Արեւմուտքը հալվել է հայկական պարի մեջ Հաջիևը պատասխանում է...

Մեր երկրի դեմ լրատվական հիստերիան այս օրերին ծաղկում է բուռն գույնով։ Արեւմուտքից ծուխը այնքան թանձր է ցրվել, որ հրդեհը մարելուն միացել է Ադրբեջանի նախագահի օգնական, նախագահի աշխատակազմի արտաքին քաղաքականության բաժնի ղեկավար Հիքմեթ Հաջիեւը։ Վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում նա դիվանագիտական կորպուսի ներկայացուցիչների հետ մի քանի անգամ այցելել է Աղդամ և Ղարաբաղի այլ քաղաքներ, ակնառու ցույց տալով՝ Ղարաբաղի հայերին սնունդ մատակարարելու համար Աղդամի ճանապարհի առկայությունը, ինչպես նաև տեղադրել է ինչպես բուն իրավիճակի, այնպես էլ Ադրբեջանի հասցեյին զրպարտիչ արշավի հետ կապված թվիթներ։

«Փողը խոսում է» շարքից։ Ըստ երևույթին, ամենասարսափելի, արյունալի և հանցավոր անջատողական կազմավորումներից մեկի՝ այսպես կոչված «լեռնային ղարաբաղի հանրապետության» «տարեդարձի» նախօրեին՝ Հայաստանի կառավարության և հայկական լոբբիստական խմբերի պատվերով ծավալվել է նոր դրամատիկ ապատեղեկատվական և մանիպուլյացիոն արշավ»,- այսպես է նախագահի օգնականը սկսել իր այսօրվա հրապարակումը։

Հաջիևի այս հրապարակման քննադատության առաջին հասցեատերն է դարձել ՆԱՏՕ-ի տխրահռչակ նախկին գլխավոր քարտուղար Ռասմուսենը, ով մի քանի օր առաջ Ադրբեջանին «խստորեն» դատապարտել է «շրջափակման» համար և նույնիսկ սպառնացել է «հետևանքներով»։

«Առնվազն ՆԱՏՕ-ի նախկին գլխավոր քարտուղարը չի ժխտում, որ քարոզչական արշավի համար նրան վճարում է Հայաստանի կառավարությունը։ Եկամուտների մասին հայտագրի պատճենը կցված է»,- նշել է Հաջիևը և որպես հաստատում հրապարակմանը կցել է մեզ արդեն հայտնի փաստաթուղթը, որում, ի թիվս Ռասմուսենի այլ հաճախորդների, նշված է նաև Հայաստանի Հանրապետությունը։

Հիշեցնեմ, որ ավելի վաղ այս փաստաթուղթը լայնորեն հրապարակվել էր ադրբեջանական լրատվամիջոցներում։ Սակայն այն փաստը, որ հիմա նորվեգացու մասնակցությամբ կեղտոտ սխեմաների մերկացմամբ զբաղվում է անմիջապես պաշտոնական Բաքվի ներկայացուցիչը, առավել ևս, Ադրբեջանի պետության ղեկավարը, նշանակում է, որ արևմտյան քարոզչությանը հակազդեցությունը հասել է ավելի բարձր մակարդակի։ Գործնականորեն հավանաբար այս թվիթը կհայտնվի տարբեր տերությունների առաջին դեմքերի սեղանին: Փաստ չէ, իհարկե, որ Ռասմուսենին կնախատեն, փոխարենը ավելորդ անգամ կհամոզվեն, որ մեզ ամեն ինչ հայտնի է։

Իր հրապարակման մեջ Հաջիևն անդրադարձել է նաև այն կողմնակալ դիրքորոշմանը, ինչպիսին վերջին օրերին ցուցադրում է բրիտանական հայտնի հեռարձակող BBC կորպորացիան։ Հիշեցնենք, որ սկզբում Աղդամ ուղարկված տեղական ծառայության լրագրողը մի հարց էր տվել Հիքմեթ Հաջիևին, որի ենթատեքստը կանխատեսել էր ինքնահռչակ ռեժիմի օրինականությունը և բացահայտ անհարգալից վերաբերմունք էր հայտնում Ադրբեջանի ինքնիշխանության դեմ։ Եվ նախագահի օգնականը միանգամայն իրավացի էր՝ հրաժարվելով որեւէ կերպ մեկնաբանել միտումնավոր կողմնակալ թեման։ Բայց BBC-ում դրանով չսահմանափակվեցին և պատրաստեցին սյուժե ամերիկահայ երաժիշտ Սերժ Թանկյանի և անջատողական Արտակ Բեգլարյանի մասնակցությամբ, «որպեսզի քննարկել Ղարաբաղում ստեղծված իրավիճակը»: Կարող եք պատկերացնել, թե հեռուստադիտող/լսողի մոտ ինչպիսի տպավորություն կարող է առաջացնել հայկական կողմի երկու ներկայացուցիչների շուրթերով իրադարձությունների մեկնաբանությունը։

