Սփյուռքն ընդդեմ Հայաստանի վարչապետի Երկրպագում ենք երկու կողմերին էլ

Ես բազմիցս ընդգծել եմ, որ թշնամու ճամբարում հակասությունները տոն են մեզ համար։ Նման բաները պետք է մշտապես վերահսկել, և նկատելով, հնարավոր ամեն ջանք գործադրել, որպեսզի այս տոնը հնարավորինս երկար մնա մեզ հետ…

Դե, բռնողի վրա, ինչպես ասում են, գազանն էլ է վազում, և եթե մենք իսկապես ինչ-որ բան շատ ենք ուզում, ապա այդ «ինչ-որ բանը» իսկապես կարող է պատահել: Իսկ հիմա՝ մեջբերում. «Երեկ Փաշինյանը հայտարարել է, որ Զատուլինին, Մարգոյին, ինձ և շատերին թույլ չեն տալիս մուտք գործել Հայաստան, քանի որ մենք շատ վատ բաներ ենք արել Հայաստանի համար։ Ես կոռեկտ չեմ լինի, ինչպես իմ ընկեր Կոստյա Զատուլինը։ Մի բան կարող եմ ասել՝ Նեմեսիսից հաստատ չես կարող խուսափել»,- ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է ռուսաստանցի մեդիա գործարար Արամ Գաբրիելյանովը։ Իսկ հիմա եկեք ավելի մոտիկից ճանաչենք Արամ Աշոտովիչին։

Գաբրիելյանովի կենսագրությունը միանգամայն կոմսոմոլական է՝ Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ, այնուհետև՝ «Ուլյանովսկի կոմսոմոլեց» թերթի թղթակից, հետո՝ նույն թերթի պատասխանատու քարտուղար, հետո՝ գլխավոր խմբագիր։ 1992-ին հնարավորությունը բաց չթողեց և սեփականաշնորհեց այդ թերթը՝ միաժամանակ անվանափոխելով «Սիմբիրսկիե գուբերնսկիե վեդոմոստի»։ Խելոք քայլ էր, որովհետև ժամանակի տենդենցները կոմսոմոլականի համար օրենք են, իսկ եթե կոմսոմոլականը տատանվում է, ապա բացառապես այն գծի հետ միասին, որին հավատարիմ են այս պահին իշխողներն ու իշխող կուսակցությունը։ Նա «Նյուզ մեդիա» հոլդինգի հիմնադիրն է: Արամ Աշոտովիչը «Բալտիյսկայա մեդիագրուպպա» հոլդինգի նախագահն է և Ռուսաստանի Դաշնության Քննչական կոմիտեին առընթեր հանրային խորհրդի անդամ։ Հարուստ կենսագրություն, վստահաբար կարելի է ասել, որ մարդը աղքատ չէ։ Ժամանակին լուրեր էին պտտվում, որ նա վիլլա ունի Լազուր ափին, ինչին ի պատասխան Գաբրիելյանովը հայտարարեց, որ օտարերկրյա անշարժ գույք չունի, ով գտնի, խոստացավ «անշարժ գույքը նվիրել նրան»։ Քիչ անց Ալեքսեյ Նավալնին հրապարակեց հետաքննության արդյունքները, ըստ որի՝ 2009 թվականին Գաբրելյանովը 2 միլիոն եվրոյով բնակարան է գնել Փարիզում, որից հետո Գաբրիելյանովից պահանջեց կատարել իր խոստումը և իրեն նվիրել այդ բնակարանը։ Գաբրիելյանովը Նավալնիի պահանջը մեկնաբանեց այսպես. «Ես փող եմ աշխատել ու գնել: Վաղուց եմ այն գնել: Գերմանամուկ չեմ բուծել, Պետդեպից փող չեմ ստացել»։ Մի խոսքով՝ չնվիրեց, քրտնաջան աշխատանքով ձեռք բերածը ձեռքից բաց չթողեց:

Տեղեկատվություն մտորումների համար. 2022 թվականի նոյեմբերին քաղաքացի Գաբրիելյանովը Ռուսաստանի Դաշնության նախագահից 36 միլիոն ռուբլու չափով դրամաշնորհ է ստացել՝ Ուկրաինայի տարածքում անջատողական կազմավորումների համար ԶԼՄ-ների հաղորդակցության և հասարակայնության հետ կապերի ոլորտում նոր մեդիա մասնագետներ պատրաստելու համար, իսկ ավելի վաղ՝ 2014 թվականի ապրիլին, նա պարգևատրվել է Պատվո շքանշանով՝ «բարձր պրոֆեսիոնալիզմի և Ղրիմի իրադարձությունների լուսաբանման օբյեկտիվության համար»։ Կարդացեք՝ «Ղրիմի բռնակցմանը տեղեկատվական աջակցության համար»:

