգացմունք են առաջացրել։ Այդպես է, հավանաբար, տեղի է ունեցել և նախօրեին, երբ ԵԽԽՎ-ն հրաժարվեց վավերացնել Ադրբեջանի պատվիրակության լիազորությունները։ Հիշեցնենք, որ այս որոշմանը կողմ են քվեարկել 76 պատգամավոր, դեմ՝ 10, իսկ չորսը ձեռնպահ։

Այսօր Caliber.Az-ը արդեն մեջբերել է տվյալները այն մասին, թե ով և ինչպես է քվեարկել։ Մենք նշել ենք և՛մեզ աջակցողներին, և՝ նրանց, ովքեր ամենևին ձեռնպահ են մնացել քվեարկումից։ Հասկանալի է, որ յուրաքանչյուր երկրի պատվիրակները, ըստ երևույթին, ունեցել են չքվեարկելու իրենց պատճառները՝ ոմանք վախեցել են ընկնել նրանց անբարեճահաճության մեջ, ովքեր նախաձեռնել են այս հակաադրբեջանական բանաձևը, ոմանք, պարզապես թոթովելով ուսերը և «դա մեզ չի վերաբերում» մտքով լքել են քվեարկության դահլիճը։ Բայց մենք այս հոդվածում կցանկանայինք նշել երեք երկրների պատվիրակությունների անգործությունը, որոնցից մենք, մեղմ ասած, նման անտարբերություն, իհարկե, չէինք սպասում։ Խոսքը Վրաստանի, Ուկրաինայի և Մոլդովայի մասին է, որոնց պատվիրակությունները հրաժարվել են մասնակցել քվեարկությանը։

Սկզբի համար նշենք, որ բոլորի համար ակնհայտ է, թե ինչ պատճառով են տեղի ունենում Ադրբեջանի վրա այս բոլոր հարձակումները՝ արևմտյան երկրների, կառույցների, ինստիտուտների և լրատվամիջոցների կողմից։ Այդ թվում նաև ԵԽԽՎ-ում։ Ինչպես արդեն գրել ենք նախորդ նյութերում (հղում 1, հղում 2), այնտեղ պարզապես չեն կարող ընդունել/մարսել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության վերականգնումը։ Ընդ որում, սեփական ուժերով, առանց դրսի օգնության, առանց այդ բոլոր ՄԱԿ, ԵԽԽՎ, ԵԽ-ների և փքված բյուջեներով ու բյուրոկրատական ապարատներով ձանձրալի հապավուններով անպետք կառույցների: Նրանց կողմից աղմուկը մեծ է, բայց օգուտը զրո: Մինչ Ադրբեջանը Ղարաբաղի պատճառով կախվածության մեջ էր՝ մենք նրանց համար «լավ» էինք։ Սա և հասկանալի է հատկապես այն պատճառով, որ դրանով էին սնվում համանախագահների, մոդերատորների, բանակցողների և այլ միջնորդների տեսքով վերնաշենքեր։ Բայց հենց որ Ադրբեջանը իր ուժերով ազատագրեց իր տարածքները և լիովին վերականգնեց իր ինքնիշխանությունն ու տարածքային ամբողջականությունը, և, համապատասխանաբար, «պոկվեց կարթաձողից», շատերը մնացին անգործ։ Բայց մենք մեր գործն ենք արել։ Մենք մեր հողերն ենք վերադարձրել։ Մենք դրանք վերականգնում ենք մեր միջոցներով։ Մենք նրանց կյանք ենք ներշնչում: Դե ինչպե՞ս կարելի է նման բան ներել Ադրբեջանին։

Ինչպես հայտնի է, Ադրբեջանը հետխորհրդային տարածքում միակ պետությունը չէր, որը տարածքային ամբողջականության հետ կապված խնդիրներ ուներ։ Ադրբեջանը, Վրաստանը, Ուկրաինան, Մոլդովան՝ այս բոլոր երկրները բախվել են ընդհանուր խնդրի՝ անջատողականության, իրենց հողերի օկուպացիայի և էթնիկ զտումների քաղաքականության հետ։ Բայց 2020 թվականին Ադրբեջանը դարձավ նախկին ԽՍՀՄ-ի տարածքում միակ պետությունը, որը կարողացել է լուծել այդ խնդիրը։ Չլուծված տարածքային խնդիրներով երկրների ակումբում են մնացել Վրաստանը, Ուկրաինան և Մոլդովան։ Բայց ինչպե՞ս էին երեկ իրենց պահում այս պետությունների պատվիրակությունները ԵԽԽՎ-ում։ Նրանք պարզապես չմասնակցեցին քվեարկությանը։ Այո, հայրենական լրատվամիջոցները վերատիրաժավորեցին ուկրաինացի պատվիրակի՝ ի պաշտպանություն մեր երկրի ամպագոռգոռ ելույթը, ով վերջում նույնիսկ ընդգծեց. «Yaşasın Azərbaycan»: Հաճելի պահ մեզ համար։ Բայց գործնականում անօգուտ: Չէ որ ողջ ուկրաինական պատվիրակությունը ամբողջ կազմով չմասնակցեց քվեարկությանը։

Ճիշտ այդպես են վարվել Վրաստանի և Մոլդովայի պատվիրակները։ Բայց չէ որ ԵԽԽՎ-ն ըստ էության կասկածի տակ է դրել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը։ «Ադրբեջանի իշխանությունների գործողությունները Լեռնային Ղարաբաղում», «Լաչինի միջանցքի շրջափակում»՝ Բաքվի հասցեին նման մեղադրանքներով լի է ԵԽԽՎ բանաձեւը։ Եվ Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությանը ուղված այս հարձակումներին դեմ Ուկրաինայի, Վրաստանի և Մոլդովայի պատվիրակների չմասնակցելը՝ միթե՞ դրա նշանը չէ, որ նրանք դրանով հանդերձ չեն ճանաչում Բաքվի ինքնիշխանությունը ազատագրված ադրբեջանական տարածքների նկատմամբ։

Այդ երկրներից յուրաքանչյուրի հետ Ադրբեջանը ունի բարեկամական հարաբերություններ։ Մոլդովայի հետ մենք ունենք կայուն տնտեսական և դիվանագիտական կապեր։ «Ադրբեջանի հետ գործընկերությունը շատ կարևոր է Մոլդովայի էներգետիկ անկախությանը հասնելու համար»,- հաստատում են Քիշնևում։

«Ադրբեջանը՝ Ուկրաինայի բարեկամ և հուսալի գործընկեր է միջազգային ասպարեզում»,- ասում են Կիևում։ Մեր երկիրը պատերազմի առաջին օրերից Ուկրաինային մարդասիրական օգնություն է ցուցաբերում։

«Ադրբեջանը ոչ միայն մեր բարեկամն ու հարևանն է, այլ նաև շատ ուժեղ ռազմավարական, առևտրական գործընկերը», - չեն հոգնում հայտարարել Թբիլիսիում։

Բայց չէ որ բարեկամները ճանաչվում են դժբախտության ժամանակ: Ադրբեջանը իր բարեկամներին երբեք դժբախտության մեջ չի լքել։ Եվ բարեկամների (այո և ընդհանրապես՝ աշխարհի բոլոր պետությունների) տարածքային ամբողջականությունը երբեք կասկածի տակ չի դրել։

Բացի այդ, Ադրբեջանը, Վրաստանը, Ուկրաինան և Մոլդովան հանդիսանում են նաև ՎՈՒԱՄ-ի անդամներ, ինչը, ի թիվս այլ բաների, ենթադրում է նաև ավելի սերտ համագործակցություն միջազգային ասպարեզում։ Ավաղ, ԵԽԽՎ-ի երեկվա նիստն այլ պատկեր ցույց տվեց։ Ինչ արած, հավանաբար Բաքվում այս ամենը նկատի կունենան։ Ադրբեջանը՝ այն պետությունն չէ, որը խռովում է։ Բայց մենք հիշում ենք և՛բոլոր լավ, և՛ բոլոր վատ բաները:

Իսկ ինչ վերաբերում է ԵԽԽՎ-ին, ապա մեր նկատմամբ նրա քաղաքականությունը նախապես պարտվողական է։ Բաքվի վրա ճնշում գործադրելու Ստրասբուրգի փորձերը համարժեք չեն՝ ուժերի աշխարհաքաղաքական և տարածաշրջանային դասավորությանը։ Մենք ոչ մեկին զոռով բարեկամանալուն չենք խցկվում, չենք ձգտում բոլորին գոհացնել, բայց մեր ազգային շահերն էլ երբեք չենք զիջելու։