Ինչպես նշել է Հաջիևը, ВВС-ն, որն իր կանոնադրության մեջ հայտարարում է, որ «ձգտում է իր բոլոր նյութերւմ հասնել պատշաճ անաչառության», զբաղվում է միակողմանի և կանխակալ ագրեսիվ շահարկումով և «Համատեքստ» ծրագրում նաև կեղծիքի առաջամղմամբ։

«BBC-ն պետք է ծառայի որպես հարթակ բոլոր կարծիքների համար, հատկապես զգայուն թեմաների շուրջ»,- նշում է Հաջիևը։

Մինչդեռ Մեծ Բրիտանիան հանդիսանում է Ադրբեջանի վաղեմի բիզնես գործընկերը և պետական մակարդակով երբեք աչքի չի ընկել հակաադրբեջանական քաղաքականության մեջ։ Ճիշտ է, կա բոլորին հայտնի բարոնուհի, բայց նա ըստ իր կարգավիճակի ոչ մի կերպ չի կարող արտահայտվել Միացյալ Թագավորության անունից։ Նա, ի դեպ, ինչ-որ չի լսվում «սովի» հետ կապված։ Արդյո՞ք ոչ այն պատճառով է, որ հայերը դադարել են նրան վճարել՝ լիովին արժեզրկելով և հաշվեկշռից դուրս գրելով այդ ակտիվը։ BBC-ի դեպքում իրավիճակն ավելի ուշագրավ է, քանի որ այն պետական ընկերությունը է։

Ստացվում է, որ Լոնդոնում այնուամենայնիվ կան ուժեր, որոնք փորձում են սեպ խրել մեր երկրների միջև՝ հույս ունենալով քանդել նրանց բարեյացակամ և շատ փոխշահավետ հարաբերությունները։ Այսինքն՝ BBC-ն, ըստ էության, վերածվել է այս ուժերի գործիքի։ Ի դեպ, նրանց ներկայիս ակտիվությունը ամենևին էլ նոր բան չէ։ Բոլորը հիշում են 44-օրյա պատերազմի ժամանակ նախագահ Ալիևի հարցազրույցը BBC-ի թղթակցին։ Լրագրողը դուրս գալով զրույցի ենթատեքստից (ինչը ինքնին ոչ պրոֆեսիոնալ է), հանկարծ սկսեց Ադրբեջանի ղեկավարին սովորեցնել մարդու իրավունքների և մամուլի ազատության թեմայով։ Բայց Ալիևը վճռականորեն դադարեցրեց բրիտանուհու դյուրաբորբոքությունը՝ նրան հիշեցնելով Ջուլիան Ասանժի դառը ճակատագրի մասին, որը շինծու մեղադրանքներով հետապնդվում էր շվեդական և բրիտանական իշխանությունների կողմից, բայց իրականում հետաքննչական լրագրական գործունեության համար։ Ինչպես գիտեք, Ասանժը յոթ երկար տարիներ անցկացրեց Լոնդոնում Էկվադորի դեսպանատանը, բայց հետո, այնուամենայնիվ, ձերբակալվեց բրիտանական կառավարության կողմից։ «Դուք նրան պատանդ էիք պահում լրագրողական գործունեության համար՝ նրան ոչնչացնելով ֆիզիկապես և բարոյապես, իսկ հիմա նա բանտում է։ Հետեւաբար, դուք մամուլի ազատության մասին խոսելու բարոյական իրավունք չունեք»,- ամոթանք է տվել Ալիեւը լրագրողին։