Մեր ընթերցողը խելացի մարդ է, և առանց լրացուցիչ բացատրությունների կհասկանա, որ Գաբրիելյանովը ակտիվորեն պաշտպանում է անջատողականությունը հետխորհրդային տարածքում։ Նրա աշխատանքն է այդպիսին, և երբեմն նման աշխատանքը զգալի շահույթ է բերում։ Բայց մեկ այլ պետության ղեկավարին սպանությամբ սպառնալը, համաձայնվեք, այլ բան է: Եթե Ուկրաինայի օրենքներով անջատողականության համար սպառնում է մեկ պատիժ, ապա սպանության սպառնալիքը բոլորովին այլ հոդված է և արդեն մեկ այլ երկրի օրենքներով, այս դեպքում՝ Հայաստանի: Մի խոսքով, ես իրավաբան չեմ, բայց կարծում եմ, որ ՀՀ պատկան մարմինները պետք է հետաքրքրվեն քաղաքացի Գաբրիելյանովով։ Ախր նա լավ կապեր ունեցող մարդ է, ոչ աղքատ, ինչը նշանակում է, որ նա հնարավորություններով մարդ է: Ամեն ինչ կարող է պատահել, հետո Հայաստանի պատկան մարմիններին կմեղադրեն հանցավոր անփութության մեջ։ Որովհետև իրավախախտումների կանխարգելումը ոչ միայն սոցիալական, իրավական, կազմակերպչական, տեղեկատվական և այլ միջոցառումների ամբողջություն է, որն ուղղված է իրավախախտումների կատարմանը նպաստող պատճառների և պայմանների բացահայտմանը և վերացմանը: Խոսքը նաև հանցագործության կատարումը կանխելու նպատակով մարդկանց վրա դաստիարակչական ազդեցություն գործելու մասին է։

Հայ արմատականների շրջանում քաղաքական սպանությունների և ահաբեկչության ավանդույթներն ավելի քան բավարար են, և, ինչպես արդեն ասացի, Փաշինյանին կարելի է գնդակահարել ցանկացած թևից՝ և՛ պրոֆեսիոնալների, և՛ միայնակ սիրողականների։ Ուստի Հայաստանի ԱԱԾ համապատասխան վարչությանը խորհուրդ եմ տալիս ուժեղացնել վարչապետի պաշտպանության միջոցառումները։

Իսկ ի՞նչ պետք է անենք մենք՝ այս դեպքում։ Ես կարող եմ ձեզ ցնցել իմ առաջարկով, բայց լուրջ խորհեք. հայերի տարածքային պահանջներն իրենց հարևանների նկատմամբ՝ դա եռանկյունի է։ Առաջին կողմը Սփյուռքն է, երկրորդը՝ անմիջականորեն Հայաստանը, իսկ երրորդ կողմը հենց անջատողականներն են (կարևոր չէ, թե որտեղ՝ Ղարաբաղում, Ջավախքում, Սոչիում, թե Մարսելում)։ Եվ այս կողմերից ցանկացածի միջև ցանկացած հակասություն օգուտ է մեզ: Զարմացնել՝ նշանակում է հաղթել։ Եվ երբ թշնամուդ համար միանգամայն անսպասելի քայլ ես անում, դու նրան ուղղակի շշմեցնում ես: Դու շահում ես աշխարհի ամենաթանկ բանը: Ժամանակ՝ հաջորդ քայլի համար:

Ուստի մի զարմացեք։ Մենք կարող ենք Արամ Աշոտովիչ Գաբրիելյանովին առաջարկել ... քաղաքական ապաստան Ադրբեջանում, մեր և Հայաստանի միջև արտահանձնման պայմանագիր չկա, և, հետևաբար, նա ապահով կլինի մեզ հետ։ Թշնամուն պահիր անընդհատ զարմացած վիճակում։ Սա քայքայում է նրա նյարդային համակարգը և ստիպում սխալներ թույլ տալ։ Իմ կարծիքով գաղափարը հարուստ է, մտածելու բան կա…