Աղաղակող անհարգալից վերաբերմունք և խորը մտահոգությո՞ւն Այո, ամեն ինչ ընթանում է ըստ պլանի

Ադրբեջանի կողմից «Լաչինի միջանցքի» հետ կապված իր միջազգային պարտավորությունների նկատմամբ «աղաղակող անհարգալից վերաբերմունքի» մասին են հայտարարել՝ ԵՄ- Հայաստան գործընկերություն, ԵՄ-Ադրբեջան համագործակցություն և ԵՄ-Վրաստան ասոցացիա խորհրդարանական կոմիտեները։ Այս քայլը հղի է բացասական հետևանքներով և կարող է դիտվել որպես «2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հրադադարի մասին հայտարարության բացահայտ խախտում» և «Արդարադատության միջազգային դատարանի 2023 թվականի փետրվարի 22-ի պարտավորեցնող վճռի նկատմամբ անհարգալից ակտ», - ասվել է Հարավային Կովկասի հետ կապերի հարցով Եվրախորհրդարանի պատվիրակության ղեկավար՝ Մարինա Կալյուրանդի, Հայաստանի հարցերով Եվրախորհրդարանի մշտական զեկուցող՝ Անդրեյ Կովաչովի և Ադրբեջանի հարցերով Եվրախորհրդարանի մշտական զեկուցող՝ Ժելիանա Զովկոյի համատեղ հայտարարությունում։

Սա նրանք Հայաստանի հետ պայմանական սահմանին անցակետի տեղադրման մասին են ասում։ Եվ սա քարերի աղաղակը չէ, սա նրանք են աղաղակում։ Խորհրդարանական կոմիտեները և մշտական զեկուցողները: Նրանց աշխատանքն է այդպիսին՝ վրդովվել, խորը մտահոգություն հայտնել և համատեղ հայտարարել։ Նրանք պատրաստ են ամեն ինչի, միայն թե քարեր չկրեն, միայն թե ոչ դաշտում, միայն թե ոչ հաստոցի մոտ։ Մի խոսքով, միայն չաշխատեն։

Իսկ մենք արդեն սովորել ենք։ Մենք, գիտեք, ընդհանրապես արագ ենք սովորում, ժամանակն է այդպիսին՝ անհանգիստ և նպաստավորող։ Եվ «երկակի ստանդարտներին» ենք ընտելանում, և միջազգային իրավիճակի ըմբռնմանը, և նրան, թե ով է մեր բարեկամը, և ով է մեր թշնամին։ Իսկ «երկակի ստանդարտները» մենք հիմա պատրաստվում ենք ակտիվորեն մեր շուրջ արմատավորել։ Անվերապահ հարգանք հայտնելով՝ Արդարադատության միջազգային դատարանի 2023 թվականի փետրվարի 22-ի որոշումների նկատմամբ։ Եվ այդ որոշումները և բանաձևերը մենք կհարգենք ճիշտ այնպես, ինչպես դուք հարգեցիք ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի բանաձեւերը։ Եվ ճիշտ այնպես, ինչպես դուք արձագանքեցիք Հայաստանից 250 հազար ադրբեջանցի փախստականներին: Իսկ մեր ակնածանքը խորհրդարանական կոմիտեների ու Ադրբեջանի և Հայաստանի հետ կապերի հարցերով զեկուցողների հանդեպ՝ ընդհանրապես կմտնի պատմության մեջ։ Այն, մեր, իմաստով ակնածանքը, դեռ դպրոցներում էլ կուսումնասիրվեն։ Բարձրաձայն կկարդան և անգիր կանեն:

Զեկուցողները և բոլոր տեսակի հանձնաժողովները պետք է հասկանան մի քանի պարզ բաներ. մենք չենք պատրաստվում արդարանալ, քանի որ ամեն ինչ ճիշտ ենք անում։ Եվ, ինչպես մեկ անգամ չէ, որ ընդգծել եմ, քո գործողությունների ճիշտությունը գնահատելու հիմնական չափանիշներից մեկն է հանդիսանում՝ դրանց նկատմամբ քո հակառակորդի ու նրա հովանավորների արձագանքը։ Այսինքն, որքան բարձր են թշնամիների ոռնոցը (չափվում են դեցիբելներով), այնքան բարձր է քո գործողությունների օգտակար գործողության գործակիցը (ՕԳԳ) (արտահայտվում է տոկոսներով)։ Սա առաջինը։

Երկրորդը՝ Ադրբեջանի ինքնիշխան տարածքում մենք անում ենք այն, ինչ անհրաժեշտ կհամարենք։ Ուզենանք անցակետ կտեղադրենք, ուզենանք՝ Ռազմական ավարի պուրակ, բարեբախտաբար, և առիթներ կան, և ավար։ Ասեմ ավելին. ավարը, ընդհանրապես ձեռքբերովի են: Կարող ենք Ջերմուկից, որը Իսթուսի է, էլի բերել և ըստ անհրաժեշտության համալրել պուրակը։ Սա բոլորը պետք է հիշեն, և բոլորը պետք է հաշտվեն դրա հետ։ Վրդովվեք և զայրացեք՝ նման աղաղակները մեր մեջ միայն մեծացնում են մեր իրավացիության զգացումը: Ձեզ մոտ, Խորվաթիայում, Էստոնիայում, այո և ընդհանրապես ամենուր Եվրոպայում՝ուզում եք, անցակետ դրեք, չեք ուզում, մի դրեք: Ի դեպ, խորհուրդ եմ տալիս ընդհանրապես վերացնել բոլոր անցակետերը, և բացել սահմանները սիրիացի և իրաքցի փախստականների համար, որպեսզի չլինի «յուրաքանչյուր մարդու ազատ տեղաշարժի իրավունքի աղաղակող խախտում»։ Համոզված եմ, որ մերձավորարևելյան նշված երկրներից ընկերները հաճույքով կծանոթանան եվրոպական (հատկապես խորվաթական և էստոնական) կենցաղի վերջին նվաճումներին։

Առողջ ու անհոգ ծիծաղի րոպեն ոչ մեկին չի խանգարի։ Եվ, հետևաբար՝ տեսեք. «Քննարկումները, որոնք անցկացվում են Հայաստանը «արցախի» հետ կապող միջանցքում ստեղծված ադրբեջանական անցակետի շուրջ՝ ոչ մի կերպ չեն արտացոլում հայկական շահերը»։ Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է ընդդիմադիր պատգամավոր, Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության անդամ Տիգրան Աբրահամյանը։ Այո, ընկերներ, նման բնույթի հայտարարություններն ավելի ծիծաղելի են, քան բանաձեւերն ու համատեղ հայտարարությունները։ Որովհետև մեզ, հայկական շահերը, ընդհանրապես չեն հետաքրքրում։ Իսկ անցակետը կա, որովհետեւ մենք ուժ ու կամք ունենք անելու այն, ինչ անհրաժեշտ կհամարենք։ Ինչ-որ մեկը կկարողանա կանգնեցնե՞լ հարյուր հազարավոր բանակը։ Հաջորդ անգամ, թանկագին տղաներ և հարգելի չափահաս ընկերներ, մենք կխոսենք Զանգեզուրի մասին։