Վաշինգտոնից հետո. հայկական ընդդիմությունը դեմ է Ադրբեջանի հետ խաղաղությանը Ռևանշիստները պղտորում են ջուրը

Ադրբեջանի և ԱՄՆ նախագահներ Իլհամ Ալիևի և Դոնալդ Թրամփի հետ Վաշինգտոնում կայացած հանդիպումից հետո, Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը և նրա թիմը բարձր լավատեսության նշաձող սահմանեցին Բաքվի և Երևանի միջև խաղաղության համաձայնագրի մոտալուտ ստորագրման շուրջ: Ինչպես և սպասվում էր, սա առաջացրեց հայկական ընդդիմադիր խմբերի ծայրահեղ բացասական արձագանքը, որոնք դեմ են դուրս եկել ներկայիս կառավարությանը՝ Ադրբեջանի հետ անխուսափելի հաշտեցման հեռանկարի պատճառով:

Հայկական ընդդիմությունը, մասնավորապես՝ սարգսյանական Հանրապետական կուսակցությունը, հերթական անգամ ոռնոց է բարձրացրել, որ նախաստորագրված համաձայնագիրը, իբր, պարունակում է «նոր գոյաբանական սպառնալիքներ Հայաստանի և հայ ժողովրդի համար», ոչ միայն վերջ է դնում «արցախյան» հարցին իրավական տեսանկյունից, այլև խոչընդոտներ է ստեղծում «արցախցի ժողովրդի իրավունքների վերականգնման» և նրանց վերադարձի համար: Ընդ որում՝ Նիկոլ Փաշինյանի կատաղի քաղաքական հակառակորդները, ինչպես և սպասվում էր, սադրիչ ուղերձների տարափ սկսեցին, որ, իբր, Ադրբեջանի հետ հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը կառուցված է Բաքվի պահանջների կատարման շուրջ՝ հույսը դնելով ներքին լսարանի վրա:

Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական հակառակորդների հարձակումները ավելի մեծ մասշտաբ ստացան, երբ նա իր ֆեյսբուքյան էջում հրապարակեց նախաստորագրված համաձայնագրի տեքստը՝ հրապարակմանը կից գրելով հետևյալ մեկնաբանությունը. «Ահա և Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև Խաղաղության և միջպետական հարաբերություններ հաստատելու մասին համաձայնագրի տեքստը, որը նախաստորագրվեց Վաշինգտոնում: Այս Համաձայնագիրը հուսալի և տևական խաղաղություն հաստատելու ամուր հիմք է, Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև համաձայնության արդյունք, որն արտահայտում է երկու երկրների հավասարակշռված շահերը»:

Հարկ է նշել, որ Հայաստանի գործող իշխանությունները պահպանում են բացառիկ սառնասրտություն ընդդիմադիր և ռևանշիստական տարրերի սադրիչ հարձակումների դեմ։ Սա հաստատվում է նաև ՀՀ խորհրդարանի խոսնակ Ալեն Սիմոնյանի հուսադրող գրառումը, որը, ինչպես և վարչապետը, նախօրեին իր Ֆեյսբուքյան էջում լավատեսությամբ լի գրառում էր արել՝ այն հասցեագրելով Հայաստանի երիտասարդ սերնդին և հատկապես նշելով Ադրբեջանի հետ խաղաղության համաձայնագրի պատմական կարևորությունը։

«Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև նախաստորագրված խաղաղության համաձայնագիրը մեծ հնարավորություններ և լայն դռներ է բացում մեր երկրի առջև՝ հզորացնելու տնտեսությունը, զարգացնելու կրթությունը և ամրապնդելու անվտանգությունը: Ձեր սերունդն է լինելու հարատև խաղաղության ամենամեծ կառուցողն ու պահապանը: Հավատում եմ, որ միասին կկերտենք անվտանգ, արդար ու բարեկեցիկ Հայաստան, որտեղ դուք կկարողանաք իրականացնել ձեր երազանքները՝ առանց սահմանափակումների, անորոշությունների ու վախերի», - գրել է նա։

Այս հրապարակման մեջ Սիմոնյանի շեշտադրումները շատ արդիական են, հաշվի առնելով, որ հայերի ներկայիս երիտասարդ սերունդը ճիշտ պատկերացում չունի ղարաբաղյան հակամարտության էության և հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների իրական պատմության մասին։

Սակայն, արդյոք Փաշինյանը կկարողանա՞ կատարել Բաքվի խաղաղության օրակարգի հիմնական պահանջը՝ եկեղեցու և ընդդիմության հետ կոշտ դիմակայության պայմաններում։

Հաշվի առնելով, որ վարչապետը պարբերաբար դիմում է հայ երիտասարդությանը ազգային ինքնության կապակցությամբ՝ կոչ անելով նրանց չկրկնել պատերազմի հանգեցրած անցյալի սխալները, չկենտրոնանալ անցյալի վրա, այլ ակտիվորեն մասնակցել Հայաստանի ապագայի կառուցմանը, ինչը արտացոլված է նրա «իրական Հայաստանի» հայեցակարգում, ապա կարող ենք վստահորեն ասել, որ Փաշինյանը, դե յուրե ստորագրելով համատեղ հռչակագիր Վաշինգտոնում, դե ֆակտո ամրապնդեց այս գաղափարախոսությունը երկրի ներսում, ըստ որի՝ Ղարաբաղը Ադրբեջան է։

Կարծում ենք, որ Փաշինյանը կշարունակի առաջ մղել «իրական Հայաստանը»՝ 2026 թվականին անցավ կերպով անցկացնելու սահմանադրական հանրաքվեն, որը նախատեսված է խորհրդարանական ընտրություններից անմիջապես հետո։

Այսպիսով, կարող ենք եզրակացնել, որ ռևանշիստական ընդդիմության բոլոր ջանքերը, որոնք թույն էին թափում Վաշինգտոնի գագաթնաժողովի և խաղաղության համաձայնագրի նախաստորագրման վրա, ապարդյուն կլինեն, և վարչապետ Փաշինյանը գործը կհասցնի իր տրամաբանական ավարտին. Հայաստանի Սահմանադրության մեջ փոփոխություններ կկատարվեն՝ այնտեղից կբացառվեն Ադրբեջանի նկատմամբ տարածքային պահանջները։ Այնպես որ, կան բոլոր հիմքերը կարծելու, որ սարերի հետևում չէ այն օրը, երբ Բաքվի և Երևանի միջև խաղաղության համաձայնագիր կստորագրվի: