Ադրբեջանից հետո հասան նաև Ռուսաստանին Հայաստանում նորից վերաշարադրեցին պատմությունը

Ըստ երևույթին՝ հայ-ռուսական հարաբերություններում լարվածությունը Երևանի արևմտյան նկրտումների ֆոնին կարող է էլ ավելի խորանալ՝ պատմությունը վերաշարադրելու և Ռուսաստանը որպես օկուպանտ երկիր ներկայացնելու հայկական կողմի փորձերի պատճառով։ Ինչպես փոխանցում են հայկական լրատվամիջոցները՝ ՀՀ կառավարությունը հաստատել է 8-րդ դասարանի համար «Հայոց պատմություն» նոր դասագիրքը, որում 1828 թվականին «Արևելյան Հայաստանի միացումը» Ռուսական կայսրությանը հիշատակվում է, որպես «բռնակցում»։ Դասագրքի 6.1 գլուխը վերնագրված է «Ռուսաստանի կողմից Արևելյան Հայաստանի բռնակցումը»: Ինչպես նաև դասագրքում Թուրքմանչայի պայմանագիրը (1826-1828 թվականների ռուս-պարսկական պատերազմից հետո ստորագրված) ներկայացված է որպես Ռուսական կայսրության կողմից օկուպացիա։

Մինչդեռ պատմական իրականությունը կայանում է նրանում, որ ոչ մի «արևելյան Հայաստան» երբեք գոյություն չի ունեցել, իսկ Թուրքմանչայի պայմանագրում խոսքը Ղարաբաղի և Նախչըվանի խանությունները Ռուսաստանին միացնելու մասին է։ Հայերը ադրբեջանական հողեր են բերվել հատկապես Քյուրեքչայի, Գյուլիստանի և Թուրքմանչայի խաղաղ պայմանագրերից հետո։ Ակնհայտ է, որ Հայաստանում նման անհեթեթ ձևով փորձում են «պատմական» հիմնավորում գտնել Ռուսաստանից հեռանալուն և Արևմուտքի թևի տակ հայտնվելուն, ինչպես նաև միջազգային հանրության վզին փաթաթել առասպելն այն մասին, որ իբր հայերը Հարավային Կովկասում իրենց ինչ-որ պետություն են ունեցել։

Caliber.Az-ին մեկնաբանելով Հայաստանի հերթական հակառուսական արարքի պատճառը՝ Ռուսաստանի Ժամանակակից պետական զարգացման ինստիտուտի տնօրեն Դմիտրի Սոլոննիկովը հայտարարել է, որ Հայաստանի ներկայիս իշխանությունները հետևողականորեն գնում են պատմությունը վերաշարադրելու ճանապարհով, ինչպես դրան սովորեցնում են Սորոսը և արևմտյան հիմնադրամները։

«Պատկերավոր ասած՝ ի դեմս Հայաստանի լավ աշակերտը մեծ գումարի դիմաց անթերի կատարում է իր արևմտյան խրատատուների առաջադրանքները։ Մենք շատ լավ ենք տեսնում, թե ինչպես է Սորոսի կողմից վերաշարադրվում պատմությունը ողջ աշխարհում, և նրա գաղափարախոսությունն ու մեկնաբանությունը հանուն նոր աշխարհակարգի դառնում է մատաղ սերնդի ուղեղները լվանալու հիմնական միջոց: Սա տեղի է ունենում Արևելյան Եվրոպայում, Ուկրաինայում, Մոլդովայում, իսկ հիմա նաև Հայաստանում։ Հետևաբար, Երևանի առաջադրանքը կայանում է նրանում, որպեսզի ցույց տա, որ հատկապես Ռուսաստանն է եղել Հայաստանի հինավուրց թշնամին, պատմականորեն օկուպացրել է այն։ Այս կապակցությամբ ես չէի բացառի, որ Ռուսաստանը, հայերի տարբերակով նաև պարզվի, որ մեղավոր է նաև «հայ ժողովրդի ցեղասպանության» մեջ։ Մենք հիմա արդեն տեսնում ենք, որ Հայրենական մեծ պատերազմից հետո որպես Հիտլերի մեղսակից դատապարտված հայ ֆաշիստ կոլլաբորացիոնիստները՝ նույն Նժդեհը, դարձել են Հայաստանի հերոսներ։ Սա պատմությունը ներկայացնելու նոր ձևաչափ է, որը կներդրվի հայ հասարակության գիտակցության մեջ։ Եվ կարևոր չէ, թե իրականում ինչ է եղել, որ դե յուրե և դե ֆակտո ոչ մի Հայաստան չի եղել, այլ եղել են Ղարաբաղի և Իրավանի խանություններ, այս ամենը կարևոր չէ։ Սորոսի թելադրանքով պատմական փաստերը ոչ մի նշանակություն չունեն։ Ընդհակառակը, կարող եք պատմությունից ջնջել համաշխարհային քաղաքականության սուբյեկտներին, հորինել նոր հերոսներ և նոր իրադարձություններ, սա նորմալ է, և սա ոչ այլ ինչ է, քան գիտակցության վերաֆորմատավորում։ Հայաստանում ընդհանուր անգրագիտությունը և ներդրված նոր բանաձեւերին տրվելու և դրանք ուրախությամբ ընկալելու, ինքն իրեն դավաճանելու պատրաստակամությունը ակտիվորեն կիրառվում է։ Հայությանի հիմնական նպատակը՝ Ռուսաստանին թշնամի դարձնելն ու ԵԱՏՄ-ից դուրս գալուց հետո Մոսկվայից փոխհատուցում պահանջելն է, նրան միջազգային դատարանի դատին տալը։

Կարծում եմ, որ Հայաստանի ներկայիս ղեկավարությունը կգնա հենց այս ճանապարհով, Ռուսաստանը պետք է լրջորեն պատրաստվի դրան։ Հիշեցնեմ, որ մի շարք պետություններում Սորոսն արգելված է, ինչպես, օրինակ, Հունգարիայում, ինչը կատաղի ատելություն է առաջացնում ղեկավարների նկատմամբ, ովքեր նրան թույլ չեն տալիս փորձեր անել բնակչության ուղեղների վրա։ Մենք տեսնում ենք, որ Հայաստանի ղեկավարությունը չի հրաժարվում նման փորձից, իսկ բնակչությունը համաձայնվում է այս արկածախնդրությանը, ինչը կրկին իրենց ընտրությունն է։ Կարծում եմ, որ հայ հասարակության գիտակցության մանիպուլյացիան կշարունակվի, ինչն իր հերթին կմեծացնի այս երկրում ցանկացած սադրանքների և անսպասելի գործողությունների ռիսկերը»,- եզրափակել է Դ. Սոլոննիկովը: