Եվրախորհրդարանը խաղ է խաղում հայերի հետ Սամիթ Ալիևի «Անհարմար ճշմարտությունը»

Օրերս Եվրախորհրդարանը հերթական բանաձև է ընդունել։ Բնական է, հակաադրբեջանական։ Մեզնից են պահանջում։ Որպեսզի հարգենք, իրականացնենք, երաշխավորենք և նույնիսկ ապահովենք։ Մի խոսքով, մենք նորից նեղացրել ենք ինչ-որ մեկին, նրանք բողոքել են մեզնից, և բանսարկուների հովանավորները որոշակի միջոցներ են ձեռնարկել։

Գալիչը մի հրաշալի երգ ուներ այն մասին, թե ինչպես հասարակ բանվոր Կլիմ Պետրովիչին հանձնարարեցին ամբիոնից կարդալ խաղաղության և Իսրայելի դեմ ուղղված կոչը։ Բայց շփոթել էին թղթերը և նրան տվել էին այն, որը պետք է տային ջուլհակուհուն։ Եվ նա մի փոքր խմած է եղել և անմիջապես չի հասկացել ամեն ինչ, բայց կարդացել է: «Իսրայելական,- ասում եմ,- զինվորականությունը հայտնի է ողջ աշխարհին: Ասում եմ որպես մայր և որպես կին՝ պատասխան եմ պահանջում»։ Մի խոսքով, նորից մեզնից են պահանջում։ Նրանց բանաձեւը մեզ ոչ մի բանի չի պարտավորեցնում, դե կխոսեն ու կդադարեն։ Թող զվարճանան: Թե չէ, ընկերներ, պարտավորեցնում է։ Պարտավորեցնում է մտածել և միջոցներ ձեռնարկել: Ինձ համար դա պարզապես ճնշման միջոց է: Միգուցե գազի զեղչ են ուզում։ Բայց այստեղ արդեն դուք ընտրեք, կա՛մ գազ, կա՛մ հայեր։ Որովհետև մեզնից գազ ուզելն ու սեփական թշնամու կողքին հանդես գալն առնվազն անքաղաքավարիություն է։

Իսկ հարեւանները չպետք է նույնիսկ հասկանան, այլ զգան իրենց ողջ «վաղուցվա» ու ոչ վաղուցվա պատմությամբ՝ Եվրախորհրդարանը ձեր կողմից չի խաղում, խաղում է, բայց խաղում է ձեզ հետ։ Առևտուր է գնում, իսկ երբ նրանք իրականում ստիպված կլինեն ընտրել՝ գուշակեք, թե նրանք կոնկրետ ինչ և ում կընտրեն։

Իսկ ինչ հետաքրքրություն ունեք դրանում մասնակցելու: Իսկ ուրիշի համար, ինչպես միշտ, քանի որ ձեր իրական հետաքրքրությունը նորմալ է, ձեզ նույնիսկ ընկերական հարաբերություններ պետք չեն, մենք չենք պնդում, այնուամենայնիվ, առաջին անգամը չենք տեսնվում։ Եվս մեկ անգամ, ձեր շահը հարեւանների հետ նորմալ հարաբերություններն են։ Բայց ինձ ինչ-որ բան հուշում է, որ դուք կրկին նրանց կհավատաք, ահա այդ դեպքում մեզանից մի նեղացեք։ Մինչդեռ, կարող եք նեղանալ, մենք արդեն սովոր ենք դրան, և ես գրեթե համոզված եմ, որ դուք նորից տհաճություններ կունենաք։ Ինչո՞ւ։ Որովհետև։

Բայց, իհարկե, դա ձեր գործն է: Արդյո՞ք ժամանակը չէ, որ դուք ոչ միայն դադարեք մտածել ուրիշի, այլ սկսեք մտածել ձեր գլխով։ Մի խոսքով, ձեր կյանքն է՝ դուք էլ կառուցեք: Ձեզ սովորեցնում ենք, սովորեցնում ենք, բայց միևնույն է, մենակ երկուսներ: Դուք նորից վերածվում եք ինչ-որ մեկի ցանկությունների ու որոշումների պատանդի։ Նորից պարում եք ուրիշի երաժշտության տակ։ Եվ մինչ դուք և ձեր հովանավորներն այս շաբաթ ընդունում էինք, ըստ էության, ոչ մի բանի արժեք չունեցող բանաձևեր՝ մենք հաջող հանդիպումներ ենք անցկացրել Դավոսի Համաշխարհային տնտեսական ֆորումում: Իրական հանդիպումներ, որոնք իրական արդյունքներ կբերեն։

Որոշ հայեր դեռ կարծում են, որ Ադրբեջանը, իբր չունի օրինական իրավունքներ Ղարաբաղի նկատմամբ: Մտածել և խոսել, նրանք իհարկե, կարող են ամեն ինչ, ինչ կամենան, Ղարաբաղի պատկանելիության հարցը լուծվել է ոչ միայն միջազգային իրավունքով, այլ նաև մեր բանակի կողմից, օրենքը՝ դա, ինչպես էլ շուռ ու մուռ տաս, ուժի արգասիք է։ Բայց այս հարցն այլ կողմ էլ ունի։ Ժառանգական։ Այսինքն՝ մեր ազնվական ընտանիքները՝ ղարաբաղցի Մեհդի-Գուլուն, Վեզիրովները, Հաջիբեկովները, Բադալբեյլիները, Ադըգյոզալովները, ովքեր եղել են Ղարաբաղի տիրակալներ և բավական ներդրում են արել ողջ Ադրբեջանի լուսավորության գործում, բոլորը եկել էին Ալթայից, և դա տեղի է ունեցել միայն հեղափոխությունից հետո, այո՞։ Իսկապե՞ս։

Ձեր աչքերից տեսնում եմ, որ ուզում եք խոսել իրավական կողմի մասին։ Դե, ես դա էլ ունեմ։ Ստրուգացկիները հրաշալի վեպ ունեն, «Դժվար է Աստված լինել»։ Ինչպես կարծում եմ ես, ապա այս բանը խորհրդային տարիներին գրված ֆանտաստիկ ստեղծագործությունների տասնյակում է։ Եվ այնտեղ կա մի հոյակապ դրվագ՝ գլխավոր դերակատար Դոն Ռումատայի հարցաքննության տեսարանը։ Հակառակորդները, ծայրահեղ տհաճ մարդիկ, գլխավոր հերոսի վրա սատանայի հետ կապի մասին գործ են կարում, և միաժամանակ շատ են ուզում խլել նրա պապենական հողերը։ Կալվածքի հետ միասին։

- Ինձ թվում է, որ դուք հիմնականում ուզում եք ձեռքներդ վերցնեք իմ պապենական ունեցվածքը։ Վճռականորեն չեմ կարող պատկերացնել, դոն Ռեբա, ինչի վրա եք հույս դնում այն ստանալ:

- Իսկ նվիրատվությու՞նը։ Իսկ նվիրատվությու՞նը՝ գոռաց Աբա եղբայրը։

Ռումատան չարախնդորեն ծիծաղեց։

-Դու հիմար ես, Աբա եղբայր, կամ ինչպես են քեզ այնտեղ... Անմիջապես երևում է, որ դու խանութպան ես: Մայորեթը ենթակա չէ օտար ձեռքեր փոխանցելուն։

Ուրեմն այսպես, ևս մեկ անգամ. մայորաթը ենթակա չէ օտար ձեռքեր փոխանցելուն, Ղարաբաղը Ադրբեջան է։ Կարդացեք լավ գրքեր և մնացեք մեզ հետ: