Ասկյարը տանջված զինվորին չի նեղացնի Հեյ, միջանցքայի՜ն

Ադրբեջանին սահմանակից մարզերի որոշ հատվածներում անցակետերի տեղադրումը տեղի է ունենում «միջանցքային տրամաբանության» շրջանակներում։ Այս մասին Հայաստանի պաշտպանության նախկին նախարար, «Հայաստան» խորհրդարանական խմբակցության ղեկավար Սեյրան Օհանյանը հայտարարել է լրագրողներին։ «Հայաստանում կա Ազգային ժողով՝ օրենսդիր մարմին, և գործադիր իշխանությունը հաշվետու է նրան։ Ցանկացած քայլ, որն ձեռնարկվում է առանց օրենսդիր մարմնի հետ համաձայնեցման, առանց համապատասխան հանձնաժողովների մասնակցության՝ մեզ համար անընդունելի է»,- ընդգծել է Օհանյանը։

«Միջանցքային տրամաբանության» հաշվով դժվար է չհամաձայնվել։ Ամեն ինչ այդպես էլ կա։ Նախ՝ անցակետ, հետո՝ Զանգեզուրի միջանցք, իսկ հետո ... հետո՝ ինչպես Աստված կամենա։ Փողը փող է, իսկ կանոնները կանոններ. պարտվածը լուռ նստում է, երբեմն հեկեկալով, վճարում է իր հաշիվները, համաձայնվում է առաջարկներին, թե ոչ, նույնիսկ ոչ թե առաջարկներին, այլ հաղթողի պահանջներին, քանի որ հակառակ դեպքում կլինի ինչպես նախորդ անգամ: Պարտվածին թույլատրվում է վիրավորված, բայց հանգիստ քթով ֆսֆսալ և կեղտոտ թևքով սրբել աչքերը: Կամ խղճահարություն և կարեկցանք առաջացնելու համար, կամ գուցե, որովհետև ուրիշ հագուստ պարզապես չկա, պարտվածը հագել է երկու չափսով փոքր մաշված պիջակ։ Ինչ վերաբերում է տաբատին... հմմ... նման տաբատով ոչ թե պահանջներ դնել, ոչ թե դժգոհություն դրսևորել, այլ մանր թափահարելով պոչը՝ փախչել պարտատերերից։ Վիզը կեղտոտ, վերնաշապիկի օձիքը ըստ չափսի չէ և չլվացված, ձայնը ողորմելի։

Այնպես որ, «մեզ համար անընդունելի է»՝ դա փաստարկ չէ։ Հայաստանը մեծ հաշվով բանակ չունի, իսկ այն, ինչ կա կարելի է բանակ անվանել միայն չափազանցությամբ։ Մեր բանակի հետ քիչ հավանական ռազմական բախումների դեպքում, զինվորները իրենց տակը չեն լցնի միայն այն պատճառով, որ մի քանի օր չեն կերել։ Կաղ Սեյրանը դա պետք է ուրիշներից ավելի լավ հասկանա, որովհետև հենց իր հանցակիցն է իր որջը քարշ տվել հայ զինվորների համար նախատեսված տուշոնկան։ Այնպես որ Ազգային ժողովի հետ այս, և ոչ միայն այս հարցի համաձայնեցնելը, կամ չհամաձայնեցնելը , սկզբունքորեն ոչինչ չի լուծում։ Հավասարապես ինչպես օբերպրապրշչիկի կարծիքը, ով մի ոտքի վրա Շուշայից ավելի արագ փախավ, քան նրա ենթականները՝ երկու ոտքերով։ Իսկ մեջքից ներքև կրկնակոշիկի (քառասունչորս չափսի) հետքը ոչ մի դեպքում չի կարող համարվել ռազմական խիզախության վկայություն։

Միակ մնացածը չենք վերցնի, մի վախեցեք, ասկյարը զինվորին չի նեղացնի, ինչ վերցնենք՝ դրա համար էլ կվճարենք։ Ձեր հարաբերական բարեկեցությամբ: Այսինքն այն՝ հարաբերական բարեկեցությունը, ձեզ մոտ կմնա։ Լավ վարքի և հաճոյանալու ցուցադրական ձգտումների դեպքում մենք կարող ենք բոլորին հատկացնել մեկական հայելի, ուլունքներ և մի կտոր շաքար: Տեսեք, թե ինչպես է Զանգեզուրի արևը խաղում ուլունքների եզրերին։ Գեղեցիկ է չէ։ Իսկ շաքարը՝ քաղցր է: Հայելին միշտ էլ օգտակար է տնային տնտեսությունում։ Որպեսզի մեզ հաճոյանալ՝ նրա առջև վարժվեք նախազգուշական ժպիտ անելուն, և որպեսզի ձեր աչքերում ոչ մի զայրույթ չլինի։ Թե չէ մենք կմտածենք հանքանյութերի մշակման բացառիկ իրավունքի մասին, որոնք կարելի է գտնել միջանցքի գոտում։ Երկու կողմերով մոտ հիսուն կիլոմետրի վրա։

Բայց այ Օհանյանին չենք կարող արգելել երազել՝ ինչու մարդուց խլել նրա մոլորություններն ու երազները (եթե նա մինչև գլուխը թաքնվի վերմակով, նրան կթվա, որ ոչ մի Ադրբեջանն էլ չկա, իսկ «Բայրաքթարներով» «Զերբեն» ընդամենը երազ է, «Հարոփ»-ները մաքուր խաբուսիկություն են, իսկ մեր հատուկ ջոկատայինները, որոնք ազատագրեցին Շուշան, ուղղակի մշուշի մեջ էր թվում), բայց ահա միջանցքը հաղթողի իրավունքն է, որից մենք չենք պատրաստվում հրաժարվել։ «Սա և կա մեծ և իմաստալից քաղաքական գործիչ, հերր Փիթերը», - այսպես է Լեֆորտը երիտասարդ ցար Պետրոսին բացատրել Իսպանիայի իրավահաջորդության համար պատերազմի իմաստը, որի նպատակը չէր լուծել այն հարցը, թե ում գլխին է լինելու Կարլոս Մեծի թագը, այս պատերազմի իմաստը եղել են անվտանգ և շահավետ առևտրային ճանապարհները: Ինչպես նավերի, այնպես էլ քարավանների համար։ Իսկ պատերազմի արդյունքներով, այդ առևտրային ուղիներից ամենամեծ օգուտը ստացել է հենց հաղթողը։ Միշտ այդպես է լինում, որովհետեւ միշտ էլ այդպես է եղել՝ մեր կողմից չի սահմանվել, և մենք չենք փոխելու։

Այո, մենք ունենք պահանջներ, ընդ որում շատ բազմազան և նույնիսկ քմահաճ, այնպես որ Հայաստանի շահերից է բխում՝ ժպտալ և խանդավառ ձևանալ, որպեսզի նորից չհայտնվեք ջրափոսում։ Թափանցիկ փրփուրով և շիթերով: Կարող եք, իհարկե, տեսարան սարքել, բայց ձեզ չեն հասկանա, կամ սխալ կհասկանան։ Որքան շուտ հարեւանները հասկանան, որ Ադրբեջանի կազմում կարգավիճակների ու ինքնավարությունների խնդիր այլեւս չկա ու երբեք չի ծագի, իսկ խոսակցությունը բուն Հայաստանի տարածքի մասին է, այնքան լավ։ Ձեր բոլոր հիմնական հիմնադրամները պատկանում են ում ասես, բայց միայն ոչ Հայաստանի Հանրապետությանը (երկաթուղիներից մինչև էլեկտրաէներգիայի բաշխիչ ցանցերը), նույնիսկ սահմանները, որոնք պետք է լինեն բանալու տակ՝ պահպանվում է ռուսական ԱԴԾ-ի կողմից։ Հաշտվել եք դրա հետ՝ կվարժվեք նաև Զանգեզուրի միջանցքին։ Գոնե միայն այն պատճառով, որ առևտրային ուղիներին առնչվող հարցերում (տե՛ս վերևում Լեֆորտը-Պետրոսին) ներգրավված են այնպիսի հզոր ուժեր, որ... եթե թեթևակի վերարտահայտել Սառա Թիսդեյլին. «Եվ գարունը ... և գարունը կդիմավորի նոր լուսաբացը ՝ չնկատելով, որ դուք այլևս չկաք»։