Բազմիցս հաստատվել է, որ Բաքուն վերջին տասնամյակում չափազանց արդյունավետ է եղել իր քաղաքական և դիվանագիտական ջանքերում, հատկապես իր արդար դիրքորոշման պաշտպանման և առաջամղման համար տարբեր երկրների և ուժային կենտրոնների հետ կապեր հաստատելու մեջ: Դա զգացվում է, օրինակ, նրանում, թե ինչպես են մեկը մյուսի հետևից տապալվում միջազգային հարթակներում Ֆրանսիայի և Հայաստանի նախաձեռնած հակաադրբեջանական բանաձեւերը։ Եվ սա նրա վկայությունն է, որ իշխանության ղեկին գտնվող մարդիկ, որպես կանոն, ավելի գործնական են և ավելի քիչ արկածախնդիր, քան արևմտյան լրատվամիջոցների ներկայացուցիչները, և նշանակում է, որ նրանք փորձում են օգտագործել ողջախոհությունը: Սակայն դա միշտ չէ, որ ստացվում է, քանի որ ավանդական թուրքաֆոբիան և իսլամաֆոբիան, հայկական սփյուռքի հետ հարաբերությունները փչացնել չցանկանալու հետ մեկտեղ, մշուշում են նույնիսկ ամենասթափ քաղաքական գործիչների աչքերը: Օրինակ, ԱՄՆ-ի դեսպանը այդպես էլ ոչ մի անգամ չի այցելել ազատագրված Շուշա։ Եվ այստեղ, ինչպես ասում են, զոռով բարի չես լինի։ Բաքուն վաղուց որոշակի հարաբերություններ է հաստատել բազմաթիվ երկրների հետ, սակայն նրան՝ Ղարաբաղն ազատագրել հաջողվեց միայն այն բանից հետո, երբ նա ինքնուրույն ստեղծեց ժամանակակից հզոր բանակ։ Բացի այդ, նա նախապես ստացավ Թուրքիայի քաղաքական աջակցությունը, որը ստանձնեց թուրքական աշխարհի պաշտպանի քաղաքակրթական դերը և իր հեղինակությամբ ծածկեց մեր թեւերը։ Սա նրանից է, որ դիվանագիտությունը դիվանագիտություն է, արդարությունը՝ արդարություն, իսկ ուժի իրավունքը դեռ ոչ ոք չեղյալ չի հայտարարել։

Իսկ ինչ վերաբերում է արևմտյան լրատվամիջոցներին, ապա նրանք, պետք է նշել, որ բոլոր ժամանակներում առանձնապես կողմնակից չեն եղել ողջախոհությանը և հաճախ են ծեփում այն, ինչ քաղաքական գործիչները, գնահատելով իրավիճակը, որոշ ժամանակ մտքում են պահում։ Բացի այդ, մամուլը, ի տարբերություն կառավարությունների՝ ավելի գաղափարականացված օրգանիզմ է։ Այս իմաստով Եվրոպայում և՛ ձախ, և՛ աջ ուժերը հայ-ադրբեջանական հակամարտությունում, նույն թուրքաֆոբիայի և իսլամաֆոբիայի պատճառով, գրավում են հայանպաստ դիրք, ինչը անխուսափելիորեն ազդում է մամուլի կողմից հասարակություն նետվող արտադրանքի վրա։ Դրան ավելացնելով հայկական սփյուռքի ինտրիգները, ներառյալ անմիջական կաշառքը, և ստանում ենք այն, ինչ ունենք։

Մյուս կողմից՝ հատկապես այս հիստերիան և ցույց է տալիս, որ Ադրբեջանը ճիշտ ուղու վրա է։ Հայաֆիլությամբ բռնկված արևմտյան վերնախավը չի ցանկանում տեսնել Ադրբեջանի կողմից իր նախանշած «կարմիր գծերի» հատումը, օրինակ, «Լաչին» սահմանային անցակետի տեղադրումը։ Բաքուն հաստատակամորեն հետևում է սահմանված կուրսին։ Ոչ մի տարբերություն և ոչ մի նախապատվություններ Ադրբեջանի ազգությամբ հայ բնակիչների համար։ Ադրբեջանի տարածքը միջանցիկ բակ չէ, որով կարող են անվերահսկելի շարանցել միլոնովները, փելոսները, պեկրսները, բարոնուհիները և իրանական զինյալները, էլ չասած հայ զինվորականների ու զենքի մասին։

Բարությունը պրծավ, և ոմանց համար դա նման է կոկորդի մեջ ոսկորին: